Homer, Iliad, Book 24 3:

(호메로스, 일리아스, Book 24 3:)

ὣσ ὃ μὲν Ἕκτορα δῖον ἀείκιζεν μενεαίνων· τὸν δ’ ἐλεαίρεσκον μάκαρεσ θεοὶ εἰσορόωντεσ, κλέψαι δ’ ὀτρύνεσκον ἐύ̈σκοπον ἀργεϊφόντην. ἔνθ’ ἄλλοισ μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ’ Ἥρῃ οὐδὲ Ποσειδάων’ οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ, ἀλλ’ ἔχον ὥσ σφιν πρῶτον ἀπήχθετο Ἴλιοσ ἱρὴ καὶ Πρίαμοσ καὶ λαὸσ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ’ ἄτησ, ὃσ νείκεσσε θεὰσ ὅτε οἱ μέσσαυλον ἵκοντο, τὴν δ’ ᾔνησ’ ἥ οἱ πόρε μαχλοσύνην ἀλεγεινήν. ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ’ ἠώσ, καὶ τότ’ ἄρ’ ἀθανάτοισι μετηύδα Φοῖβοσ Ἀπόλλων· σχέτλιοί ἐστε θεοί, δηλήμονεσ· οὔ νύ ποθ’ ὑμῖν Ἕκτωρ μηρί’ ἔκηε βοῶν αἰγῶν τε τελείων; τὸν νῦν οὐκ ἔτλητε νέκυν περ ἐόντα σαῶσαι ᾗ τ’ ἀλόχῳ ἰδέειν καὶ μητέρι καὶ τέκεϊ ᾧ καὶ πατέρι Πριάμῳ λαοῖσί τε, τοί κέ μιν ὦκα ἐν πυρὶ κήαιεν καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερίσαιεν. ἀλλ’ ὀλοῷ Ἀχιλῆϊ θεοὶ βούλεσθ’ ἐπαρήγειν, ᾧ οὔτ’ ἂρ φρένεσ εἰσὶν ἐναίσιμοι οὔτε νόημα γναμπτὸν ἐνὶ στήθεσσι, λέων δ’ ὣσ ἄγρια οἶδεν, ὅσ τ’ ἐπεὶ ἂρ μεγάλῃ τε βίῃ καὶ ἀγήνορι θυμῷ εἴξασ εἶσ’ ἐπὶ μῆλα βροτῶν ἵνα δαῖτα λάβῃσιν· ὣσ Ἀχιλεὺσ ἔλεον μὲν ἀπώλεσεν, οὐδέ οἱ αἰδὼσ γίγνεται, ἥ τ’ ἄνδρασ μέγα σίνεται ἠδ’ ὀνίνησι. μέλλει μέν πού τισ καὶ φίλτερον ἄλλον ὀλέσσαι ἠὲ κασίγνητον ὁμογάστριον ἠὲ καὶ υἱόν· ἀλλ’ ἤτοι κλαύσασ καὶ ὀδυράμενοσ μεθέηκε· τλητὸν γὰρ Μοῖραι θυμὸν θέσαν ἀνθρώποισιν. αὐτὰρ ὅ γ’ Ἕκτορα δῖον, ἐπεὶ φίλον ἦτορ ἀπηύρα, ἵππων ἐξάπτων περὶ σῆμ’ ἑτάροιο φίλοιο ἕλκει· οὐ μήν οἱ τό γε κάλλιον οὐδέ τ’ ἄμεινον. μὴ ἀγαθῷ περ ἐόντι νεμεσσηθέωμέν οἱ ἡμεῖσ· κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει μενεαίνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION