Homer, Iliad, Book 24 1:

(호메로스, 일리아스, Book 24 1:)

λῦτο δ’ ἀγών, λαοὶ δὲ θοὰσ ἐπὶ νῆασ ἕκαστοι ἐσκίδναντ’ ἰέναι. τοὶ μὲν δόρποιο μέδοντο ὕπνου τε γλυκεροῦ ταρπήμεναι· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ κλαῖε φίλου ἑτάρου μεμνημένοσ, οὐδέ μιν ὕπνοσ ᾕρει πανδαμάτωρ, ἀλλ’ ἐστρέφετ’ ἔνθα καὶ ἔνθα Πατρόκλου ποθέων ἀνδροτῆτά τε καὶ μένοσ ἠύ̈, ἠδ’ ὁπόσα τολύπευσε σὺν αὐτῷ καὶ πάθεν ἄλγεα ἀνδρῶν τε πτολέμουσ ἀλεγεινά τε κύματα πείρων· τῶν μιμνησκόμενοσ θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἶβεν, ἄλλοτ’ ἐπὶ πλευρὰσ κατακείμενοσ, ἄλλοτε δ’ αὖτε ὕπτιοσ, ἄλλοτε δὲ πρηνήσ· τοτὲ δ’ ὀρθὸσ ἀναστὰσ δινεύεσκ’ ἀλύων παρὰ θῖν’ ἁλόσ· οὐδέ μιν ἠὼσ φαινομένη λήθεσκεν ὑπεὶρ ἅλα τ’ ἠϊόνασ τε. ἀλλ’ ὅ γ’ ἐπεὶ ζεύξειεν ὑφ’ ἁρ́μασιν ὠκέασ ἵππουσ, Ἕκτορα δ’ ἕλκεσθαι δησάσκετο δίφρου ὄπισθεν, τρὶσ δ’ ἐρύσασ περὶ σῆμα Μενοιτιάδαο θανόντοσ αὖτισ ἐνὶ κλισίῃ παυέσκετο, τὸν δέ τ’ ἐάσκεν ἐν κόνι ἐκτανύσασ προπρηνέα· τοῖο δ’ Ἀπόλλων πᾶσαν ἀεικείην ἄπεχε χροὶ̈ φῶτ’ ἐλεαίρων καὶ τεθνηότα περ· περὶ δ’ αἰγίδι πάντα κάλυπτε χρυσείῃ, ἵνα μή μιν ἀποδρύφοι ἑλκυστάζων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION