Homer, Iliad, Book 23 10:

ὣσ ἄρα φωνήσασ ὠρέξατο χερσὶ φίλῃσιν οὐδ’ ἔλαβε· ψυχὴ δὲ κατὰ χθονὸσ ἠύ̈τε καπνὸσ ᾤχετο τετριγυῖα· ταφὼν δ’ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺσ χερσί τε συμπλατάγησεν, ἔποσ δ’ ὀλοφυδνὸν ἐείπεν· ὢ πόποι ἦ ῥά τίσ ἐστι καὶ εἰν Αἴ̈δαο δόμοισι ψυχὴ καὶ εἴδωλον, ἀτὰρ φρένεσ οὐκ ἔνι πάμπαν· παννυχίη γάρ μοι Πατροκλῆοσ δειλοῖο ψυχὴ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε, καί μοι ἕκαστ’ ἐπέτελλεν, ἐί̈κτο δὲ θέσκελον αὐτῷ.