Homer, Iliad, Book 22 39:

(호메로스, 일리아스, Book 22 39:)

ὣσ τοῦ μὲν κεκόνιτο κάρη ἅπαν· ἣ δέ νυ μήτηρ τίλλε κόμην, ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην τηλόσε, κώκυσεν δὲ μάλα μέγα παῖδ’ ἐσιδοῦσα· ᾤμωξεν δ’ ἐλεεινὰ πατὴρ φίλοσ, ἀμφὶ δὲ λαοὶ κωκυτῷ τ’ εἴχοντο καὶ οἰμωγῇ κατὰ ἄστυ. τῷ δὲ μάλιστ’ ἄρ’ ἐήν ἐναλίγκιον ὡσ εἰ ἅπασα Ἴλιοσ ὀφρυόεσσα πυρὶ σμύχοιτο κατ’ ἄκρησ. λαοὶ μέν ῥα γέροντα μόγισ ἔχον ἀσχαλόωντα ἐξελθεῖν μεμαῶτα πυλάων Δαρδανιάων. πάντασ δ’ ἐλλιτάνευε κυλινδόμενοσ κατὰ κόπρον, ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον· σχέσθε φίλοι, καί μ’ οἰο͂ν ἐάσατε κηδόμενοί περ ἐξελθόντα πόληοσ ἱκέσθ’ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν. λίσσωμ’ ἀνέρα τοῦτον ἀτάσθαλον ὀβριμοεργόν, ἤν πωσ ἡλικίην αἰδέσσεται ἠδ’ ἐλεήσῃ γῆρασ· καὶ δέ νυ τῷ γε πατὴρ τοιόσδε τέτυκται Πηλεύσ, ὅσ μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε πῆμα γενέσθαι Τρωσί· μάλιστα δ’ ἐμοὶ περὶ πάντων ἄλγε’ ἔθηκε. τόσσουσ γάρ μοι παῖδασ ἀπέκτανε τηλεθάοντασ· τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι ἀχνύμενόσ περ ὡσ ἑνόσ, οὗ μ’ ἄχοσ ὀξὺ κατοίσεται Αἴ̈δοσ εἴσω, Ἕκτοροσ· ὡσ ὄφελεν θανέειν ἐν χερσὶν ἐμῇσι· τώ κε κορεσσάμεθα κλαίοντέ τε μυρομένω τε μήτηρ θ’, ἥ μιν ἔτικτε δυσάμμοροσ, ἠδ’ ἐγὼ αὐτόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION