Homer, Iliad, Book 22 10:

(호메로스, 일리아스, Book 22 10:)

εἰ δέ κεν ἀσπίδα μὲν καταθείομαι ὀμφαλόεσσαν καὶ κόρυθα βριαρήν, δόρυ δὲ πρὸσ τεῖχοσ ἐρείσασ αὐτὸσ ἰὼν Ἀχιλῆοσ ἀμύμονοσ ἀντίοσ ἔλθω καί οἱ ὑπόσχωμαι Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτῇ, πάντα μάλ’ ὅσσά τ’ Ἀλέξανδροσ κοίλῃσ ἐνὶ νηυσὶν ἠγάγετο Τροίηνδ’, ἥ τ’ ἔπλετο νείκεοσ ἀρχή, δωσέμεν Ἀτρεί̈δῃσιν ἄγειν, ἅμα δ’ ἀμφὶσ Ἀχαιοῖσ ἄλλ’ ἀποδάσσεσθαι ὅσα τε πτόλισ ἥδε κέκευθε· Τρωσὶν δ’ αὖ μετόπισθε γερούσιον ὁρ́κον ἕλωμαι μή τι κατακρύψειν, ἀλλ’ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸσ ἐέργει· ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλοσ διελέξατο θυμόσ; μή μιν ἐγὼ μὲν ἵκωμαι ἰών, ὃ δέ μ’ οὐκ ἐλεήσει οὐδέ τί μ’ αἰδέσεται, κτενέει δέ με γυμνὸν ἐόντα αὔτωσ ὥσ τε γυναῖκα, ἐπεί κ’ ἀπὸ τεύχεα δύω. οὐ μέν πωσ νῦν ἔστιν ἀπὸ δρυὸσ οὐδ’ ἀπὸ πέτρησ τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρθένοσ ἠί̈θεόσ τε παρθένοσ ἠί̈θεόσ τ’ ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν. βέλτερον αὖτ’ ἔριδι ξυνελαυνέμεν ὅττι τάχιστα· εἴδομεν ὁπποτέρῳ κεν Ὀλύμπιοσ εὖχοσ ὀρέξῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION