Homer, Iliad, Book 21 32:

(호메로스, 일리아스, Book 21 32:)

αὐτὰρ ἐπεὶ Ξάνθοιο δάμη μένοσ, οἳ μὲν ἔπειτα παυσάσθην, Ἥρη γὰρ ἐρύκακε χωομένη περ· τώ σ’ αὖ νῦν ὀί̈ω ἀποτισέμεν ὅσσα ἐόργασ. ἐν δ’ ἄλλοισι θεοῖσιν ἔρισ πέσε βεβριθυῖα ἀργαλέη, δίχα δέ σφιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸσ ἀήτο· σὺν δ’ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δ’ εὐρεῖα χθών, ἀμφὶ δὲ σάλπιγξεν μέγασ οὐρανόσ. ἀί̈ε δὲ Ζεὺσ ἥμενοσ Οὐλύμπῳ· ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ’ ὁρᾶτο θεοὺσ ἔριδι ξυνιόντασ. ἔνθ’ οἵ γ’ οὐκέτι δηρὸν ἀφέστασαν· ἦρχε γὰρ Ἄρησ ῥινοτόροσ, καὶ πρῶτοσ Ἀθηναίῃ ἐπόρουσε χάλκεον ἔγχοσ ἔχων, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον· τίπτ’ αὖτ’ ὦ κυνάμυια θεοὺσ ἔριδι ξυνελαύνεισ θάρσοσ ἀήτον ἔχουσα, μέγασ δέ σε θυμὸσ ἀνῆκεν; ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε Τυδεί̈δην Διομήδε’ ἀνῆκασ οὐτάμεναι, αὐτὴ δὲ πανόψιον ἔγχοσ ἑλοῦσα ἰθὺσ ἐμεῦ ὦσασ, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψασ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION