Homer, Iliad, Book 21 26:

(호메로스, 일리아스, Book 21 26:)

ἦ, καὶ ἐπῶρτ’ Ἀχιλῆϊ κυκώμενοσ ὑψόσε θύων μορμύρων ἀφρῷ τε καὶ αἵματι καὶ νεκύεσσι. μὴ δὲ πρὶν ἀπόπαυε τεὸν μένοσ, ἀλλ’ ὁπότ’ ἂν δὴ φθέγξομ’ ἐγὼν ἰάχουσα, τότε σχεῖν ἀκάματον πῦρ. πορφύρεον δ’ ἄρα κῦμα διιπετέοσ ποταμοῖο ἵστατ’ ἀειρόμενον, κατὰ δ’ ᾕρεε Πηλεί̈ωνα· Ἥρη δὲ μέγ’ ἀύ̈σε περιδείσασ’ Ἀχιλῆϊ μή μιν ἀποέρσειε μέγασ ποταμὸσ βαθυδίνησ, αὐτίκα δ’ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν· ὄρσεο κυλλοπόδιον ἐμὸν τέκοσ· ἄντα σέθεν γὰρ Ξάνθον δινήεντα μάχῃ ἠί̈σκομεν εἶναι· ἀλλ’ ἐπάμυνε τάχιστα, πιφαύσκεο δὲ φλόγα πολλήν. αὐτὰρ ἐγὼ Ζεφύροιο καὶ ἀργεστᾶο Νότοιο εἴσομαι ἐξ ἁλόθεν χαλεπὴν ὄρσουσα θύελλαν, ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰσ καὶ τεύχεα κήαι φλέγμα κακὸν φορέουσα· σὺ δὲ Ξάνθοιο παρ’ ὄχθασ δένδρεα καῖ’, ἐν δ’ αὐτὸν ἱεί πυρί· μὴ δέ σε πάμπαν μειλιχίοισ ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION