Homer, Iliad, Book 21 4:

(호메로스, 일리아스, Book 21 4:)

ἔνθ’ υἱῖ Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτ’ αὐτὸσ ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸσ ἀλωῆσ οὐκ ἐθέλοντα ἐννύχιοσ προμολών· ὃ δ’ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ τάμνε νέουσ ὄρπηκασ, ἵν’ ἁρ́ματοσ ἄντυγεσ εἰε͂ν· τῷ δ’ ἄρ’ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖοσ Ἀχιλλεύσ. καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸσ Ιἤσονοσ ὦνον ἔδωκε· κεῖθεν δὲ ξεῖνόσ μιν ἐλύσατο πολλὰ δ’ ἔδωκεν Ἴμβριοσ Ηἐτίων, πέμψεν δ’ ἐσ δῖαν Ἀρίσβην· ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα. ἕνδεκα δ’ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτισ χερσὶν Ἀχιλλῆοσ θεὸσ ἔμβαλεν, ὅσ μιν ἔμελλε πέμψειν εἰσ Αἴ̈δαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι. τὸν δ’ ὡσ οὖν ἐνόησε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ γυμνὸν ἄτερ κόρυθόσ τε καὶ ἀσπίδοσ, οὐδ’ ἔχεν ἔγχοσ, ἀλλὰ τὰ μέν ῥ’ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε· τεῖρε γὰρ ἱδρὼσ φεύγοντ’ ἐκ ποταμοῦ, κάματοσ δ’ ὑπὸ γούνατ’ ἐδάμνα· ὀχθήσασ δ’ ἄρα εἶπε πρὸσ ὃν μεγαλήτορα θυμόν· ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδ’ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· ἦ μάλα δὴ Τρῶεσ μεγαλήτορεσ οὕσ περ ἔπεφνον αὖτισ ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντοσ, οἱο͂ν δὴ καὶ ὅδ’ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲσ ἦμαρ Λῆμνον ἐσ ἠγαθέην πεπερημένοσ· οὐδέ μιν ἔσχε πόντοσ ἁλὸσ πολιῆσ, ὃ πολέασ ἀέκοντασ ἐρύκει. ἀλλ’ ἄγε δὴ καὶ δουρὸσ ἀκωκῆσ ἡμετέροιο γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω ἢ ἄρ’ ὁμῶσ καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει γῆ φυσίζοοσ, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION