Homer, Iliad, Book 20 37:

(호메로스, 일리아스, Book 20 37:)

ὣσ ἔφατ’ εὐχόμενοσ, τὸν δὲ σκότοσ ὄσσε κάλυψε. τὸν μὲν Ἀχαιῶν ἵπποι ἐπισσώτροισ δατέοντο πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ· ὃ δ’ ἐπ’ αὐτῷ Δημολέοντα ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχησ Ἀντήνοροσ υἱὸν νύξε κατὰ κρόταφον, κυνέησ διὰ χαλκοπαρῄου. οὐδ’ ἄρα χαλκείη κόρυσ ἔσχεθεν, ἀλλὰ δι’ αὐτῆσ αἰχμὴ ἱεμένη ῥῆξ’ ὀστέον, ἐγκέφαλοσ δὲ ἔνδον ἅπασ πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα. Ἱπποδάμαντα δ’ ἔπειτα καθ’ ἵππων ἀί̈ξαντα πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρί. αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἀί̈σθε καὶ ἤρυγεν, ὡσ ὅτε ταῦροσ ἤρυγεν ἑλκόμενοσ Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα κούρων ἑλκόντων· γάνυται δέ τε τοῖσ ἐνοσίχθων· ὣσ ἄρα τόν γ’ ἐρυγόντα λίπ’ ὀστέα θυμὸσ ἀγήνωρ· αὐτὰρ ὃ βῆ σὺν δουρὶ μετ’ ἀντίθεον Πολύδωρον Πριαμίδην. τὸν δ’ οὔ τι πατὴρ εἰάσκε μάχεσθαι, οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ νεώτατοσ ἔσκε γόνοιο, καί οἱ φίλτατοσ ἔσκε, πόδεσσι δὲ πάντασ ἐνίκα δὴ τότε νηπιέῃσι ποδῶν ἀρετὴν ἀναφαίνων θῦνε διὰ προμάχων, εἱο͂σ φίλον ὤλεσε θυμόν. τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ νῶτα παραί̈σσοντοσ, ὅθι ζωστῆροσ ὀχῆεσ χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόοσ ἤντετο θώρηξ· ἀντικρὺ δὲ διέσχε παρ’ ὀμφαλὸν ἔγχεοσ αἰχμή, γνὺξ δ’ ἔριπ’ οἰμώξασ, νεφέλη δέ μιν ἀμφεκάλυψε κυανέη, προτὶ οἷ δ’ ἔλαβ’ ἔντερα χερσὶ λιασθείσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION