Homer, Iliad, Book 20 32:

ἦ, καὶ ἐπὶ στίχας ἆλτο, κέλευε δὲ φωτὶ ἑκάστῳ:? μηκέτι νῦν Τρώων ἑκὰς ἕστατε δῖοι Ἀχαιοί, ἀλλ ἄγ ἀνὴρ ἄντ ἀνδρὸς ἴτω, μεμάτω δὲ μάχεσθαι. ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι τοσσούσδ ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι: οὐδέ κ Ἄρης, ὅς περ θεὸς ἄμβροτος, οὐδέ κ Ἀθήνη τοσσῆσδ ὑσμίνης ἐφέποι στόμα καὶ πονέοιτο: ἀλλ ὅσσον μὲν ἐγὼ δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε καὶ σθένει, οὔ μ ἔτι φημὶ μεθησέμεν οὐδ ἠβαιόν, ἀλλὰ μάλα στιχὸς εἶμι διαμπερές, οὐδέ τιν οἰώ Τρώων χαιρήσειν, ὅς τις σχεδὸν ἔγχεος ἔλθῃ.?