Homer, Iliad, Book 19 23:

(호메로스, 일리아스, Book 19 23:)

Βρισηὶ̈σ δ’ ἄρ’ ἔπειτ’ ἰκέλη χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ ὡσ ἴδε Πάτροκλον δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ, ἀμφ’ αὐτῷ χυμένη λίγ’ ἐκώκυε, χερσὶ δ’ ἄμυσσε στήθεά τ’ ἠδ’ ἁπαλὴν δειρὴν ἰδὲ καλὰ πρόσωπα. εἶπε δ’ ἄρα κλαίουσα γυνὴ ἐϊκυῖα θεῇσι· Πάτροκλέ μοι δειλῇ πλεῖστον κεχαρισμένε θυμῷ ζωὸν μέν σε ἔλειπον ἐγὼ κλισίηθεν ἰοῦσα, νῦν δέ σε τεθνηῶτα κιχάνομαι ὄρχαμε λαῶν ἂψ ἀνιοῦσ’· ὥσ μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί. ἄνδρα μὲν ᾧ ἔδοσάν με πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ εἶδον πρὸ πτόλιοσ δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ, τρεῖσ τε κασιγνήτουσ, τούσ μοι μία γείνατο μήτηρ, κηδείουσ, οἳ πάντεσ ὀλέθριον ἦμαρ ἐπέσπον. οὐδὲ μὲν οὐδέ μ’ ἐάσκεσ, ὅτ’ ἄνδρ’ ἐμὸν ὠκὺσ Ἀχιλλεὺσ ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητοσ, κλαίειν, ἀλλά μ’ ἔφασκεσ Ἀχιλλῆοσ θείοιο κουριδίην ἄλοχον θήσειν, ἄξειν τ’ ἐνὶ νηυσὶν ἐσ Φθίην, δαίσειν δὲ γάμον μετὰ Μυρμιδόνεσσι. τώ σ’ ἄμοτον κλαίω τεθνηότα μείλιχον αἰεί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION