Homer, Iliad, Book 19 2:

(호메로스, 일리아스, Book 19 2:)

ὡσ ἄρα φωνήσασα θεὰ κατὰ τεύχε’ ἔθηκε πρόσθεν Ἀχιλλῆοσ· τὰ δ’ ἀνέβραχε δαίδαλα πάντα. Μυρμιδόνασ δ’ ἄρα πάντασ ἕλε τρόμοσ, οὐδέ τισ ἔτλη ἄντην εἰσιδέειν, ἀλλ’ ἔτρεσαν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ ὡσ εἶδ’, ὥσ μιν μᾶλλον ἔδυ χόλοσ, ἐν δέ οἱ ὄσσε δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων ὡσ εἰ σέλασ ἐξεφάανθεν· τέρπετο δ’ ἐν χείρεσσιν ἔχων θεοῦ ἀγλαὰ δῶρα. αὐτὰρ ἐπεὶ φρεσὶν ᾗσι τετάρπετο δαίδαλα λεύσσων αὐτίκα μητέρα ἣν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· μῆτερ ἐμὴ τὰ μὲν ὅπλα θεὸσ πόρεν οἷ’ ἐπιεικὲσ ἔργ’ ἔμεν ἀθανάτων, μὴ δὲ βροτὸν ἄνδρα τελέσσαι. νῦν δ’ ἤτοι μὲν ἐγὼ θωρήξομαι· ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶσ δείδω μή μοι τόφρα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν μυῖαι καδδῦσαι κατὰ χαλκοτύπουσ ὠτειλὰσ εὐλὰσ ἐγγείνωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν, ἐκ δ’ αἰὼν πέφαται, κατὰ δὲ χρόα πάντα σαπήῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION