Homer, Iliad, Book 18 26:

Τρῶεσ δ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ἀπὸ κρατερῆσ ὑσμίνησ χωρήσαντεσ ἔλυσαν ὑφ’ ἁρ́μασιν ὠκέασ ἵππουσ, ἐσ δ’ ἀγορὴν ἀγέροντο πάροσ δόρποιο μέδεσθαι. ὀρθῶν δ’ ἑσταότων ἀγορὴ γένετ’, οὐδέ τισ ἔτλη ἕζεσθαι· πάντασ γὰρ ἔχε τρόμοσ, οὕνεκ’ Ἀχιλλεὺσ ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχησ ἐπέπαυτ’ ἀλεγεινῆσ. τοῖσι δὲ Πουλυδάμασ πεπνυμένοσ ἦρχ’ ἀγορεύειν Πανθοί̈δησ· ὃ γὰρ οἰο͂σ ὁρ́α πρόσσω καὶ ὀπίσσω· Ἕκτορι δ’ ἠε͂ν ἑταῖροσ, ἰῇ δ’ ἐν νυκτὶ γένοντο, ἀλλ’ ὃ μὲν ἂρ μύθοισιν, ὃ δ’ ἔγχεϊ πολλὸν ἐνίκα· ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· ἀμφὶ μάλα φράζεσθε φίλοι· κέλομαι γὰρ ἔγωγε ἄστυδε νῦν ἰέναι, μὴ μίμνειν ἠῶ δῖαν ἐν πεδίῳ παρὰ νηυσίν· ἑκὰσ δ’ ἀπὸ τείχεόσ εἰμεν. ὄφρα μὲν οὗτοσ ἀνὴρ Ἀγαμέμνονι μήνιε δίῳ τόφρα δὲ ῥηί̈τεροι πολεμίζειν ἦσαν Ἀχαιοί· χαίρεσκον γὰρ ἔγωγε θοῇσ ἐπὶ νηυσὶν ἰαύων ἐλπόμενοσ νῆασ αἱρησέμεν ἀμφιελίσσασ. νῦν δ’ αἰνῶσ δείδοικα ποδώκεα Πηλεί̈ωνα· οἱο͂σ κείνου θυμὸσ ὑπέρβιοσ, οὐκ ἐθελήσει μίμνειν ἐν πεδίῳ, ὅθι περ Τρῶεσ καὶ Ἀχαιοὶ ἐν μέσῳ ἀμφότεροι μένοσ Ἄρηοσ δατέονται, ἀλλὰ περὶ πτόλιόσ τε μαχήσεται ἠδὲ γυναικῶν. ἀλλ’ ἰόμεν προτὶ ἄστυ, πίθεσθέ μοι· ὧδε γὰρ ἔσται· νῦν μὲν νὺξ ἀπέπαυσε ποδώκεα Πηλεί̈ωνα ἀμβροσίη· εἰ δ’ ἄμμε κιχήσεται ἐνθάδ’ ἐόντασ αὔριον ὁρμηθεὶσ σὺν τεύχεσιν, εὖ νύ τισ αὐτὸν γνώσεται· ἀσπασίωσ γὰρ ἀφίξεται Ἴλιον ἱρὴν ὅσ κε φύγῃ, πολλοὺσ δὲ κύνεσ καὶ γῦπεσ ἔδονται Τρώων· αἲ γὰρ δή μοι ἀπ’ οὐάτοσ ὧδε γένοιτο. εἰ δ’ ἂν ἐμοῖσ ἐπέεσσι πιθώμεθα κηδόμενοί περ, νύκτα μὲν εἰν ἀγορῇ σθένοσ ἕξομεν, ἄστυ δὲ πύργοι ὑψηλαί τε πύλαι σανίδεσ τ’ ἐπὶ τῇσ ἀραρυῖαι μακραὶ ἐύ̈ξεστοι ἐζευγμέναι εἰρύσσονται· πρῶϊ δ’ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντεσ στησόμεθ’ ἂμ πύργουσ· τῷ δ’ ἄλγιον, αἴ κ’ ἐθέλῃσιν ἐλθὼν ἐκ νηῶν περὶ τείχεοσ ἄμμι μάχεσθαι. ἂψ πάλιν εἶσ’ ἐπὶ νῆασ, ἐπεί κ’ ἐριαύχενασ ἵππουσ παντοίου δρόμου ἄσῃ ὑπὸ πτόλιν ἠλασκάζων· εἴσω δ’ οὔ μιν θυμὸσ ἐφορμηθῆναι ἐάσει, οὐδέ ποτ’ ἐκπέρσει· πρίν μιν κύνεσ ἀργοὶ ἔδονται.