Homer, Iliad, Book 18 10:

(호메로스, 일리아스, Book 18 10:)

τὴν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρ’ ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμῦναι· ὃ μὲν μάλα τηλόθι πάτρησ ἔφθιτ’, ἐμεῖο δὲ δῆσεν ἀρῆσ ἀλκτῆρα γενέσθαι. νῦν δ’ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν, οὐδέ τι Πατρόκλῳ γενόμην φάοσ οὐδ’ ἑτάροισι τοῖσ ἄλλοισ, οἳ δὴ πολέεσ δάμεν Ἕκτορι δίῳ, ἀλλ’ ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθοσ ἀρούρησ, τοῖοσ ἐὼν οἱο͂σ οὔ τισ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων ἐν πολέμῳ· ἀγορῇ δέ τ’ ἀμείνονέσ εἰσι καὶ ἄλλοι. ὡσ ἔρισ ἔκ τε θεῶν ἔκ τ’ ἀνθρώπων ἀπόλοιτο καὶ χόλοσ, ὅσ τ’ ἐφέηκε πολύφρονά περ χαλεπῆναι, ὅσ τε πολὺ γλυκίων μέλιτοσ καταλειβομένοιο ἀνδρῶν ἐν στήθεσσιν ἀέξεται ἠύ̈τε καπνόσ· ὡσ ἐμὲ νῦν ἐχόλωσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων. ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ, θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντεσ ἀνάγκῃ· νῦν δ’ εἶμ’ ὄφρα φίλησ κεφαλῆσ ὀλετῆρα κιχείω Ἕκτορα· κῆρα δ’ ἐγὼ τότε δέξομαι ὁππότε κεν δὴ Ζεὺσ ἐθέλῃ τελέσαι ἠδ’ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ βίη Ἡρακλῆοσ φύγε κῆρα, ὅσ περ φίλτατοσ ἔσκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι· ἀλλά ἑ μοῖρα δάμασσε καὶ ἀργαλέοσ χόλοσ Ἥρησ. ὣσ καὶ ἐγών, εἰ δή μοι ὁμοίη μοῖρα τέτυκται, κείσομ’ ἐπεί κε θάνω· νῦν δὲ κλέοσ ἐσθλὸν ἀροίμην, καί τινα Τρωϊάδων καὶ Δαρδανίδων βαθυκόλπων ἀμφοτέρῃσιν χερσὶ παρειάων ἁπαλάων δάκρυ’ ὀμορξαμένην ἁδινὸν στοναχῆσαι ἐφείην, γνοῖεν δ’ ὡσ δὴ δηρὸν ἐγὼ πολέμοιο πέπαυμαι· μὴ δέ μ’ ἔρυκε μάχησ φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION