Homer, Iliad, Book 18 7:

(호메로스, 일리아스, Book 18 7:)

τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· μῆτερ ἐμή, τὰ μὲν ἄρ μοι Ὀλύμπιοσ ἐξετέλεσσεν· ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδοσ ἐπεὶ φίλοσ ὤλεθ’ ἑταῖροσ Πάτροκλοσ, τὸν ἐγὼ περὶ πάντων τῖον ἑταίρων ἶσον ἐμῇ κεφαλῇ; τὸν ἀπώλεσα, τεύχεα δ’ Ἕκτωρ δῃώσασ ἀπέδυσε πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι καλά· τὰ μὲν Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα ἤματι τῷ ὅτε σε βροτοῦ ἀνέροσ ἔμβαλον εὐνῇ. αἴθ’ ὄφελεσ σὺ μὲν αὖθι μετ’ ἀθανάτῃσ ἁλίῃσι ναίειν, Πηλεὺσ δὲ θνητὴν ἀγαγέσθαι ἄκοιτιν. νῦν δ’ ἵνα καὶ σοὶ πένθοσ ἐνὶ φρεσὶ μυρίον εἰή παιδὸσ ἀποφθιμένοιο, τὸν οὐχ ὑποδέξεαι αὖτισ οἴκαδε νοστήσαντ’, ἐπεὶ οὐδ’ ἐμὲ θυμὸσ ἄνωγε ζώειν οὐδ’ ἄνδρεσσι μετέμμεναι, αἴ κε μὴ Ἕκτωρ πρῶτοσ ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶσ ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃ, Πατρόκλοιο δ’ ἕλωρα Μενοιτιάδεω ἀποτίσῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION