Homer, Iliad, Book 18 4:

(호메로스, 일리아스, Book 18 4:)

ὣσ φάτο, τὸν δ’ ἄχεοσ νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα· ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ κεφαλῆσ, χαρίεν δ’ ᾔσχυνε πρόσωπον· νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαιν’ ἀμφίζανε τέφρη. αὐτὸσ δ’ ἐν κονίῃσι μέγασ μεγαλωστὶ τανυσθεὶσ κεῖτο, φίλῃσι δὲ χερσὶ κόμην ᾔσχυνε δαί̈ζων. δμῳαὶ δ’ ἃσ Ἀχιλεὺσ ληί̈σσατο Πάτροκλόσ τε θυμὸν ἀκηχέμεναι μεγάλ’ ἰάχον, ἐκ δὲ θύραζε ἔδραμον ἀμφ’ Ἀχιλῆα δαί̈φρονα, χερσὶ δὲ πᾶσαι στήθεα πεπλήγοντο, λύθεν δ’ ὑπὸ γυῖα ἑκάστησ. Ἀντίλοχοσ δ’ ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυα λείβων χεῖρασ ἔχων Ἀχιλῆοσ· ὃ δ’ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ· δείδιε γὰρ μὴ λαιμὸν ἀπαμήσειε σιδήρῳ. σμερδαλέον δ’ ᾤμωξεν· ἄκουσε δὲ πότνια μήτηρ ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸσ παρὰ πατρὶ γέροντι, κώκυσέν τ’ ἄρ’ ἔπειτα· θεαὶ δέ μιν ἀμφαγέροντο πᾶσαι ὅσαι κατὰ βένθοσ ἁλὸσ Νηρηί̈δεσ ἦσαν. ἔνθ’ ἄρ’ ἐήν Γλαύκη τε Θάλειά τε Κυμοδόκη τε Νησαίη Σπειώ τε Θόη θ’ Ἁλίη τε βοῶπισ Κυμοθόη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Λιμνώρεια καὶ Μελίτη καὶ Ιαἴρα καὶ Ἀμφιθόη καὶ Ἀγαυὴ Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε Δεξαμένη τε καὶ Ἀμφινόμη καὶ Καλλιάνειρα Δωρὶσ καὶ Πανόπη καὶ ἀγακλειτὴ Γαλάτεια Νημερτήσ τε καὶ Ἀψευδὴσ καὶ Καλλιάνασσα· ἔνθα δ’ ἐήν Κλυμένη Ιἄνειρά τε καὶ Ιἄνασσα Μαῖρα καὶ Ὠρείθυια ἐϋπλόκαμόσ τ’ Ἀμάθεια ἄλλαι θ’ αἳ κατὰ βένθοσ ἁλὸσ Νηρηί̈δεσ ἦσαν. τῶν δὲ καὶ ἀργύφεον πλῆτο σπέοσ· αἳ δ’ ἅμα πᾶσαι στήθεα πεπλήγοντο, Θέτισ δ’ ἐξῆρχε γόοιο· κλῦτε κασίγνηται Νηρηί̈δεσ, ὄφρ’ ἐὺ̈ πᾶσαι εἴδετ’ ἀκούουσαι ὅσ’ ἐμῷ ἔνι κήδεα θυμῷ. ὤ μοι ἐγὼ δειλή, ὤ μοι δυσαριστοτόκεια, ἥ τ’ ἐπεὶ ἂρ τέκον υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε ἔξοχον ἡρώων· ὃ δ’ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσοσ· τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣσ γουνῷ ἀλωῆσ νηυσὶν ἐπιπροέηκα κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω Τρωσὶ μαχησόμενον· τὸν δ’ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτισ οἴκαδε νοστήσαντα δόμον Πηλήϊον εἴσω. ὄφρα δέ μοι ζώει καὶ ὁρᾷ φάοσ ἠελίοιο ἄχνυται, οὐδέ τί οἱ δύναμαι χραισμῆσαι ἰοῦσα. ἀλλ’ εἶμ’, ὄφρα ἴδωμι φίλον τέκοσ, ἠδ’ ἐπακούσω ὅττί μιν ἵκετο πένθοσ ἀπὸ πτολέμοιο μένοντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION