Homer, Iliad, Book 17 52:

(호메로스, 일리아스, Book 17 52:)

ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησεν ἐὺ̈σ πάϊσ Ἀγχίσαο. τὼ δ’ ἰθὺσ βήτην βοέῃσ εἰλυμένω ὤμουσ αὐῄσι στερεῇσι· πολὺσ δ’ ἐπελήλατο χαλκόσ. τοῖσι δ’ ἅμα Χρομίοσ τε καὶ Ἄρητοσ θεοειδὴσ ἠί̈σαν ἀμφότεροι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸσ αὐτώ τε κτενέειν ἐλάαν τ’ ἐριαύχενασ ἵππουσ νήπιοι, οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλον ἀναιμωτί γε νέεσθαι αὖτισ ἀπ’ Αὐτομέδοντοσ. ὃ δ’ εὐξάμενοσ Διὶ πατρὶ ἀλκῆσ καὶ σθένεοσ πλῆτο φρένασ ἀμφὶ μελαίνασ· αὐτίκα δ’ Ἀλκιμέδοντα προσηύδα πιστὸν ἑταῖρον· Ἀλκίμεδον μὴ δή μοι ἀπόπροθεν ἰσχέμεν ἵππουσ, ἀλλὰ μάλ’ ἐμπνείοντε μεταφρένῳ· οὐ γὰρ ἔγωγε Ἕκτορα Πριαμίδην μένεοσ σχήσεσθαι ὀί̈ω, πρίν γ’ ἐπ’ Ἀχιλλῆοσ καλλίτριχε βήμεναι ἵππω νῶϊ κατακτείναντα, φοβῆσαί τε στίχασ ἀνδρῶν Ἀργείων, ἤ κ’ αὐτὸσ ἐνὶ πρώτοισιν ἁλοίη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION