Homer, Iliad, Book 17 14:

(호메로스, 일리아스, Book 17 14:)

Γλαῦκοσ δ’ Ἱππολόχοιο πάϊσ Λυκίων ἀγὸσ ἀνδρῶν Ἕκτορ’ ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ· Ἕκτορ εἶδοσ ἄριστε μάχησ ἄρα πολλὸν ἐδεύεο. ἦ σ’ αὔτωσ κλέοσ ἐσθλὸν ἔχει φύξηλιν ἐόντα. φράζεο νῦν ὅππωσ κε πόλιν καὶ ἄστυ σαώσῃσ οἰο͂σ σὺν λαοῖσ τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν· οὐ γάρ τισ Λυκίων γε μαχησόμενοσ Δαναοῖσιν εἶσι περὶ πτόλιοσ, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τισ χάρισ ἠε͂ν μάρνασθαι δηί̈οισιν ἐπ’ ἀνδράσι νωλεμὲσ αἰεί. πῶσ κε σὺ χείρονα φῶτα σαώσειασ μεθ’ ὅμιλον σχέτλι’, ἐπεὶ Σαρπηδόν’ ἅμα ξεῖνον καὶ ἑταῖρον κάλλιπεσ Ἀργείοισιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι, ὅσ τοι πόλλ’ ὄφελοσ γένετο πτόλεί̈ τε καὶ αὐτῷ ζωὸσ ἐών· νῦν δ’ οὔ οἱ ἀλαλκέμεναι κύνασ ἔτλησ. τὼ νῦν εἴ τισ ἐμοὶ Λυκίων ἐπιπείσεται ἀνδρῶν οἴκαδ’ ἴμεν, Τροίῃ δὲ πεφήσεται αἰπὺσ ὄλεθροσ. εἰ γὰρ νῦν Τρώεσσι μένοσ πολυθαρσὲσ ἐνείη ἄτρομον, οἱο͂́ν τ’ ἄνδρασ ἐσέρχεται οἳ περὶ πάτρησ ἀνδράσι δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔθεντο, αἶψά κε Πάτροκλον ἐρυσαίμεθα Ἴλιον εἴσω. εἰ δ’ οὗτοσ προτὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτοσ ἔλθοι τεθνηὼσ καί μιν ἐρυσαίμεθα χάρμησ, αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνοσ ἔντεα καλὰ λύσειαν, καί κ’ αὐτὸν ἀγοίμεθα Ἴλιον εἴσω· τοίου γὰρ θεράπων πέφατ’ ἀνέροσ, ὃσ μέγ’ ἄριστοσ Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντεσ. ἀλλὰ σύ γ’ Αἰάντοσ μεγαλήτοροσ οὐκ ἐτάλασσασ στήμεναι ἄντα κατ’ ὄσσε ἰδὼν δηί̈ων ἐν ἀϋτῇ, οὐδ’ ἰθὺσ μαχέσασθαι, ἐπεὶ σέο φέρτερόσ ἐστι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION