Homer, Iliad, Book 17 6:

(호메로스, 일리아스, Book 17 6:)

ὣσ εἰπὼν οὔτησε κατ’ ἀσπίδα πάντοσ’ ἐί̈σην· τοῖον Πάνθου υἱὸν ἐϋμμελίην Εὔφορβον Ἀτρεί̈δησ Μενέλαοσ ἐπεὶ κτάνε τεύχε’ ἐσύλα. οὐδ’ ἔρρηξεν χαλκόσ, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ ἀσπίδ’ ἐνὶ κρατερῇ· ὃ δὲ δεύτεροσ ὄρνυτο χαλκῷ Ἀτρεί̈δησ Μενέλαοσ ἐπευξάμενοσ Διὶ πατρί· ἂψ δ’ ἀναχαζομένοιο κατὰ στομάχοιο θέμεθλα νύξ’, ἐπὶ δ’ αὐτὸσ ἔρεισε βαρείῃ χειρὶ πιθήσασ· ἀντικρὺ δ’ ἁπαλοῖο δι’ αὐχένοσ ἤλυθ’ ἀκωκή, δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε’ ἐπ’ αὐτῷ. αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι πλοχμοί θ’, οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο. οἱο͂ν δὲ τρέφει ἔρνοσ ἀνὴρ ἐριθηλὲσ ἐλαίησ χώρῳ ἐν οἰοπόλῳ, ὅθ’ ἅλισ ἀναβέβροχεν ὕδωρ, καλὸν τηλεθάον· τὸ δέ τε πνοιαὶ δονέουσι παντοίων ἀνέμων, καί τε βρύει ἄνθεϊ λευκῷ· ἐλθὼν δ’ ἐξαπίνησ ἄνεμοσ σὺν λαίλαπι πολλῇ βόθρου τ’ ἐξέστρεψε καὶ ἐξετάνυσσ’ ἐπὶ γαίῃ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION