Homer, Iliad, Book 17 4:

(호메로스, 일리아스, Book 17 4:)

ὣσ φάτο, τὸν δ’ οὐ πεῖθεν· ἀμειβόμενοσ δὲ προσηύδα· νῦν μὲν δὴ Μενέλαε διοτρεφὲσ ἦ μάλα τείσεισ γνωτὸν ἐμὸν τὸν ἔπεφνεσ, ἐπευχόμενοσ δ’ ἀγορεύεισ, χήρωσασ δὲ γυναῖκα μυχῷ θαλάμοιο νέοιο, ἀρητὸν δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθοσ ἔθηκασ. ἦ κέ σφιν δειλοῖσι γόου κατάπαυμα γενοίμην εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν τε τεὴν καὶ τεύχε’ ἐνείκασ Πάνθῳ ἐν χείρεσσι βάλω καὶ Φρόντιδι δίῃ. ἀλλ’ οὐ μὰν ἔτι δηρὸν ἀπείρητοσ πόνοσ ἔσται οὐδ’ ἔτ’ ἀδήριτοσ ἤτ’ ἀλκῆσ ἤτε φόβοιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION