Homer, Iliad, Book 16 67:

ὄφρα μὲν Ηἔλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, τόφρα μάλ ἀμφοτέρων βέλε ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός:? ἦμος δ Ηἔλιος μετενίσετο βουλυτὸν δέ, καὶ τότε δή ῥ ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν. ἐκ μὲν Κεβριόνην βελέων ἡρ´ωα ἔρυσσαν Τρώων ἐξ ἐνοπῆς, καὶ ἀπ ὤμων τεύχε ἕλοντο, Πάτροκλος δὲ Τρωσὶ κακὰ φρονέων ἐνόρουσε. τρὶς μὲν ἔπειτ ἐπόρουσε θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ σμερδαλέα ἰάχων, τρὶς δ ἐννέα φῶτας ἔπεφνεν. ἀλλ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος, ἔνθ ἄρα τοι Πάτροκλε φάνη βιότοιο τελευτή: ἤντετο γάρ τοι Φοῖβος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ δεινός: ὃ μὲν τὸν ἰόντα κατὰ κλόνον οὐκ ἐνόησεν, ἠέρι γὰρ πολλῇ κεκαλυμμένος ἀντεβόλησε: στῆ δ ὄπιθεν, πλῆξεν δὲ μετάφρενον εὐρέε τ ὤμω χειρὶ καταπρηνεῖ, στρεφεδίνηθεν δέ οἱ ὄσσε. τοῦ δ ἀπὸ μὲν κρατὸς κυνέην βάλε Φοῖβος Ἀπόλλων: ἣ δὲ κυλινδομένη καναχὴν ἔχε ποσσὶν ὑφ ἵππων αὐλῶπις τρυφάλεια, μιάνθησαν δὲ ἔθειραι αἵματι καὶ κονίῃσι: πάρος γε μὲν οὐ θέμις ἠε῀ν ἱππόκομον πήληκα μιαίνεσθαι κονίῃσιν, ἀλλ ἀνδρὸς θείοιο κάρη χαρίεν τε μέτωπον ῥύετ Ἀχιλλῆος: τότε δὲ Ζεὺς Ἕκτορι δῶκεν ᾗ κεφαλῇ φορέειν, σχεδόθεν δέ οἱ ἠε῀ν ὄλεθρος. πᾶν δέ οἱ ἐν χείρεσσιν ἄγη δολιχόσκιον ἔγχος βριθὺ μέγα στιβαρὸν κεκορυθμένον: αὐτὰρ ἀπ ὤμων ἀσπὶς σὺν τελαμῶνι χαμαὶ πέσε τερμιόεσσα. λῦσε δέ οἱ θώρηκα ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων. τὸν δ ἄτη φρένας εἷλε, λύθεν δ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα, στῆ δὲ ταφών: ὄπιθεν δὲ μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ ὤμων μεσσηγὺς σχεδόθεν βάλε Δάρδανος ἀνὴρ Πανθοΐδης Εὔφορβος, ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεΐ θ ἱπποσύνῃ τε πόδεσσί τε καρπαλίμοισι: καὶ γὰρ δὴ τότε φῶτας ἐείκοσι βῆσεν ἀφ ἵππων πρῶτ ἐλθὼν σὺν ὄχεσφι διδασκόμενος πολέμοιο: ὅς τοι πρῶτος ἐφῆκε βέλος Πατρόκλεες ἱππεῦ οὐδὲ δάμασς: ὃ μὲν αὖτις ἀνέδραμε, μίκτο δ ὁμίλῳ, ἐκ χροὸς ἁρπάξας δόρυ μείλινον, οὐδ ὑπέμεινε Πάτροκλον γυμνόν περ ἐόντ ἐν δηϊοτῆτι. Πάτροκλος δὲ θεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασθεὶς ἂψ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ ἀλεείνων.?