Homer, Iliad, Book 16 65:

ὡσ δ’ Εὖρόσ τε Νότοσ τ’ ἐριδαίνετον ἀλλήλοιιν οὔρεοσ ἐν βήσσῃσ βαθέην πελεμιζέμεν ὕλην φηγόν τε μελίην τε τανύφλοιόν τε κράνειαν, αἵ τε πρὸσ ἀλλήλασ ἔβαλον τανυήκεασ ὄζουσ ἠχῇ θεσπεσίῃ, πάταγοσ δέ τε ἀγνυμενάων, ὣσ Τρῶεσ καὶ Ἀχαιοὶ ἐπ’ ἀλλήλοισι θορόντεσ δῄουν, οὐδ’ ἕτεροι μνώοντ’ ὀλοοῖο φόβοιο. πολλὰ δὲ Κεβριόνην ἀμφ’ ὀξέα δοῦρα πεπήγει ἰοί τε πτερόεντεσ ἀπὸ νευρῆφι θορόντεσ, πολλὰ δὲ χερμάδια μεγάλ’ ἀσπίδασ ἐστυφέλιξαν μαρναμένων ἀμφ’ αὐτόν· ὃ δ’ ἐν στροφάλιγγι κονίησ κεῖτο μέγασ μεγαλωστί, λελασμένοσ ἱπποσυνάων.