Homer, Iliad, Book 16 52:

(호메로스, 일리아스, Book 16 52:)

ὣσ εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχ’, ὃ δ’ ἅμ’ ἕσπετο ἰσόθεοσ φώσ. τῶν δ’ ὥσ τε δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸσ ὀρώρει οὔρεοσ ἐν βήσσῃσ, ἕκαθεν δέ τε γίγνετ’ ἀκουή, ὣσ τῶν ὄρνυτο δοῦποσ ἀπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ χαλκοῦ τε ῥινοῦ τε βοῶν τ’ εὐποιητάων, νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν. οὐδ’ ἂν ἔτι φράδμων περ ἀνὴρ Σαρπηδόνα δῖον ἔγνω, ἐπεὶ βελέεσσι καὶ αἵματι καὶ κονίῃσιν ἐκ κεφαλῆσ εἴλυτο διαμπερὲσ ἐσ πόδασ ἄκρουσ. οἳ δ’ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, ὡσ ὅτε μυῖαι σταθμῷ ἔνι βρομέωσι περιγλαγέασ κατὰ πέλλασ ὡρ́ῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τε γλάγοσ ἄγγεα δεύει· ὣσ ἄρα τοὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, οὐδέ ποτε Ζεὺσ τρέψεν ἀπὸ κρατερῆσ ὑσμίνησ ὄσσε φαεινώ, ἀλλὰ κατ’ αὐτοὺσ αἰὲν ὁρ́α καὶ φράζετο θυμῷ, πολλὰ μάλ’ ἀμφὶ φόνῳ Πατρόκλου μερμηρίζων, ἢ ἤδη καὶ κεῖνον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ αὐτοῦ ἐπ’ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι φαίδιμοσ Ἕκτωρ χαλκῷ δῃώσῃ, ἀπό τ’ ὤμων τεύχε’ ἕληται, ἦ ἔτι καὶ πλεόνεσσιν ὀφέλλειεν πόνον αἰπύν. ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι ὄφρ’ ἠὺ̈σ θεράπων Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ ἐξαῦτισ Τρῶάσ τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστὴν ὤσαιτο προτὶ ἄστυ, πολέων δ’ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. Ἕκτορι δὲ πρωτίστῳ ἀνάλκιδα θυμὸν ἐνῆκεν· ἐσ δίφρον δ’ ἀναβὰσ φύγαδ’ ἔτραπε, κέκλετο δ’ ἄλλουσ Τρῶασ φευγέμεναι· γνῶ γὰρ Διὸσ ἱρὰ τάλαντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION