Homer, Iliad, Book 16 29:

ὡς δ ὅτ ἀπ Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰθέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, ὣς τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε, οὐδὲ κατὰ μοῖραν πέραον πάλιν.? Ἕκτορα δ ἵπποι ἔκφερον ὠκύποδες σὺν τεύχεσι, λεῖπε δὲ λαὸν Τρωϊκόν, οὓς ἀέκοντας ὀρυκτὴ τάφρος ἔρυκε. πολλοὶ δ ἐν τάφρῳ ἐρυσάρματες ὠκέες ἵπποι ἄξαντ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ λίπον ἁρ´ματ ἀνάκτων, Πάτροκλος δ ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων Τρωσὶ κακὰ φρονέων: οἳ δὲ ἰαχῇ τε φόβῳ τε πάσας πλῆσαν ὁδούς, ἐπεὶ ἂρ τμάγεν: ὕψι δ ἀέλλη σκίδναθ ὑπὸ νεφέων, τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι ἄψορρον προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων. Πάτροκλος δ ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν, τῇ ῥ ἔχ ὁμοκλήσας: ὑπὸ δ ἄξοσι φῶτες ἔπιπτον πρηνέες ἐξ ὀχέων, δίφροι δ ἀνακυμβαλίαζον. ἀντικρὺ δ ἄρα τάφρον ὑπέρθορον ὠκέες ἵπποι ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα, πρόσσω ἱέμενοι, ἐπὶ δ Ἕκτορι κέκλετο θυμός: ἱέτο γὰρ βαλέειν: τὸν δ ἔκφερον ὠκέες ἵπποι. ὡς δ ὑπὸ λαίλαπι πᾶσα κελαινὴ βέβριθε χθὼν ἤματ ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει ὕδωρ Ζεύς, ὅτε δή ῥ ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ, οἳ βίῃ εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας, ἐκ δὲ δίκην ἐλάσωσι θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες: τῶν δέ τε πάντες μὲν ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες, πολλὰς δὲ κλιτῦς τότ ἀποτμήγουσι χαράδραι, ἐς δ ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ῥέουσαι ἐξ ὀρέων ἐπικάρ, μινύθει δέ τε ἔργ ἀνθρώπων: ὣς ἵπποι Τρῳαὶ μεγάλα στενάχοντο θέουσαι.?