Homer, Iliad, Book 16 16:

(호메로스, 일리아스, Book 16 16:)

ὣσ εἰπὼν ὄτρυνε μένοσ καὶ θυμὸν ἑκάστου. μᾶλλον δὲ στίχεσ ἄρθεν, ἐπεὶ βασιλῆοσ ἄκουσαν. ὡσ δ’ ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίθοισι δώματοσ ὑψηλοῖο βίασ ἀνέμων ἀλεείνων, ὣσ ἄραρον κόρυθέσ τε καὶ ἀσπίδεσ ὀμφαλόεσσαι. ἀσπὶσ ἄρ’ ἀσπίδ’ ἔρειδε, κόρυσ κόρυν, ἀνέρα δ’ ἀνήρ· ψαῦον δ’ ἱππόκομοι κόρυθεσ λαμπροῖσι φάλοισι νευόντων, ὡσ πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοισι. πάντων δὲ προπάροιθε δύ’ ἀνέρε θωρήσσοντο Πάτροκλόσ τε καὶ Αὐτομέδων ἕνα θυμὸν ἔχοντεσ πρόσθεν Μυρμιδόνων πολεμιζέμεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺσ βῆ ῥ’ ἴμεν ἐσ κλισίην, χηλοῦ δ’ ἀπὸ πῶμ’ ἀνέῳγε καλῆσ δαιδαλέησ, τήν οἱ Θέτισ ἀργυρόπεζα θῆκ’ ἐπὶ νηὸσ ἄγεσθαι ἐὺ̈ πλήσασα χιτώνων χλαινάων τ’ ἀνεμοσκεπέων οὔλων τε ταπήτων. ἔνθα δέ οἱ δέπασ ἔσκε τετυγμένον, οὐδέ τισ ἄλλοσ οὔτ’ ἀνδρῶν πίνεσκεν ἀπ’ αὐτοῦ αἴθοπα οἶνον, οὔτέ τεῳ σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διὶ πατρί. τό ῥα τότ’ ἐκ χηλοῖο λαβὼν ἐκάθηρε θεείῳ πρῶτον, ἔπειτα δ’ ἔνιψ’ ὕδατοσ καλῇσι ῥοῇσι, νίψατο δ’ αὐτὸσ χεῖρασ, ἀφύσσατο δ’ αἴθοπα οἶνον. εὔχετ’ ἔπειτα στὰσ μέσῳ ἑρ́κεϊ, λεῖβε δὲ οἶνον οὐρανὸν εἰσανιδών· Δία δ’ οὐ λάθε τερπικέραυνον· Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων Δωδώνησ μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ σοὶ ναίουσ’ ὑποφῆται ἀνιπτόποδεσ χαμαιεῦναι, ἠμὲν δή ποτ’ ἐμὸν ἔποσ ἔκλυεσ εὐξαμένοιο, τίμησασ μὲν ἐμέ, μέγα δ’ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν, ἠδ’ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ’ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ· αὐτὸσ μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι, ἀλλ’ ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσι μάρνασθαι· τῷ κῦδοσ ἅμα πρόεσ εὐρύοπα Ζεῦ, θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ εἴσεται ἤ ῥα καὶ οἰο͂σ ἐπίστηται πολεμίζειν ἡμέτεροσ θεράπων, ἦ οἱ τότε χεῖρεσ ἀάπτοι μαίνονθ’, ὁππότ’ ἐγώ περ ἰώ μετὰ μῶλον Ἄρηοσ. αὐτὰρ ἐπεί κ’ ἀπὸ ναῦφι μάχην ἐνοπήν τε δίηται, ἀσκηθήσ μοι ἔπειτα θοὰσ ἐπὶ νῆασ ἵκοιτο τεύχεσί τε ξὺν πᾶσι καὶ ἀγχεμάχοισ ἑτάροισιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION