Homer, Iliad, Book 15 4:

(호메로스, 일리아스, Book 15 4:)

ὣσ φάτο, ῥίγησεν δὲ βοῶπισ πότνια Ἥρη, καί μιν φωνήσασ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ἴστω νῦν τόδε Γαῖα καὶ Οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθε καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸσ ὕδωρ, ὅσ τε μέγιστοσ ὁρ́κοσ δεινότατόσ τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι, σή θ’ ἱερὴ κεφαλὴ καὶ νωί̈τερον λέχοσ αὐτῶν κουρίδιον, τὸ μὲν οὐκ ἂν ἐγώ ποτε μὰψ ὀμόσαιμι· μὴ δι’ ἐμὴν ἰότητα Ποσειδάων ἐνοσίχθων πημαίνει Τρῶάσ τε καὶ Ἕκτορα, τοῖσι δ’ ἀρήγει, ἀλλά που αὐτὸν θυμὸσ ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει, τειρομένουσ δ’ ἐπὶ νηυσὶν ἰδὼν ἐλέησεν Ἀχαιούσ. αὐτάρ τοι καὶ κείνῳ ἐγὼ παραμυθησαίμην τῇ ἴμεν ᾗ κεν δὴ σὺ κελαινεφὲσ ἡγεμονεύῃσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION