Homer, Iliad, Book 14 49:

(호메로스, 일리아스, Book 14 49:)

ὣσ ἔφατ’, Ἀργείοισι δ’ ἄχοσ γένετ’ εὐξαμένοιο· Αἰάντι δὲ μάλιστα δαί̈φρονι θυμὸν ὄρινε τῷ Τελαμωνιάδῃ· τοῦ γὰρ πέσεν ἄγχι μάλιστα. καρπαλίμωσ δ’ ἀπιόντοσ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ. Πουλυδάμασ δ’ αὐτὸσ μὲν ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν λικριφὶσ ἀί̈ξασ, κόμισεν δ’ Ἀντήνοροσ υἱὸσ Ἀρχέλοχοσ· τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον. τόν ῥ’ ἔβαλεν κεφαλῆσ τε καὶ αὐχένοσ ἐν συνεοχμῷ, νείατον ἀστράγαλον, ἀπὸ δ’ ἄμφω κέρσε τένοντε· τοῦ δὲ πολὺ προτέρη κεφαλὴ στόμα τε ῥῖνέσ τε οὔδεϊ πλῆντ’ ἤ περ κνῆμαι καὶ γοῦνα πεσόντοσ. Αἰάσ δ’ αὖτ’ ἐγέγωνεν ἀμύμονι Πουλυδάμαντι· φράζεο Πουλυδάμα καί μοι νημερτὲσ ἐνίσπεσ ἦ ῥ’ οὐχ οὗτοσ ἀνὴρ Προθοήνοροσ ἀντὶ πεφάσθαι ἄξιοσ; οὐ μέν μοι κακὸσ εἴδεται οὐδὲ κακῶν ἔξ, ἀλλὰ κασίγνητοσ Ἀντήνοροσ ἱπποδάμοιο ἢ πάϊσ· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION