Homer, Iliad, Book 14 20:

(호메로스, 일리아스, Book 14 20:)

τὴν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη· δὸσ νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντασ δαμνᾷ ἀθανάτουσ ἠδὲ θνητοὺσ ἀνθρώπουσ. εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίησ, Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν, οἵ μ’ ἐν σφοῖσι δόμοισιν ἐὺ̈ τρέφον ἠδ’ ἀτίταλλον δεξάμενοι Ῥείασ, ὅτε τε Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺσ γαίησ νέρθε καθεῖσε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσησ· τοὺσ εἶμ’ ὀψομένη, καί σφ’ ἄκριτα νείκεα λύσω· ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται εὐνῆσ καὶ φιλότητοσ, ἐπεὶ χόλοσ ἔμπεσε θυμῷ. εἰ κείνω ἐπέεσσι παραιπεπιθοῦσα φίλον κῆρ εἰσ εὐνὴν ἀνέσαιμι ὁμωθῆναι φιλότητι, αἰεί κέ σφι φίλη τε καὶ αἰδοίη καλεοίμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION