Homer, Iliad, Book 13 66:

(호메로스, 일리아스, Book 13 66:)

ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ιἄονεσ ἑλκεχίτωνεσ Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντεσ Ἐπειοὶ σπουδῇ ἐπαί̈σσοντα νεῶν ἔχον, οὐδὲ δύναντο ὦσαι ἀπὸ σφείων φλογὶ εἴκελον Ἕκτορα δῖον οἳ μὲν Ἀθηναίων προλελεγμένοι· ἐν δ’ ἄρα τοῖσιν ἦρχ’ υἱὸσ Πετεῶο Μενεσθεύσ, οἳ δ’ ἅμ’ ἕποντο Φείδασ τε Στιχίοσ τε Βίασ τ’ ἐύ̈σ· αὐτὰρ Ἐπειῶν Φυλεί̈δησ τε Μέγησ Ἀμφίων τε Δρακίοσ τε, πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμόσ τε Ποδάρκησ. ἤτοι ὃ μὲν νόθοσ υἱὸσ Οἰ̈λῆοσ θείοιο ἔσκε Μέδων Αἰάντοσ ἀδελφεόσ· αὐτὰρ ἔναιεν ἐν Φυλάκῃ γαίησ ἄπο πατρίδοσ ἄνδρα κατακτὰσ γνωτὸν μητρυιῆσ Ἐριώπιδοσ, ἣν ἔχ’ Οἰ̈λεύσ· αὐτὰρ ὃ Ἰφίκλοιο πάϊσ τοῦ Φυλακίδαο. οἳ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντεσ ναῦφιν ἀμυνόμενοι μετὰ Βοιωτῶν ἐμάχοντο· Αἰάσ δ’ οὐκέτι πάμπαν Οἰ̈λῆοσ ταχὺσ υἱὸσ ἵστατ’ ἀπ’ Αἰάντοσ Τελαμωνίου οὐδ’ ἠβαιόν, ἀλλ’ ὥσ τ’ ἐν νειῷ βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον ἶσον θυμὸν ἔχοντε τιταίνετον· ἀμφὶ δ’ ἄρά σφι πρυμνοῖσιν κεράεσσι πολὺσ ἀνακηκίει ἱδρώσ· τὼ μέν τε ζυγὸν οἰο͂ν ἐύ̈ξοον ἀμφὶσ ἐέργει ἱεμένω κατὰ ὦλκα· τέμει δέ τε τέλσον ἀρούρησ· ὣσ τὼ παρβεβαῶτε μάλ’ ἕστασαν ἀλλήλοιιν. ἀλλ’ ἤτοι Τελαμωνιάδῃ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ λαοὶ ἕπονθ’ ἕταροι, οἵ οἱ σάκοσ ἐξεδέχοντο ὁππότε μιν κάματόσ τε καὶ ἱδρὼσ γούναθ’ ἵκοιτο. οὐδ’ ἄρ’ Οἰ̈λιάδῃ μεγαλήτορι Λοκροὶ ἕποντο· οὐ γάρ σφι σταδίῃ ὑσμίνῃ μίμνε φίλον κῆρ· οὐ γὰρ ἔχον κόρυθασ χαλκήρεασ ἱπποδασείασ, οὐδ’ ἔχον ἀσπίδασ εὐκύκλουσ καὶ μείλινα δοῦρα, ἀλλ’ ἄρα τόξοισιν καὶ ἐϋστρεφεῖ οἰο͂σ ἀώτῳ Ἴλιον εἰσ ἅμ’ ἕποντο πεποιθότεσ, οἷσιν ἔπειτα ταρφέα βάλλοντεσ Τρώων ῥήγνυντο φάλαγγασ· δή ῥα τόθ’ οἳ μὲν πρόσθε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισι μάρναντο Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ, οἳ δ’ ὄπιθεν βάλλοντεσ ἐλάνθανον· οὐδέ τι χάρμησ Τρῶεσ μιμνήσκοντο· συνεκλόνεον γὰρ ὀϊστοί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION