Homer, Iliad, Book 13 62:

(호메로스, 일리아스, Book 13 62:)

ἔνθά οἱ υἱὸσ ἐπᾶλτο Πυλαιμένεοσ βασιλῆοσ Ἁρπαλίων, ὅ ῥα πατρὶ φίλῳ ἕπετο πτολεμίξων ἐσ τροίην, οὐδ’ αὖτισ ἀφίκετο πατρίδα γαῖαν· ὅσ ῥα τότ’ Ἀτρεί̈δαο μέσον σάκοσ οὔτασε δουρὶ ἐγγύθεν, οὐδὲ διὰ πρὸ δυνήσατο χαλκὸν ἐλάσσαι ἂψ δ’ ἑτάρων εἰσ ἔθνοσ ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων πάντοσε παπταίνων μή τισ χρόα χαλκῷ ἐπαύρῃ. Μηριόνησ δ’ ἀπιόντοσ ἱεί χαλκήρε’ ὀϊστόν, καί ῥ’ ἔβαλε γλουτὸν κάτα δεξιόν· αὐτὰρ ὀϊστὸσ ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπ’ ὀστέον ἐξεπέρησεν. ἑζόμενοσ δὲ κατ’ αὖθι φίλων ἐν χερσὶν ἑταίρων θυμὸν ἀποπνείων, ὥσ τε σκώληξ ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταθείσ· ἐκ δ’ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν. τὸν μὲν Παφλαγόνεσ μεγαλήτορεσ ἀμφεπένοντο, ἐσ δίφρον δ’ ἀνέσαντεσ ἄγον προτὶ Ἴλιον ἱρὴν ἀχνύμενοι· μετὰ δέ σφι πατὴρ κίε δάκρυα λείβων, ποινὴ δ’ οὔ τισ παιδὸσ ἐγίγνετο τεθνηῶτοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION