Homer, Iliad, Book 13 29:

(호메로스, 일리아스, Book 13 29:)

τὸν δ’ αὖτ’ Ἰδομενεὺσ Κρητῶν ἀγὸσ ἀντίον ηὔδα· ἀλλὰ σύ γε κλισίην δὲ κιὼν ἕλευ ὄβριμον ἔγχοσ. οἶδ’ ἀρετὴν οἱο͂́σ ἐσσι· τί σε χρὴ ταῦτα λέγεσθαι; εἰ γὰρ νῦν παρὰ νηυσὶ λεγοίμεθα πάντεσ ἄριστοι ἐσ λόχον, ἔνθα μάλιστ’ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρῶν, ἔνθ’ ὅ τε δειλὸσ ἀνὴρ ὅσ τ’ ἄλκιμοσ ἐξεφαάνθη· τοῦ μὲν γάρ τε κακοῦ τρέπεται χρὼσ ἄλλυδισ ἄλλῃ, οὐδέ οἱ ἀτρέμασ ἧσθαι ἐρητύετ’ ἐν φρεσὶ θυμόσ, ἀλλὰ μετοκλάζει καὶ ἐπ’ ἀμφοτέρουσ πόδασ ἵζει, ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει κῆρασ ὀϊομένῳ, πάταγοσ δέ τε γίγνετ’ ὀδόντων· τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτ’ ἂρ τρέπεται χρὼσ οὔτέ τι λίην ταρβεῖ, ἐπειδὰν πρῶτον ἐσίζηται λόχον ἀνδρῶν, ἀρᾶται δὲ τάχιστα μιγήμεναι ἐν δαὶ̈ λυγρῇ· οὐδέ κεν ἔνθα τεόν γε μένοσ καὶ χεῖρασ ὄνοιτο. εἴ περ γάρ κε βλεῖο πονεύμενοσ ἠὲ τυπείησ οὐκ ἂν ἐν αὐχέν’ ὄπισθε πέσοι βέλοσ οὐδ’ ἐνὶ νώτῳ, ἀλλά κεν ἢ στέρνων ἢ νηδύοσ ἀντιάσειε πρόσσω ἱεμένοιο μετὰ προμάχων ὀαριστύν. ἀλλ’ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣσ ἑσταότεσ, μή πού τισ ὑπερφιάλωσ νεμεσήσῃ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION