Homer, Iliad, Book 13 15:

Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες, ἦρχε δ ἄρ Ἕκτωρ ἀντικρὺ μεμαώς, ὀλοοίτροχος ὣς ἀπὸ πέτρης, ὅν τε κατὰ στεφάνης ποταμὸς χειμάρροος ὤσῃ ῥήξας ἀσπέτῳ ὄμβρῳ ἀναιδέος ἔχματα πέτρης:? οὔ τοι δηρὸν ἐμὲ σχήσουσιν Ἀχαιοὶ καὶ μάλα πυργηδὸν σφέας αὐτοὺς ἀρτύναντες, ἀλλ ὀΐω χάσσονται ὑπ ἔγχεος, εἰ ἐτεόν με ὦρσε θεῶν ὤριστος, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης. ὕψι δ ἀναθρῴσκων πέτεται, κτυπέει δέ θ ὑπ αὐτοῦ ὕλη: ὃ δ ἀσφαλέως θέει ἔμπεδον, εἱο῀ς ἵκηται ἰσόπεδον, τότε δ οὔ τι κυλίνδεται ἐσσύμενός περ: ὣς Ἕκτωρ εἱο῀ς μὲν ἀπείλει μέχρι θαλάσσης ῥέα διελεύσεσθαι κλισίας καὶ νῆας Ἀχαιῶν κτείνων: ἀλλ ὅτε δὴ πυκινῇς ἐνέκυρσε φάλαγξι στῆ ῥα μάλ ἐγχριμφθείς: οἳ δ ἀντίοι υἱε῀ς Ἀχαιῶν νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν ὦσαν ἀπὸ σφείων: ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη. ἠΰσεν δὲ διαπρύσιον Τρώεσσι γεγωνώς: Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ παρμένετ:?