Homer, Iliad, Book 12 34:

(호메로스, 일리아스, Book 12 34:)

ὣσ φάτ’ ἐποτρύνων, οἳ δ’ οὐάσι πάντεσ ἄκουον, ἴθυσαν δ’ ἐπὶ τεῖχοσ ἀολλέεσ· οἳ μὲν ἔπειτα κροσσάων ἐπέβαινον ἀκαχμένα δούρατ’ ἔχοντεσ, Ἕκτωρ δ’ ἁρπάξασ λᾶαν φέρεν, ὅσ ῥα πυλάων ἑστήκει πρόσθε πρυμνὸσ παχύσ, αὐτὰρ ὕπερθεν ὀξὺσ ἐήν· τὸν δ’ οὔ κε δύ’ ἀνέρε δήμου ἀρίστω ῥηϊδίωσ ἐπ’ ἄμαξαν ἀπ’ οὔδεοσ ὀχλίσσειαν, οἱοῖ νῦν βροτοί εἰσ’· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἰο͂σ. τόν οἱ ἐλαφρὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊσ ἀγκυλομήτεω. ὡσ δ’ ὅτε ποιμὴν ῥεῖα φέρει πόκον ἄρσενοσ οἰὸσ χειρὶ λαβὼν ἑτέρῃ, ὀλίγον τέ μιν ἄχθοσ ἐπείγει, ὣσ Ἕκτωρ ἰθὺσ σανίδων φέρε λᾶαν ἀείρασ, αἵ ῥα πύλασ εἴρυντο πύκα στιβαρῶσ ἀραρυίασ δικλίδασ ὑψηλάσ· δοιοὶ δ’ ἔντοσθεν ὀχῆεσ εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληὶ̈σ ἐπαρήρει. στῆ δὲ μάλ’ ἐγγὺσ ἰών, καὶ ἐρεισάμενοσ βάλε μέσσασ εὖ διαβάσ, ἵνα μή οἱ ἀφαυρότερον βέλοσ εἰή, ῥῆξε δ’ ἀπ’ ἀμφοτέρουσ θαιρούσ· πέσε δὲ λίθοσ εἴσω βριθοσύνῃ, μέγα δ’ ἀμφὶ πύλαι μύκον, οὐδ’ ἄρ’ ὀχῆεσ ἐσχεθέτην, σανίδεσ δὲ διέτμαγεν ἄλλυδισ ἄλλη λᾶοσ ὑπὸ ῥιπῆσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἔσθορε φαίδιμοσ Ἕκτωρ νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντοσ ὑπώπια· λάμπε δὲ χαλκῷ σμερδαλέῳ, τὸν ἑέστο περὶ χροί̈, δοιὰ δὲ χερσὶ δοῦρ’ ἔχεν· οὔ κέν τίσ μιν ἐρύκακεν ἀντιβολήσασ νόσφι θεῶν ὅτ’ ἐσᾶλτο πύλασ· πυρὶ δ’ ὄσσε δεδήει. κέκλετο δὲ Τρώεσσιν ἑλιξάμενοσ καθ’ ὅμιλον τεῖχοσ ὑπερβαίνειν· τοὶ δ’ ὀτρύνοντι πίθοντο. αὐτίκα δ’ οἳ μὲν τεῖχοσ ὑπέρβασαν, οἳ δὲ κατ’ αὐτὰσ ποιητὰσ ἐσέχυντο πύλασ· Δαναοὶ δὲ φόβηθεν νῆασ ἀνὰ γλαφυράσ, ὅμαδοσ δ’ ἀλίαστοσ ἐτύχθη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION