Homer, Iliad, Book 12 9:

ἔνθ’ ἄλλοι Τρῶεσ τηλεκλειτοί τ’ ἐπίκουροι βουλῇ Πουλυδάμαντοσ ἀμωμήτοιο πίθοντο· ἀλλ’ οὐχ Ὑρτακίδησ ἔθελ’ Ἄσιοσ ὄρχαμοσ ἀνδρῶν αὖθι λιπεῖν ἵππουσ τε καὶ ἡνίοχον θεράποντα, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖσιν πέλασεν νήεσσι θοῇσι νήπιοσ, οὐδ’ ἄρ’ ἔμελλε κακὰσ ὑπὸ κῆρασ ἀλύξασ ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν ἀγαλλόμενοσ παρὰ νηῶν ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· πρόσθεν γάρ μιν μοῖρα δυσώνυμοσ ἀμφεκάλυψεν ἔγχεϊ Ἰδομενῆοσ ἀγαυοῦ Δευκαλίδαο. εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ’ ἀριστερά, τῇ περ Ἀχαιοὶ ἐκ πεδίου νίσοντο σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι· τῇ ῥ’ ἵππουσ τε καὶ ἁρ́μα διήλασεν, οὐδὲ πύλῃσιν εὑρ͂’ ἐπικεκλιμένασ σανίδασ καὶ μακρὸν ὀχῆα, ἀλλ’ ἀναπεπταμένασ ἔχον ἀνέρεσ, εἴ τιν’ ἑταίρων ἐκ πολέμου φεύγοντα σαώσειαν μετὰ νῆασ. τῇ ῥ’ ἰθὺσ φρονέων ἵππουσ ἔχε, τοὶ δ’ ἅμ’ ἕποντο ὀξέα κεκλήγοντεσ· ἔφαντο γὰρ οὐκ ἔτ’ Ἀχαιοὺσ σχήσεσθ’, ἀλλ’ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι νήπιοι, ἐν δὲ πύλῃσι δύ’ ἀνέρασ εὑρ͂ον ἀρίστουσ υἱᾶσ ὑπερθύμουσ Λαπιθάων αἰχμητάων, τὸν μὲν Πειριθόου υἱᾶ κρατερὸν Πολυποίτην, τὸν δὲ Λεοντῆα βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ. τὼ μὲν ἄρα προπάροιθε πυλάων ὑψηλάων ἕστασαν ὡσ ὅτε τε δρύεσ οὔρεσιν ὑψικάρηνοι, αἵ τ’ ἄνεμον μίμνουσι καὶ ὑετὸν ἤματα πάντα ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ’ ἀραρυῖαι· ὣσ ἄρα τὼ χείρεσσι πεποιθότεσ ἠδὲ βίηφι μίμνον ἐπερχόμενον μέγαν Ἄσιον οὐδὲ φέβοντο. οἳ δ’ ἰθὺσ πρὸσ τεῖχοσ ἐύ̈δμητον βόασ αὐάσ ὑψόσ’ ἀνασχόμενοι ἔκιον μεγάλῳ ἀλαλητῷ Ἄσιον ἀμφὶ ἄνακτα καὶ Ιἀμενὸν καὶ Ὀρέστην Ἀσιάδην τ’ Ἀδάμαντα Θόωνά τε Οἰνόμαόν τε. οἳ δ’ ἤτοι εἱο͂σ μὲν ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ ὄρνυον ἔνδον ἐόντεσ ἀμύνεσθαι περὶ νηῶν· αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῖχοσ ἐπεσσυμένουσ ἐνόησαν Τρῶασ, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβοσ τε, ἐκ δὲ τὼ ἀί̈ξαντε πυλάων πρόσθε μαχέσθην ἀγροτέροισι σύεσσιν ἐοικότε, τώ τ’ ἐν ὄρεσσιν ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν δέχαται κολοσυρτὸν ἰόντα, δοχμώ τ’ ἀί̈σσοντε περὶ σφίσιν ἄγνυτον ὕλην πρυμνὴν ἐκτάμνοντεσ, ὑπαὶ δέ τε κόμποσ ὀδόντων γίγνεται εἰσ ὅ κέ τίσ τε βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕληται· ὣσ τῶν κόμπει χαλκὸσ ἐπὶ στήθεσσι φαεινὸσ ἄντην βαλλομένων· μάλα γὰρ κρατερῶσ ἐμάχοντο λαοῖσιν καθύπερθε πεποιθότεσ ἠδὲ βίηφιν.