Homer, Iliad, Book 11 67:

ὣσ φάτο, τῷ δ’ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε, βῆ δὲ θέειν παρὰ νῆασ ἐπ’ Αἰακίδην Ἀχιλῆα. ἀλλ’ ὅτε δὴ κατὰ νῆασ Ὀδυσσῆοσ θείοιο ἷξε θέων Πάτροκλοσ, ἵνά σφ’ ἀγορή τε θέμισ τε ἠήν, τῇ δὴ καί σφι θεῶν ἐτετεύχατο βωμοί, ἔνθά οἱ Εὐρύπυλοσ βεβλημένοσ ἀντεβόλησε διογενὴσ Εὐαιμονίδησ κατὰ μηρὸν ὀϊστῷ σκάζων ἐκ πολέμου· κατὰ δὲ νότιοσ ῥέεν ἱδρὼσ ὤμων καὶ κεφαλῆσ, ἀπὸ δ’ ἕλκεοσ ἀργαλέοιο αἷμα μέλαν κελάρυζε· νόοσ γε μὲν ἔμπεδοσ ἠε͂ν. τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτειρε Μενοιτίου ἄλκιμοσ υἱόσ, καί ῥ’ ὀλοφυρόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ἆ δειλοὶ Δαναῶν ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ ὣσ ἄρ’ ἐμέλλετε τῆλε φίλων καὶ πατρίδοσ αἰήσ ἄσειν ἐν Τροίῃ ταχέασ κύνασ ἀργέτι δημῷ. ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ διοτρεφὲσ Εὐρύπυλ’ ἡρ́ωσ, ἤ ῥ’ ἔτι που σχήσουσι πελώριον Ἕκτορ’ Ἀχαιοί, ἦ ἤδη φθίσονται ὑπ’ αὐτοῦ δουρὶ δαμέντεσ;