Homer, Iliad, Book 11 44:

ἦ, καὶ ὃ μὲν φύγαδ’ αὖτισ ὑποστρέψασ ἐβεβήκει, τῷ δὲ μεταστρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν ὤμων μεσσηγύσ, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσε, δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δ’ ἐπεύξατο δῖοσ Ὀδυσσεύσ· ὦ Σῶχ’ Ἱππάσου υἱὲ δαί̈φρονοσ ἱπποδάμοιο φθῆ σε τέλοσ θανάτοιο κιχήμενον, οὐδ’ ὑπάλυξασ. ἆ δείλ’ οὐ μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσι θανόντι περ, ἀλλ’ οἰωνοὶ ὠμησταὶ ἐρύουσι, περὶ πτερὰ πυκνὰ βαλόντεσ. αὐτὰρ ἔμ’, εἴ κε θάνω, κτεριοῦσί γε δῖοι Ἀχαιοί.