Homer, Iliad, Book 11 23:

αὐτὰρ ὃ τῶν ἄλλων ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν ἔγχεΐ τ ἀόρί τε μεγάλοισί τε χερμαδίοισιν, ὄφρά οἱ αἷμ ἔτι θερμὸν ἀνήνοθεν ἐξ ὠτειλῆς.? αὐτὰρ ἐπεὶ τὸ μὲν ἕλκος ἐτέρσετο, παύσατο δ αἷμα, ὀξεῖαι δ ὀδύναι δῦνον μένος Ἀτρεΐδαο. ὡς δ ὅτ ἂν ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα δριμύ, τό τε προϊεῖσι μογοστόκοι Εἰλείθυιαι Ἥρης θυγατέρες πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι, ὣς ὀξεῖ ὀδύναι δῦνον μένος Ἀτρεΐδαο. ἐς δίφρον δ ἀνόρουσε, καὶ ἡνιόχῳ ἐπέτελλε νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν: ἤχθετο γὰρ κῆρ. ἠΰσεν δὲ διαπρύσιον Δαναοῖσι γεγωνώς: ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες ὑμεῖς μὲν νῦν νηυσὶν ἀμύνετε ποντοπόροισι φύλοπιν ἀργαλέην, ἐπεὶ οὐκ ἐμὲ μητίετα Ζεὺς εἰάσε Τρώεσσι πανημέριον πολεμίζειν.?