Homer, Iliad, Book 11 15:

(호메로스, 일리아스, Book 11 15:)

Ἕκτορα δ’ ἐκ βελέων ὕπαγε Ζεὺσ ἔκ τε κονίησ ἔκ τ’ ἀνδροκτασίησ ἔκ θ’ αἵματοσ ἔκ τε κυδοιμοῦ· Ἀτρεί̈δησ δ’ ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων. οἳ δὲ παρ’ Ἴλου σῆμα παλαιοῦ Δαρδανίδαο μέσσον κὰπ πεδίον παρ’ ἐρινεὸν ἐσσεύοντο ἱέμενοι πόλιοσ· ὃ δὲ κεκλήγων ἕπετ’ αἰεὶ Ἀτρεί̈δησ, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρασ ἀάπτουσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ Σκαιάσ τε πύλασ καὶ φηγὸν ἵκοντο, ἔνθ’ ἄρα δὴ ἵσταντο καὶ ἀλλήλουσ ἀνέμιμνον. οἳ δ’ ἔτι κὰμ μέσσον πεδίον φοβέοντο βόεσ ὥσ, ἅσ τε λέων ἐφόβησε μολὼν ἐν νυκτὸσ ἀμολγῷ πάσασ· τῇ δέ τ’ ἰῇ ἀναφαίνεται αἰπὺσ ὄλεθροσ· τῆσ δ’ ἐξ αὐχέν’ ἐάξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι πρῶτον, ἔπειτα δέ θ’ αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει· ὣσ τοὺσ Ἀτρεί̈δησ ἔφεπε κρείων Ἀγαμέμνων αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον· οἳ δ’ ἐφέβοντο. πολλοὶ δὲ πρηνεῖσ τε καὶ ὕπτιοι ἔκπεσον ἵππων Ἀτρεί̈δεω ὑπὸ χερσί· περὶ πρὸ γὰρ ἔγχεϊ θῦεν. ἀλλ’ ὅτε δὴ τάχ’ ἔμελλεν ὑπὸ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχοσ ἵξεσθαι, τότε δή ῥα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε Ἴδησ ἐν κορυφῇσι καθέζετο πιδηέσσησ οὐρανόθεν καταβάσ· ἔχε δ’ ἀστεροπὴν μετὰ χερσίν. Ἶριν δ’ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν· βάσκ’ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, τὸν Ἕκτορι μῦθον ἐνίσπεσ· ὄφρ’ ἂν μέν κεν ὁρᾷ Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν θύνοντ’ ἐν προμάχοισιν ἐναίροντα στίχασ ἀνδρῶν, τόφρ’ ἀναχωρείτω, τὸν δ’ ἄλλον λαὸν ἀνώχθω μάρνασθαι δηί̈οισι κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. αὐτὰρ ἐπεί κ’ ἢ δουρὶ τυπεὶσ ἢ βλήμενοσ ἰῷ εἰσ ἵππουσ ἅλεται, τότε οἱ κράτοσ ἐγγυαλίξω κτείνειν εἰσ ὅ κε νῆασ ἐϋσσέλμουσ ἀφίκηται δύῃ τ’ ἠέλιοσ καὶ ἐπὶ κνέφασ ἱερὸν ἔλθῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION