헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́09́0́011́

(호메로스, 일리아스, Book 9 11:)

τὸν δ’ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· ὦ γέρον οὔ τι ψεῦδοσ ἐμὰσ ἄτασ κατέλεξασ· ἀασάμην, οὐδ’ αὐτὸσ ἀναίνομαι. ἀντί νυ πολλῶν λαῶν ἐστὶν ἀνὴρ ὅν τε Ζεὺσ κῆρι φιλήσῃ, ὡσ νῦν τοῦτον ἔτισε, δάμασσε δὲ λαὸν Ἀχαιῶν. ἀλλ’ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσασ, ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα. ὑμῖν δ’ ἐν πάντεσσι περικλυτὰ δῶρ’ ὀνομήνω ἕπτ’ ἀπύρουσ τρίποδασ, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα, αἴθωνασ δὲ λέβητασ ἐείκοσι, δώδεκα δ’ ἵππουσ πηγοὺσ ἀθλοφόρουσ, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. οὔ κεν ἀλήϊοσ εἰή ἀνὴρ ᾧ τόσσα γένοιτο, οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο, ὅσσά μοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχεσ ἵπποι. δώσω δ’ ἑπτὰ γυναῖκασ ἀμύμονα ἔργα ἰδυίασ Λεσβίδασ, ἃσ ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλεν αὐτὸσ ἐξελόμην, αἳ κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν. τὰσ μέν οἱ δώσω, μετὰ δ’ ἔσσεται ἣν τότ’ ἀπηύρων κούρη Βρισῆοσ· ἐπὶ δὲ μέγαν ὁρ́κον ὀμοῦμαι μή ποτε τῆσ εὐνῆσ ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι, ἣ θέμισ ἀνθρώπων πέλει ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν. ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσ’ ἀλαπάξαι, νῆα ἅλισ χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληί̈δ’ Ἀχαιοί, Τρωϊάδασ δὲ γυναῖκασ ἐείκοσιν αὐτὸσ ἑλέσθω, αἴ κε μετ’ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἐώσιν. εἰ δέ κεν Ἄργοσ ἱκοίμεθ’ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρησ γαμβρόσ κέν μοι ἐοί· τίσω δέ μιν ἶσον Ὀρέστῃ, ὅσ μοι τηλύγετοσ τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ. τρεῖσ δέ μοί εἰσι θύγατρεσ ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ Χρυσόθεμισ καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα, τάων ἥν κ’ ἐθέλῃσι φίλην ἀνάεδνον ἀγέσθω πρὸσ οἶκον Πηλῆοσ· ἐγὼ δ’ ἐπὶ μείλια δώσω πολλὰ μάλ’, ὅσσ’ οὔ πώ τισ ἑῇ ἐπέδωκε θυγατρί· ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ ναιόμενα πτολίεθρα Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν Φηράσ τε ζαθέασ ἠδ’ Ἄνθειαν βαθύλειμον καλήν τ’ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν. πᾶσαι δ’ ἐγγὺσ ἁλόσ, νέαται Πύλου ἠμαθόεντοσ· ἐν δ’ ἄνδρεσ ναίουσι πολύρρηνεσ πολυβοῦται, οἵ κέ ἑ δωτίνῃσι θεὸν ὣσ τιμήσουσι καί οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰσ τελέουσι θέμιστασ. ταῦτά κέ οἱ τελέσαιμι μεταλήξαντι χόλοιο. δμηθήτω· Αἴ̈δησ τοι ἀμείλιχοσ ἠδ’ ἀδάμαστοσ, τοὔνεκα καί τε βροτοῖσι θεῶν ἔχθιστοσ ἁπάντων· καί μοι ὑποστήτω ὅσσον βασιλεύτερόσ εἰμι ἠδ’ ὅσσον γενεῇ προγενέστεροσ εὔχομαι εἶναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Homer, Iliad, Book 9 11:

(호메로스, 일리아스, Book 9 11:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION