Homer, Iliad, Book 8 2:

(호메로스, 일리아스, Book 8 2:)

Ηὢσ μὲν κροκόπεπλοσ ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπ’ αἰᾶν, Ζεὺσ δὲ θεῶν ἀγορὴν ποιήσατο τερπικέραυνοσ ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδοσ Οὐλύμποιο· αὐτὸσ δέ σφ’ ἀγόρευε, θεοὶ δ’ ὑπὸ πάντεσ ἄκουον· κέκλυτέ μευ πάντέσ τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. μήτέ τισ οὖν θήλεια θεὸσ τό γε μήτέ τισ ἄρσην πειράτω διακέρσαι ἐμὸν ἔποσ, ἀλλ’ ἅμα πάντεσ αἰνεῖτ’, ὄφρα τάχιστα τελευτήσω τάδε ἔργα. ὃν δ’ ἂν ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλοντα νοήσω ἐλθόντ’ ἢ Τρώεσσιν ἀρηγέμεν ἢ Δαναοῖσι πληγεὶσ οὐ κατὰ κόσμον ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ· ἤ μιν ἑλὼν ῥίψω ἐσ Τάρταρον ἠερόεντα τῆλε μάλ’, ἧχι βάθιστον ὑπὸ χθονόσ ἐστι βέρεθρον, ἔνθα σιδήρειαί τε πύλαι καὶ χάλκεοσ οὐδόσ, τόσσον ἔνερθ’ Αἴ̈δεω ὅσον οὐρανόσ ἐστ’ ἀπὸ γαίησ· γνώσετ’ ἔπειθ’ ὅσον εἰμὶ θεῶν κάρτιστοσ ἁπάντων. εἰ δ’ ἄγε πειρήσασθε θεοὶ ἵνα εἴδετε πάντεσ· σειρὴν χρυσείην ἐξ οὐρανόθεν κρεμάσαντεσ πάντέσ τ’ ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι· ἀλλ’ οὐκ ἂν ἐρύσαιτ’ ἐξ οὐρανόθεν πεδίον δὲ Ζῆν’ ὕπατον μήστωρ’, οὐδ’ εἰ μάλα πολλὰ κάμοιτε. ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι, αὐτῇ κεν γαίῃ ἐρύσαιμ’ αὐτῇ τε θαλάσσῃ· σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο δησαίμην, τὰ δέ κ’ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο. τόσσον ἐγὼ περί τ’ εἰμὶ θεῶν περί τ’ εἴμ’ ἀνθρώπων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION