헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́07́

(호메로스, 일리아스, Book 7)

ὣσ εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμοσ Ἕκτωρ, τῷ δ’ ἅμ’ Ἀλέξανδροσ κί’ ἀδελφεόσ· ἐν δ’ ἄρα θυμῷ ἀμφότεροι μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. ὡσ δὲ θεὸσ ναύτῃσιν ἐελδομένοισιν ἔδωκεν οὖρον, ἐπεί κε κάμωσιν ἐϋξέστῃσ ἐλάτῃσι πόντον ἐλαύνοντεσ, καμάτῳ δ’ ὑπὸ γυῖα λέλυνται, ὣσ ἄρα τὼ Τρώεσσιν ἐελδομένοισι φανήτην. ἔνθ’ ἑλέτην ὃ μὲν υἱὸν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτοσ Ἄρνῃ ναιετάοντα Μενέσθιον, ὃν κορυνήτησ γείνατ’ Ἀρηί̈θοοσ καὶ Φυλομέδουσα βοῶπισ·

Ἕκτωρ δ’ Ηἰ̈ονῆα βάλ’ ἔγχεϊ ὀξυόεντι αὐχέν’ ὑπὸ στεφάνησ εὐχάλκου, λύντο δὲ γυῖα. Γλαῦκοσ δ’ Ἱππολόχοιο πάϊσ Λυκίων ἀγὸσ ἀνδρῶν Ἰφίνοον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην Δεξιάδην ἵππων ἐπιάλμενον ὠκειάων ὦμον· ὃ δ’ ἐξ ἵππων χαμάδισ πέσε, λύντο δὲ γυῖα. τοὺσ δ’ ὡσ οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη Ἀργείουσ ὀλέκοντασ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ, βῆ ῥα κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀί̈ξασα Ἴλιον εἰσ ἱερήν·

ὕστερον αὖτε μαχήσοντ’ εἰσ ὅ κε τέκμωρ Ἰλίου εὑρ́ωσιν, ἐπεὶ ὣσ φίλον ἔπλετο θυμῷ ὑμῖν ἀθανάτῃσι, διαπραθέειν τόδε ἄστυ. τῇ δ’ ἀντίοσ ὄρνυτ’ Ἀπόλλων Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην· ἀλλήλοισι δὲ τώ γε συναντέσθην παρὰ φηγῷ. τὴν πρότεροσ προσέειπεν ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων· τίπτε σὺ δ’ αὖ μεμαυῖα Διὸσ θύγατερ μεγάλοιο ἦλθεσ ἀπ’ Οὐλύμποιο, μέγασ δέ σε θυμὸσ ἀνῆκεν; ἦ ἵνα δὴ Δαναοῖσι μάχησ ἑτεραλκέα νίκην δῷσ; ἐπεὶ οὔ τι Τρῶασ ἀπολλυμένουσ ἐλεαίρεισ. ἀλλ’ εἴ μοί τι πίθοιο τό κεν πολὺ κέρδιον εἰή· νῦν μὲν παύσωμεν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα σήμερον· τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη·

ὧδ’ ἔστω ἑκάεργε· τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτὴ ἦλθον ἀπ’ Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶασ καὶ Ἀχαιούσ. ἀλλ’ ἄγε πῶσ μέμονασ πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν; τὴν δ’ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων·

Ἕκτοροσ ὄρσωμεν κρατερὸν μένοσ ἱπποδάμοιο, ἤν τινά που Δαναῶν προκαλέσσεται οἰόθεν οἰο͂σ ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, οἳ δέ κ’ ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ οἰο͂ν ἐπόρσειαν πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη.

τῶν δ’ Ἕλενοσ Πριάμοιο φίλοσ παῖσ σύνθετο θυμῷ βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι· στῆ δὲ παρ’ Ἕκτορ’ ἰὼν καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπεν· Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, κασίγνητοσ δέ τοί εἰμι· ἄλλουσ μὲν κάθισον Τρῶασ καὶ πάντασ Ἀχαιούσ, αὐτὸσ δὲ προκάλεσσαι Ἀχαιῶν ὅσ τισ ἄριστοσ ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι· οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα θανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν· ὣσ γὰρ ἐγὼ ὄπ’ ἄκουσα θεῶν αἰειγενετάων. ὣσ ἔφαθ’, Ἕκτωρ δ’ αὖτε χάρη μέγα μῦθον ἀκούσασ, καί ῥ’ ἐσ μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγασ, μέσσου δουρὸσ ἑλών·

οἳ δ’ ἱδρύνθησαν ἅπαντεσ. κὰδ δ’ Ἀγαμέμνων εἷσεν ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ· κὰδ δ’ ἄρ’ Ἀθηναίη τε καὶ ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων ἑζέσθην ὄρνισιν ἐοικότεσ αἰγυπιοῖσι φηγῷ ἐφ’ ὑψηλῇ πατρὸσ Διὸσ αἰγιόχοιο ἀνδράσι τερπόμενοι· τῶν δὲ στίχεσ εἱάτο πυκναὶ ἀσπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι. οἱή δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντοσ ὑπ’ αὐτῆσ, τοῖαι ἄρα στίχεσ εἱάτ’ Ἀχαιῶν τε Τρώων τε ἐν πεδίῳ· Ἕκτωρ δὲ μετ’ ἀμφοτέροισιν ἐείπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. ὁρ́κια μὲν Κρονίδησ ὑψίζυγοσ οὐκ ἐτέλεσσεν, ἀλλὰ κακὰ φρονέων τεκμαίρεται ἀμφοτέροισιν εἰσ ὅ κεν ἢ ὑμεῖσ Τροίην εὔπυργον ἕλητε ἢ αὐτοὶ παρὰ νηυσὶ δαμείετε ποντοπόροισιν. ὑμῖν δ’ ἐν γὰρ ἐάσιν ἀριστῆεσ Παναχαιῶν· τῶν νῦν ὅν τινα θυμὸσ ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει δεῦρ’ ἴτω ἐκ πάντων πρόμοσ ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ. ὧδε δὲ μυθέομαι, Ζεὺσ δ’ ἄμμ’ ἐπιμάρτυροσ ἔστω· εἰ μέν κεν ἐμὲ κεῖνοσ ἕλῃ ταναήκεϊ χαλκῷ, τεύχεα συλήσασ φερέτω κοίλασ ἐπὶ νῆασ, σῶμα δὲ οἴκαδ’ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρόσ με Τρῶεσ καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα. εἰ δέ κ’ ἐγὼ τὸν ἕλω, δώῃ δέ μοι εὖχοσ Ἀπόλλων, τεύχεα σύλησασ οἴσω προτὶ Ἴλιον ἱρήν, καὶ κρεμόω προτὶ νηὸν Ἀπόλλωνοσ ἑκάτοιο, τὸν δὲ νέκυν ἐπὶ νῆασ ἐϋσσέλμουσ ἀποδώσω, ὄφρά ἑ ταρχύσωσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, σῆμά τέ οἱ χεύωσιν ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ. καί ποτέ τισ εἴπῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων νηὶ̈ πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον· ἀνδρὸσ μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτοσ, ὅν ποτ’ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμοσ Ἕκτωρ. ὥσ ποτέ τισ ἐρέει· τὸ δ’ ἐμὸν κλέοσ οὔ ποτ’ ὀλεῖται. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·

αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δ’ ὑποδέχθαι· ὀψὲ δὲ δὴ Μενέλαοσ ἀνίστατο καὶ μετέειπε νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στεναχίζετο θυμῷ· ὤ μοι ἀπειλητῆρεσ Ἀχαιί̈δεσ οὐκέτ’ Ἀχαιοί· ἦ μὲν δὴ λώβη τάδε γ’ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶσ εἰ μή τισ Δαναῶν νῦν Ἕκτοροσ ἀντίοσ εἶσιν. ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν πάντεσ ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε ἥμενοι αὖθι ἕκαστοι ἀκήριοι ἀκλεὲσ αὔτωσ· τῷδε δ’ ἐγὼν αὐτὸσ θωρήξομαι· αὐτὰρ ὕπερθε νίκησ πείρατ’ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν. ὣσ ἄρα φωνήσασ κατεδύσετο τεύχεα καλά.

ἔνθά κέ τοι Μενέλαε φάνη βιότοιο τελευτὴ Ἕκτοροσ ἐν παλάμῃσιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτεροσ ἠε͂ν, εἰ μὴ ἀναί̈ξαντεσ ἕλον βασιλῆεσ Ἀχαιῶν, αὐτόσ τ’ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων δεξιτερῆσ ἕλε χειρὸσ ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν· ἀφραίνεισ Μενέλαε διοτρεφέσ, οὐδέ τί σε χρὴ ταύτησ ἀφροσύνησ· ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενόσ περ, μηδ’ ἔθελ’ ἐξ ἔριδοσ σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι Ἕκτορι Πριαμίδῃ, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι. καὶ δ’ Ἀχιλεὺσ τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ ἔρριγ’ ἀντιβολῆσαι, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων. ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἵζευ ἰὼν μετὰ ἔθνοσ ἑταίρων, τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἀχαιοί. εἴ περ ἀδειήσ τ’ ἐστὶ καὶ εἰ μόθου ἔστ’ ἀκόρητοσ, φημί μιν ἀσπασίωσ γόνυ κάμψειν, αἴ κε φύγῃσι δηί̈ου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆσ δηϊοτῆτοσ. ὣσ εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένασ ἡρ́ωσ αἴσιμα παρειπών, ὃ δ’ ἐπείθετο·

τοῦ μὲν ἔπειτα γηθόσυνοι θεράποντεσ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο· Νέστωρ δ’ Ἀργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν· ὢ πόποι ἦ μέγα πένθοσ Ἀχαιί̈δα γαῖαν ἱκάνει. ἦ κε μέγ’ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺσ ἐσθλὸσ Μυρμιδόνων βουληφόροσ ἠδ’ ἀγορητήσ, ὅσ ποτέ μ’ εἰρόμενοσ μέγ’ ἐγήθεεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε. τοὺσ νῦν εἰ πτώσσοντασ ὑφ’ Ἕκτορι πάντασ ἀκούσαι, πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλασ ἀνὰ χεῖρασ ἀείραι θυμὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Αἴ̈δοσ εἴσω. αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον ἡβῷμ’ ὡσ ὅτ’ ἐπ’ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο ἀγρόμενοι Πύλιοί τε καὶ Ἀρκάδεσ ἐγχεσίμωροι Φειᾶσ πὰρ τείχεσσιν Ιἀρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα.

τοῖσι δ’ Ἐρευθαλίων πρόμοσ ἵστατο ἰσόθεοσ φὼσ τεύχε’ ἔχων ὤμοισιν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτοσ δίου Ἀρηϊθόου, τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην ἄνδρεσ κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκεσ οὕνεκ’ ἄρ’ οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ, ἀλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγασ. τὸν Λυκόοργοσ ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεί̈ γε, στεινωπῷ ἐν ὁδῷ ὅθ’ ἄρ’ οὐ κορύνη οἱ ὄλεθρον χραῖσμε σιδηρείη· πρὶν γὰρ Λυκόοργοσ ὑποφθὰσ δουρὶ μέσον περόνησεν, ὃ δ’ ὕπτιοσ οὔδει ἐρείσθη· τεύχεα δ’ ἐξενάριξε, τά οἱ πόρε χάλκεοσ Ἄρησ. καὶ τὰ μὲν αὐτὸσ ἔπειτα φόρει μετὰ μῶλον Ἄρηοσ· αὐτὰρ ἐπεὶ Λυκόοργοσ ἐνὶ μεγάροισιν ἐγήρα, δῶκε δ’ Ἐρευθαλίωνι φίλῳ θεράποντι φορῆναι· τοῦ ὅ γε τεύχε’ ἔχων προκαλίζετο πάντασ ἀρίστουσ. οἳ δὲ μάλ’ ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδέ τισ ἔτλη· ἀλλ’ ἐμὲ θυμὸσ ἀνῆκε πολυτλήμων πολεμίζειν θάρσεϊ ᾧ· γενεῇ δὲ νεώτατοσ ἔσκον ἁπάντων· καὶ μαχόμην οἱ ἐγώ, δῶκεν δέ μοι εὖχοσ Ἀθήνη. τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα· πολλὸσ γάρ τισ ἔκειτο παρήοροσ ἔνθα καὶ ἔνθα. εἴθ’ ὣσ ἡβώοιμι, βίη δέ μοι ἔμπεδοσ εἰή· τώ κε τάχ’ ἀντήσειε μάχησ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ. ὑμέων δ’ οἵ περ ἐάσιν ἀριστῆεσ Παναχαιῶν οὐδ’ οἳ προφρονέωσ μέμαθ’ Ἕκτοροσ ἀντίον ἐλθεῖν. ὣσ νείκεσσ’ ὃ γέρων, οἳ δ’ ἐννέα πάντεσ ἀνέσταν.

ὦρτο πολὺ πρῶτοσ μὲν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, τῷ δ’ ἐπὶ Τυδεί̈δησ ὦρτο κρατερὸσ Διομήδησ, τοῖσι δ’ ἐπ’ Αἰάντεσ θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν, τοῖσι δ’ ἐπ’ Ἰδομενεὺσ καὶ ὀπάων Ἰδομενῆοσ Μηριόνησ ἀτάλαντοσ Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ, τοῖσι δ’ ἐπ’ Εὐρύπυλοσ Εὐαίμονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ, ἂν δὲ Θόασ Ἀνδραιμονίδησ καὶ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· πάντεσ ἄρ’ οἵ γ’ ἔθελον πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. τοῖσ δ’ αὖτισ μετέειπε Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ· κλήρῳ νῦν πεπάλασθε διαμπερὲσ ὅσ κε λάχῃσιν· οὗτοσ γὰρ δὴ ὀνήσει ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ, καὶ δ’ αὐτὸσ ὃν θυμὸν ὀνήσεται αἴ κε φύγῃσι δηί̈ου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆσ δηϊοτῆτοσ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστοσ, ἐν δ’ ἔβαλον κυνέῃ Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο.

λαοὶ δ’ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρασ ἀνέσχον· ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν· Ζεῦ πάτερ ἢ Αἰάντα λαχεῖν, ἢ Τυδέοσ υἱόν, ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνησ. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, πάλλεν δὲ Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ, ἐκ δ’ ἔθορε κλῆροσ κυνέησ ὃν ἄρ’ ἤθελον αὐτοὶ Αἰάντοσ·

κῆρυξ δὲ φέρων ἀν’ ὅμιλον ἁπάντῃ δεῖξ’ ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν. οἳ δ’ οὐ γιγνώσκοντεσ ἀπηνήναντο ἕκαστοσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸν ἵκανε φέρων ἀν’ ὅμιλον ἁπάντῃ ὅσ μιν ἐπιγράψασ κυνέῃ βάλε φαίδιμοσ Αἰάσ, ἤτοι ὑπέσχεθε χεῖρ’, ὃ δ’ ἄρ’ ἔμβαλεν ἄγχι παραστάσ, γνῶ δὲ κλήρου σῆμα ἰδών, γήθησε δὲ θυμῷ. τὸν μὲν πὰρ πόδ’ ἑὸν χαμάδισ βάλε φώνησέν τε· ὦ φίλοι ἤτοι κλῆροσ ἐμόσ, χαίρω δὲ καὶ αὐτὸσ θυμῷ, ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν Ἕκτορα δῖον. ἀλλ’ ἄγετ’ ὄφρ’ ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεα δύω, τόφρ’ ὑμεῖσ εὔχεσθε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι σιγῇ ἐφ’ ὑμείων ἵνα μὴ Τρῶέσ γε πύθωνται, ἠὲ καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπησ· οὐ γάρ τίσ με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται οὐδέ τι ἰδρείῃ, ἐπεὶ οὐδ’ ἐμὲ νήϊδά γ’ οὕτωσ ἔλπομαι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι·

ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν· Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε δὸσ νίκην Αἰάντι καὶ ἀγλαὸν εὖχοσ ἀρέσθαι· εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά περ φιλέεισ καὶ κήδεαι αὐτοῦ, ἴσην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδοσ ὄπασσον. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, Αἰάσ δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροὶ̈ ἕσσατο τεύχεα, σεύατ’ ἔπειθ’ οἱο͂́σ τε πελώριοσ ἔρχεται Ἄρησ, ὅσ τ’ εἶσιν πόλεμον δὲ μετ’ ἀνέρασ οὕσ τε Κρονίων θυμοβόρου ἔριδοσ μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι. τοῖοσ ἄρ’ Αἰάσ ὦρτο πελώριοσ ἑρ́κοσ Ἀχαιῶν μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι· νέρθε δὲ ποσσὶν ἠί̈ε μακρὰ βιβάσ, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχοσ. τὸν δὲ καὶ Ἀργεῖοι μὲν ἐγήθεον εἰσορόωντεσ, Τρῶασ δὲ τρόμοσ αἰνὸσ ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον, Ἕκτορί τ’ αὐτῷ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν· ἀλλ’ οὔ πωσ ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι οὐδ’ ἀναδῦναι ἂψ λαῶν ἐσ ὅμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσατο χάρμῃ. Αἰάσ δ’ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκοσ ἠύ̈τε πύργον χάλκεον ἑπταβόειον, ὅ οἱ Τυχίοσ κάμε τεύχων σκυτοτόμων ὄχ’ ἄριστοσ Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων, ὅσ οἱ ἐποίησεν σάκοσ αἰόλον ἑπταβόειον ταύρων ζατρεφέων, ἐπὶ δ’ ὄγδοον ἤλασε χαλκόν. τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων Τελαμώνιοσ Αἰάσ στῆ ῥα μάλ’ Ἕκτοροσ ἐγγύσ, ἀπειλήσασ δὲ προσηύδα· Ἕκτορ νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεαι οἰόθεν οἰο͂σ οἱοῖ καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆεσ μετέασι καὶ μετ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα. ἀλλ’ ὃ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι κεῖτ’ ἀπομηνίσασ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν· ἡμεῖσ δ’ εἰμὲν τοῖοι οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν καὶ πολέεσ· ἀλλ’ ἄρχε μάχησ ἠδὲ πτολέμοιο. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

Αἰᾶν διογενὲσ Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν μή τί μευ ἠύ̈τε παιδὸσ ἀφαυροῦ πειρήτιζε ἠὲ γυναικόσ, ἣ οὐκ οἶδεν πολεμήϊα ἔργα. αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχασ τ’ ἀνδροκτασίασ τε· οἶδ’ ἐπὶ δεξιά, οἶδ’ ἐπ’ ἀριστερὰ νωμῆσαι βῶν ἀζαλέην, τό μοι ἔστι ταλαύρινον πολεμίζειν· οἶδα δ’ ἐπαί̈ξαι μόθον ἵππων ὠκειάων· οἶδα δ’ ἐνὶ σταδίῃ δηί̈ῳ μέλπεσθαι Ἄρηϊ. ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω βαλέειν τοιοῦτον ἐόντα λάθρῃ ὀπιπεύσασ, ἀλλ’ ἀμφαδόν, αἴ κε τύχωμι. ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλεν Αἰάντοσ δεινὸν σάκοσ ἑπταβόειον ἀκρότατον κατὰ χαλκόν, ὃσ ὄγδοοσ ἠε͂ν ἐπ’ αὐτῷ.

ἓξ δὲ διὰ πτύχασ ἦλθε δαί̈ζων χαλκὸσ ἀτειρήσ, ἐν τῇ δ’ ἑβδομάτῃ ῥινῷ σχέτο· δεύτεροσ αὖτε Αἰάσ διογενὴσ προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ’ ἀσπίδα πάντοσ’ ἐί̈σην. διὰ μὲν ἀσπίδοσ ἦλθε φαεινῆσ ὄβριμον ἔγχοσ, καὶ διὰ θώρηκοσ πολυδαιδάλου ἠρήρειστο· ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα ἔγχοσ· ὃ δ’ ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. τὼ δ’ ἐκσπασσαμένω δολίχ’ ἔγχεα χερσὶν ἅμ’ ἄμφω σύν ῥ’ ἔπεσον λείουσιν ἐοικότεσ ὠμοφάγοισιν ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένοσ οὐκ ἀλαπαδνόν. Πριαμίδησ μὲν ἔπειτα μέσον σάκοσ οὔτασε δουρί, οὐδ’ ἔρρηξεν χαλκόσ, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμή. Αἰάσ δ’ ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενοσ· ἣ δὲ διαπρὸ ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα, τμήδην δ’ αὐχέν’ ἐπῆλθε, μέλαν δ’ ἀνεκήκιεν αἷμα, ἀλλ’ οὐδ’ ὧσ ἀπέληγε μάχησ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ, ἀλλ’ ἀναχασσάμενοσ λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε· τῷ βάλεν Αἰάντοσ δεινὸν σάκοσ ἑπταβόειον μέσσον ἐπομφάλιον· περιήχησεν δ’ ἄρα χαλκόσ. δεύτεροσ αὖτ’ Αἰάσ πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρασ ἧκ’ ἐπιδινήσασ, ἐπέρεισε δὲ ἶν’ ἀπέλεθρον, εἴσω δ’ ἀσπίδ’ ἐάξε βαλὼν μυλοειδέϊ πέτρῳ, βλάψε δέ οἱ φίλα γούναθ’· ὃ δ’ ὕπτιοσ ἐξετανύσθη ἀσπίδι ἐγχριμφθείσ· τὸν δ’ αἶψ’ ὤρθωσεν Ἀπόλλων. καί νύ κε δὴ ξιφέεσσ’ αὐτοσχεδὸν οὐτάζοντο, εἰ μὴ κήρυκεσ Διὸσ ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν ἦλθον, ὃ μὲν Τρώων, ὃ δ’ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, Ταλθύβιόσ τε καὶ Ἰδαῖοσ πεπνυμένω ἄμφω· μέσσῳ δ’ ἀμφοτέρων σκῆπτρα σχέθον, εἶπέ τε μῦθον κῆρυξ Ἰδαῖοσ πεπνυμένα μήδεα εἰδώσ· μηκέτι παῖδε φίλω πολεμίζετε μηδὲ μάχεσθον· ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεύσ, ἄμφω δ’ αἰχμητά· τό γε δὴ καὶ ἴδμεν ἅπαντεσ. νὺξ δ’ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη Τελαμώνιοσ Αἰάσ·

Ἰδαῖ’ Ἕκτορα ταῦτα κελεύετε μυθήσασθαι· αὐτὸσ γὰρ χάρμῃ προκαλέσσατο πάντασ ἀρίστουσ. ἀρχέτω· αὐτὰρ ἐγὼ μάλα πείσομαι ᾗ περ ἂν οὗτοσ. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

Αἰᾶν ἐπεί τοι δῶκε θεὸσ μέγεθόσ τε βίην τε καὶ πινυτήν, περὶ δ’ ἔγχει Ἀχαιῶν φέρτατόσ ἐσσι, νῦν μὲν παυσώμεσθα μάχησ καὶ δηϊοτῆτοσ σήμερον· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. νὺξ δ’ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι, ὡσ σύ τ’ ἐϋφρήνῃσ πάντασ παρὰ νηυσὶν Ἀχαιούσ, σούσ τε μάλιστα ἔτασ καὶ ἑταίρουσ, οἵ τοι ἐάσιν· αὐτὰρ ἐγὼ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτοσ Τρῶασ ἐϋφρανέω καὶ Τρῳάδασ ἑλκεσιπέπλουσ, αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα. δῶρα δ’ ἄγ’ ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω, ὄφρά τισ ὧδ’ εἴπῃσιν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· ἠμὲν ἐμαρνάσθην ἔριδοσ πέρι θυμοβόροιο, ἠδ’ αὖτ’ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε. ὣσ ἄρα φωνήσασ δῶκε ξίφοσ ἀργυρόηλον σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι·

Αἰάσ δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν. τὼ δὲ διακρινθέντε ὃ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν ἠί̈’, ὃ δ’ ἐσ Τρώων ὅμαδον κίε· τοὶ δὲ χάρησαν, ὡσ εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα, Αἰάντοσ προφυγόντα μένοσ καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ· καί ῥ’ ἦγον προτὶ ἄστυ ἀελπτέοντεσ σόον εἶναι. Αἰάντ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ εἰσ Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον κεχαρηότα νίκῃ. οἳ δ’ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεί̈δαο γένοντο, τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων ἄρσενα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.

τὸν δέρον ἀμφί θ’ ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ’ ἄρ’ ἐπισταμένωσ πεῖράν τ’ ὀβελοῖσιν, ὄπτησάν τε περιφραδέωσ, ἐρύσαντό τε πάντα. αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸσ ἐδεύετο δαιτὸσ ἐί̈σησ· νώτοισιν δ’ Αἰάντα διηνεκέεσσι γέραιρεν ἡρ́ωσ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, τοῖσ ὁ γέρων πάμπρωτοσ ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή· ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆεσ Παναχαιῶν, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, τῶν νῦν αἷμα κελαινὸν ἐύ̈ρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον ἐσκέδασ’ ὀξὺσ Ἄρησ, ψυχαὶ δ’ Αἴ̈δοσ δὲ κατῆλθον· τώ σε χρὴ πόλεμον μὲν ἅμ’ ἠοῖ παῦσαι Ἀχαιῶν, αὐτοὶ δ’ ἀγρόμενοι κυκλήσομεν ἐνθάδε νεκροὺσ βουσὶ καὶ ἡμιόνοισιν· ἀτὰρ κατακήομεν αὐτοὺσ τυτθὸν ἀπὸ πρὸ νεῶν, ὥσ κ’ ὀστέα παισὶν ἕκαστοσ οἴκαδ’ ἄγῃ ὅτ’ ἂν αὖτε νεώμεθα πατρίδα γαῖαν. τύμβον δ’ ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομεν ἐξαγαγόντεσ ἄκριτον ἐκ πεδίου· ποτὶ δ’ αὐτὸν δείμομεν ὦκα πύργουσ ὑψηλοὺσ εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν. ἐν δ’ αὐτοῖσι πύλασ ποιήσομεν εὖ ἀραρυίασ, ὄφρα δι’ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸσ εἰή· ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ὀρύξομεν ἐγγύθι τάφρον, ἥ χ’ ἵππον καὶ λαὸν ἐρυκάκοι ἀμφὶσ ἐοῦσα, μή ποτ’ ἐπιβρίσῃ πόλεμοσ Τρώων ἀγερώχων. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπῄνησαν βασιλῆεσ.

Τρώων αὖτ’ ἀγορὴ γένετ’ Ἰλίου ἐν πόλει ἄκρῃ δεινὴ τετρηχυῖα, παρὰ Πριάμοιο θύρῃσι· τοῖσιν δ’ Ἀντήνωρ πεπνυμένοσ ἦρχ’ ἀγορεύειν· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. δεῦτ’ ἄγετ’ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτῇ δώομεν Ἀτρεί̈δῃσιν ἄγειν· νῦν δ’ ὁρ́κια πιστὰ ψευσάμενοι μαχόμεσθα· τὼ οὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε. ἤτοι ὅ γ’ ὣσ εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο·

τοῖσι δ’ ἀνέστη δῖοσ Ἀλέξανδροσ Ἑλένησ πόσισ ἠϋκόμοιο, ὅσ μιν ἀμειβόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἀντῆνορ σὺ μὲν οὐκέτ’ ἐμοὶ φίλα ταῦτ’ ἀγορεύεισ· οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. εἰ δ’ ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆσ ἀγορεύεισ, ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένασ ὤλεσαν αὐτοί. αὐτὰρ ἐγὼ Τρώεσσι μεθ’ ἱπποδάμοισ ἀγορεύσω· ἀντικρὺ δ’ ἀπόφημι γυναῖκα μὲν οὐκ ἀποδώσω· κτήματα δ’ ὅσσ’ ἀγόμην ἐξ Ἄργεοσ ἡμέτερον δῶ πάντ’ ἐθέλω δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι. ἤτοι ὅ γ’ ὣσ εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο·

τοῖσι δ’ ἀνέστη Δαρδανίδησ Πρίαμοσ, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντοσ, ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ πτόλιν ὡσ τὸ πάροσ περ, καὶ φυλακῆσ μνήσασθε καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστοσ· ἠῶθεν δ’ Ἰδαῖοσ ἴτω κοίλασ ἐπὶ νῆασ εἰπέμεν Ἀτρεί̈δῃσ Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκοσ ὄρωρε· καὶ δὲ τόδ’ εἰπέμεναι πυκινὸν ἔποσ, αἴ κ’ ἐθέλωσι παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέοσ, εἰσ ὅ κε νεκροὺσ κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο·

δόρπον ἔπειθ’ εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν· ἠῶθεν δ’ Ἰδαῖοσ ἔβη κοίλασ ἐπὶ νῆασ· τοὺσ δ’ εὑρ͂’ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺσ θεράποντασ Ἄρηοσ νηὶ̈ πάρα πρύμνῃ Ἀγαμέμνονοσ· αὐτὰρ ὃ τοῖσι στὰσ ἐν μέσσοισιν μετεφώνεεν ἠπύτα κῆρυξ· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆεσ Παναχαιῶν ἠνώγει Πρίαμόσ τε καὶ ἄλλοι Τρῶεσ ἀγαυοὶ εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκοσ ὄρωρε· κτήματα μὲν ὅσ’ Ἀλέξανδροσ κοίλῃσ ἐνὶ νηυσὶν ἠγάγετο Τροίηνδ’· ὡσ πρὶν ὤφελλ’ ἀπολέσθαι· πάντ’ ἐθέλει δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι· κουριδίην δ’ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο οὔ φησιν δώσειν· ἦ μὴν Τρῶέσ γε κέλονται. καὶ δὲ τόδ’ ἠνώγεον εἰπεῖν ἔποσ αἴ κ’ ἐθέλητε παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέοσ εἰσ ὅ κε νεκροὺσ κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·

ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· μήτ’ ἄρ τισ νῦν κτήματ’ Ἀλεξάνδροιο δεχέσθω μήθ’ Ἑλένην· γνωτὸν δὲ καὶ ὃσ μάλα νήπιόσ ἐστιν ὡσ ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπίαχον υἱε͂σ Ἀχαιῶν μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεοσ ἱπποδάμοιο·

καὶ τότ’ ἄρ’ Ἰδαῖον προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· Ἰδαῖ’ ἤτοι μῦθον Ἀχαιῶν αὐτὸσ ἀκούεισ ὥσ τοι ὑποκρίνονται· ἐμοὶ δ’ ἐπιανδάνει οὕτωσ ἀμφὶ δὲ νεκροῖσιν κατακαιέμεν οὔ τι μεγαίρω· οὐ γάρ τισ φειδὼ νεκύων κατατεθνηώτων γίγνετ’ ἐπεί κε θάνωσι πυρὸσ μειλισσέμεν ὦκα. ὁρ́κια δὲ Ζεὺσ ἴστω ἐρίγδουποσ πόσισ Ἥρησ. ὣσ εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν, ἄψορρον δ’ Ἰδαῖοσ ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν.

οἳ δ’ ἑάτ’ εἰν ἀγορῇ Τρῶεσ καὶ Δαρδανίωνεσ πάντεσ ὁμηγερέεσ, ποτιδέγμενοι ὁππότ’ ἄρ’ ἔλθοι Ἰδαῖοσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε στὰσ ἐν μέσσοισιν· τοὶ δ’ ὁπλίζοντο μάλ’ ὦκα, ἀμφότερον νέκυάσ τ’ ἀγέμεν ἕτεροι δὲ μεθ’ ὕλην· Ἀργεῖοι δ’ ἑτέρωθεν ἐϋσσέλμων ἀπὸ νηῶν ὀτρύνοντο νέκυσ τ’ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ’ ὕλην. Ηἔλιοσ μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρασ ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο οὐρανὸν εἰσανιών·

οἳ δ’ ἤντεον ἀλλήλοισιν. ἔνθα διαγνῶναι χαλεπῶσ ἦν ἄνδρα ἕκαστον· ἀλλ’ ὕδατι νίζοντεσ ἄπο βρότον αἱματόεντα δάκρυα θερμὰ χέοντεσ ἀμαξάων ἐπάειραν. οὐδ’ εἰά κλαίειν Πρίαμοσ μέγασ· οἳ δὲ σιωπῇ νεκροὺσ πυρκαϊῆσ ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντεσ ἔβαν προτὶ Ἴλιον ἱρήν. ὣσ δ’ αὔτωσ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ νεκροὺσ πυρκαϊῆσ ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντεσ ἔβαν κοίλασ ἐπὶ νῆασ. ἦμοσ δ’ οὔτ’ ἄρ πω ἠώσ, ἔτι δ’ ἀμφιλύκη νύξ, τῆμοσ ἄρ’ ἀμφὶ πυρὴν κριτὸσ ἔγρετο λαὸσ Ἀχαιῶν, τύμβον δ’ ἀμφ’ αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντεσ ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δ’ αὐτὸν τεῖχοσ ἔδειμαν πύργουσ θ’ ὑψηλούσ, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.

ἐν δ’ αὐτοῖσι πύλασ ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίασ, ὄφρα δι’ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸσ εἰή· ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ἐπ’ αὐτῷ τάφρον ὄρυξαν εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπασ κατέπηξαν. ὣσ οἳ μὲν πονέοντο κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί·

οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἀστεροπητῇ θηεῦντο μέγα ἔργον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων· Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τίσ ἐστι βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν ὅσ τισ ἔτ’ ἀθανάτοισι νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; οὐχ ὁράᾳσ ὅτι δ’ αὖτε κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ τεῖχοσ ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰσ ἑκατόμβασ; τοῦ δ’ ἤτοι κλέοσ ἔσται ὅσον τ’ ἐπικίδναται ἠώσ· τοῦ δ’ ἐπιλήσονται τὸ ἐγὼ καὶ Φοῖβοσ Ἀπόλλων ἡρ́ῳ Λαομέδοντι πολίσσαμεν ἀθλήσαντε. τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύσ·

ὢ πόποι ἐννοσίγαι’ εὐρυσθενέσ, οἱο͂ν ἐείπεσ. ἄλλόσ κέν τισ τοῦτο θεῶν δείσειε νόημα, ὃσ σέο πολλὸν ἀφαυρότεροσ χεῖράσ τε μένοσ τε· σὸν δ’ ἤτοι κλέοσ ἔσται ὅσον τ’ ἐπικίδναται ἠώσ. ἄγρει μὰν ὅτ’ ἂν αὖτε κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ οἴχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν τεῖχοσ ἀναρρήξασ τὸ μὲν εἰσ ἅλα πᾶν καταχεῦαι, αὖτισ δ’ ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι, ὥσ κέν τοι μέγα τεῖχοσ ἀμαλδύνηται Ἀχαιῶν. ὣσ οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον, δύσετο δ’ ἠέλιοσ, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν, βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίασ καὶ δόρπον ἕλοντο.

κοιμήσαντ’ ἄρ’ ἔπειτα καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. νῆεσ δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι πολλαί, τὰσ προέηκεν Ιἠσονίδησ Εὔνηοσ, τόν ῥ’ ἔτεχ’ Ὑψιπύλη ὑπ’ Ιἤσονι ποιμένι λαῶν. χωρὶσ δ’ Ἀτρεί̈δῃσ Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ δῶκεν Ιἠσονίδησ ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα. ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ’ αἴθωνι σιδήρῳ, ἄλλοι δὲ ῥινοῖσ, ἄλλοι δ’ αὐτῇσι βόεσσιν, ἄλλοι δ’ ἀνδραπόδεσσι· τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν. παννύχιοι μὲν ἔπειτα κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ δαίνυντο, Τρῶεσ δὲ κατὰ πτόλιν ἠδ’ ἐπίκουροι· παννύχιοσ δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺσ σμερδαλέα κτυπέων· τοὺσ δὲ χλωρὸν δέοσ ᾕρει· οἶνον δ’ ἐκ δεπάων χαμάδισ χέον, οὐδέ τισ ἔτλη πρὶν πιέειν πρὶν λεῖψαι ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Homer, Iliad, Book 7

(호메로스, 일리아스, Book 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION