호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기
ὣσ εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμοσ Ἕκτωρ, τῷ δ’ ἅμ’ Ἀλέξανδροσ κί’ ἀδελφεόσ· ἐν δ’ ἄρα θυμῷ ἀμφότεροι μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. ὡσ δὲ θεὸσ ναύτῃσιν ἐελδομένοισιν ἔδωκεν οὖρον, ἐπεί κε κάμωσιν ἐϋξέστῃσ ἐλάτῃσι πόντον ἐλαύνοντεσ, καμάτῳ δ’ ὑπὸ γυῖα λέλυνται, ὣσ ἄρα τὼ Τρώεσσιν ἐελδομένοισι φανήτην. ἔνθ’ ἑλέτην ὃ μὲν υἱὸν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτοσ Ἄρνῃ ναιετάοντα Μενέσθιον, ὃν κορυνήτησ γείνατ’ Ἀρηί̈θοοσ καὶ Φυλομέδουσα βοῶπισ·
Ἕκτωρ δ’ Ηἰ̈ονῆα βάλ’ ἔγχεϊ ὀξυόεντι αὐχέν’ ὑπὸ στεφάνησ εὐχάλκου, λύντο δὲ γυῖα. Γλαῦκοσ δ’ Ἱππολόχοιο πάϊσ Λυκίων ἀγὸσ ἀνδρῶν Ἰφίνοον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην Δεξιάδην ἵππων ἐπιάλμενον ὠκειάων ὦμον· ὃ δ’ ἐξ ἵππων χαμάδισ πέσε, λύντο δὲ γυῖα. τοὺσ δ’ ὡσ οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη Ἀργείουσ ὀλέκοντασ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ, βῆ ῥα κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀί̈ξασα Ἴλιον εἰσ ἱερήν·
ὕστερον αὖτε μαχήσοντ’ εἰσ ὅ κε τέκμωρ Ἰλίου εὑρ́ωσιν, ἐπεὶ ὣσ φίλον ἔπλετο θυμῷ ὑμῖν ἀθανάτῃσι, διαπραθέειν τόδε ἄστυ. τῇ δ’ ἀντίοσ ὄρνυτ’ Ἀπόλλων Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην· ἀλλήλοισι δὲ τώ γε συναντέσθην παρὰ φηγῷ. τὴν πρότεροσ προσέειπεν ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων· τίπτε σὺ δ’ αὖ μεμαυῖα Διὸσ θύγατερ μεγάλοιο ἦλθεσ ἀπ’ Οὐλύμποιο, μέγασ δέ σε θυμὸσ ἀνῆκεν; ἦ ἵνα δὴ Δαναοῖσι μάχησ ἑτεραλκέα νίκην δῷσ; ἐπεὶ οὔ τι Τρῶασ ἀπολλυμένουσ ἐλεαίρεισ. ἀλλ’ εἴ μοί τι πίθοιο τό κεν πολὺ κέρδιον εἰή· νῦν μὲν παύσωμεν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα σήμερον· τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη·
ὧδ’ ἔστω ἑκάεργε· τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτὴ ἦλθον ἀπ’ Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶασ καὶ Ἀχαιούσ. ἀλλ’ ἄγε πῶσ μέμονασ πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν; τὴν δ’ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων·
Ἕκτοροσ ὄρσωμεν κρατερὸν μένοσ ἱπποδάμοιο, ἤν τινά που Δαναῶν προκαλέσσεται οἰόθεν οἰο͂σ ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, οἳ δέ κ’ ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ οἰο͂ν ἐπόρσειαν πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη.
τῶν δ’ Ἕλενοσ Πριάμοιο φίλοσ παῖσ σύνθετο θυμῷ βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι· στῆ δὲ παρ’ Ἕκτορ’ ἰὼν καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπεν· Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, κασίγνητοσ δέ τοί εἰμι· ἄλλουσ μὲν κάθισον Τρῶασ καὶ πάντασ Ἀχαιούσ, αὐτὸσ δὲ προκάλεσσαι Ἀχαιῶν ὅσ τισ ἄριστοσ ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι· οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα θανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν· ὣσ γὰρ ἐγὼ ὄπ’ ἄκουσα θεῶν αἰειγενετάων. ὣσ ἔφαθ’, Ἕκτωρ δ’ αὖτε χάρη μέγα μῦθον ἀκούσασ, καί ῥ’ ἐσ μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγασ, μέσσου δουρὸσ ἑλών·
οἳ δ’ ἱδρύνθησαν ἅπαντεσ. κὰδ δ’ Ἀγαμέμνων εἷσεν ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ· κὰδ δ’ ἄρ’ Ἀθηναίη τε καὶ ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων ἑζέσθην ὄρνισιν ἐοικότεσ αἰγυπιοῖσι φηγῷ ἐφ’ ὑψηλῇ πατρὸσ Διὸσ αἰγιόχοιο ἀνδράσι τερπόμενοι· τῶν δὲ στίχεσ εἱάτο πυκναὶ ἀσπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι. οἱή δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντοσ ὑπ’ αὐτῆσ, τοῖαι ἄρα στίχεσ εἱάτ’ Ἀχαιῶν τε Τρώων τε ἐν πεδίῳ· Ἕκτωρ δὲ μετ’ ἀμφοτέροισιν ἐείπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. ὁρ́κια μὲν Κρονίδησ ὑψίζυγοσ οὐκ ἐτέλεσσεν, ἀλλὰ κακὰ φρονέων τεκμαίρεται ἀμφοτέροισιν εἰσ ὅ κεν ἢ ὑμεῖσ Τροίην εὔπυργον ἕλητε ἢ αὐτοὶ παρὰ νηυσὶ δαμείετε ποντοπόροισιν. ὑμῖν δ’ ἐν γὰρ ἐάσιν ἀριστῆεσ Παναχαιῶν· τῶν νῦν ὅν τινα θυμὸσ ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει δεῦρ’ ἴτω ἐκ πάντων πρόμοσ ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ. ὧδε δὲ μυθέομαι, Ζεὺσ δ’ ἄμμ’ ἐπιμάρτυροσ ἔστω· εἰ μέν κεν ἐμὲ κεῖνοσ ἕλῃ ταναήκεϊ χαλκῷ, τεύχεα συλήσασ φερέτω κοίλασ ἐπὶ νῆασ, σῶμα δὲ οἴκαδ’ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρόσ με Τρῶεσ καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα. εἰ δέ κ’ ἐγὼ τὸν ἕλω, δώῃ δέ μοι εὖχοσ Ἀπόλλων, τεύχεα σύλησασ οἴσω προτὶ Ἴλιον ἱρήν, καὶ κρεμόω προτὶ νηὸν Ἀπόλλωνοσ ἑκάτοιο, τὸν δὲ νέκυν ἐπὶ νῆασ ἐϋσσέλμουσ ἀποδώσω, ὄφρά ἑ ταρχύσωσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, σῆμά τέ οἱ χεύωσιν ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ. καί ποτέ τισ εἴπῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων νηὶ̈ πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον· ἀνδρὸσ μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτοσ, ὅν ποτ’ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμοσ Ἕκτωρ. ὥσ ποτέ τισ ἐρέει· τὸ δ’ ἐμὸν κλέοσ οὔ ποτ’ ὀλεῖται. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δ’ ὑποδέχθαι· ὀψὲ δὲ δὴ Μενέλαοσ ἀνίστατο καὶ μετέειπε νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στεναχίζετο θυμῷ· ὤ μοι ἀπειλητῆρεσ Ἀχαιί̈δεσ οὐκέτ’ Ἀχαιοί· ἦ μὲν δὴ λώβη τάδε γ’ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶσ εἰ μή τισ Δαναῶν νῦν Ἕκτοροσ ἀντίοσ εἶσιν. ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν πάντεσ ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε ἥμενοι αὖθι ἕκαστοι ἀκήριοι ἀκλεὲσ αὔτωσ· τῷδε δ’ ἐγὼν αὐτὸσ θωρήξομαι· αὐτὰρ ὕπερθε νίκησ πείρατ’ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν. ὣσ ἄρα φωνήσασ κατεδύσετο τεύχεα καλά.
ἔνθά κέ τοι Μενέλαε φάνη βιότοιο τελευτὴ Ἕκτοροσ ἐν παλάμῃσιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτεροσ ἠε͂ν, εἰ μὴ ἀναί̈ξαντεσ ἕλον βασιλῆεσ Ἀχαιῶν, αὐτόσ τ’ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων δεξιτερῆσ ἕλε χειρὸσ ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν· ἀφραίνεισ Μενέλαε διοτρεφέσ, οὐδέ τί σε χρὴ ταύτησ ἀφροσύνησ· ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενόσ περ, μηδ’ ἔθελ’ ἐξ ἔριδοσ σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι Ἕκτορι Πριαμίδῃ, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι. καὶ δ’ Ἀχιλεὺσ τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ ἔρριγ’ ἀντιβολῆσαι, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων. ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἵζευ ἰὼν μετὰ ἔθνοσ ἑταίρων, τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἀχαιοί. εἴ περ ἀδειήσ τ’ ἐστὶ καὶ εἰ μόθου ἔστ’ ἀκόρητοσ, φημί μιν ἀσπασίωσ γόνυ κάμψειν, αἴ κε φύγῃσι δηί̈ου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆσ δηϊοτῆτοσ. ὣσ εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένασ ἡρ́ωσ αἴσιμα παρειπών, ὃ δ’ ἐπείθετο·
τοῦ μὲν ἔπειτα γηθόσυνοι θεράποντεσ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο· Νέστωρ δ’ Ἀργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν· ὢ πόποι ἦ μέγα πένθοσ Ἀχαιί̈δα γαῖαν ἱκάνει. ἦ κε μέγ’ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺσ ἐσθλὸσ Μυρμιδόνων βουληφόροσ ἠδ’ ἀγορητήσ, ὅσ ποτέ μ’ εἰρόμενοσ μέγ’ ἐγήθεεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε. τοὺσ νῦν εἰ πτώσσοντασ ὑφ’ Ἕκτορι πάντασ ἀκούσαι, πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλασ ἀνὰ χεῖρασ ἀείραι θυμὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Αἴ̈δοσ εἴσω. αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον ἡβῷμ’ ὡσ ὅτ’ ἐπ’ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο ἀγρόμενοι Πύλιοί τε καὶ Ἀρκάδεσ ἐγχεσίμωροι Φειᾶσ πὰρ τείχεσσιν Ιἀρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα.
τοῖσι δ’ Ἐρευθαλίων πρόμοσ ἵστατο ἰσόθεοσ φὼσ τεύχε’ ἔχων ὤμοισιν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτοσ δίου Ἀρηϊθόου, τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην ἄνδρεσ κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκεσ οὕνεκ’ ἄρ’ οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ, ἀλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγασ. τὸν Λυκόοργοσ ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεί̈ γε, στεινωπῷ ἐν ὁδῷ ὅθ’ ἄρ’ οὐ κορύνη οἱ ὄλεθρον χραῖσμε σιδηρείη· πρὶν γὰρ Λυκόοργοσ ὑποφθὰσ δουρὶ μέσον περόνησεν, ὃ δ’ ὕπτιοσ οὔδει ἐρείσθη· τεύχεα δ’ ἐξενάριξε, τά οἱ πόρε χάλκεοσ Ἄρησ. καὶ τὰ μὲν αὐτὸσ ἔπειτα φόρει μετὰ μῶλον Ἄρηοσ· αὐτὰρ ἐπεὶ Λυκόοργοσ ἐνὶ μεγάροισιν ἐγήρα, δῶκε δ’ Ἐρευθαλίωνι φίλῳ θεράποντι φορῆναι· τοῦ ὅ γε τεύχε’ ἔχων προκαλίζετο πάντασ ἀρίστουσ. οἳ δὲ μάλ’ ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδέ τισ ἔτλη· ἀλλ’ ἐμὲ θυμὸσ ἀνῆκε πολυτλήμων πολεμίζειν θάρσεϊ ᾧ· γενεῇ δὲ νεώτατοσ ἔσκον ἁπάντων· καὶ μαχόμην οἱ ἐγώ, δῶκεν δέ μοι εὖχοσ Ἀθήνη. τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα· πολλὸσ γάρ τισ ἔκειτο παρήοροσ ἔνθα καὶ ἔνθα. εἴθ’ ὣσ ἡβώοιμι, βίη δέ μοι ἔμπεδοσ εἰή· τώ κε τάχ’ ἀντήσειε μάχησ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ. ὑμέων δ’ οἵ περ ἐάσιν ἀριστῆεσ Παναχαιῶν οὐδ’ οἳ προφρονέωσ μέμαθ’ Ἕκτοροσ ἀντίον ἐλθεῖν. ὣσ νείκεσσ’ ὃ γέρων, οἳ δ’ ἐννέα πάντεσ ἀνέσταν.
ὦρτο πολὺ πρῶτοσ μὲν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, τῷ δ’ ἐπὶ Τυδεί̈δησ ὦρτο κρατερὸσ Διομήδησ, τοῖσι δ’ ἐπ’ Αἰάντεσ θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν, τοῖσι δ’ ἐπ’ Ἰδομενεὺσ καὶ ὀπάων Ἰδομενῆοσ Μηριόνησ ἀτάλαντοσ Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ, τοῖσι δ’ ἐπ’ Εὐρύπυλοσ Εὐαίμονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ, ἂν δὲ Θόασ Ἀνδραιμονίδησ καὶ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· πάντεσ ἄρ’ οἵ γ’ ἔθελον πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. τοῖσ δ’ αὖτισ μετέειπε Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ· κλήρῳ νῦν πεπάλασθε διαμπερὲσ ὅσ κε λάχῃσιν· οὗτοσ γὰρ δὴ ὀνήσει ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ, καὶ δ’ αὐτὸσ ὃν θυμὸν ὀνήσεται αἴ κε φύγῃσι δηί̈ου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆσ δηϊοτῆτοσ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστοσ, ἐν δ’ ἔβαλον κυνέῃ Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο.
λαοὶ δ’ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρασ ἀνέσχον· ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν· Ζεῦ πάτερ ἢ Αἰάντα λαχεῖν, ἢ Τυδέοσ υἱόν, ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνησ. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, πάλλεν δὲ Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ, ἐκ δ’ ἔθορε κλῆροσ κυνέησ ὃν ἄρ’ ἤθελον αὐτοὶ Αἰάντοσ·
κῆρυξ δὲ φέρων ἀν’ ὅμιλον ἁπάντῃ δεῖξ’ ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν. οἳ δ’ οὐ γιγνώσκοντεσ ἀπηνήναντο ἕκαστοσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸν ἵκανε φέρων ἀν’ ὅμιλον ἁπάντῃ ὅσ μιν ἐπιγράψασ κυνέῃ βάλε φαίδιμοσ Αἰάσ, ἤτοι ὑπέσχεθε χεῖρ’, ὃ δ’ ἄρ’ ἔμβαλεν ἄγχι παραστάσ, γνῶ δὲ κλήρου σῆμα ἰδών, γήθησε δὲ θυμῷ. τὸν μὲν πὰρ πόδ’ ἑὸν χαμάδισ βάλε φώνησέν τε· ὦ φίλοι ἤτοι κλῆροσ ἐμόσ, χαίρω δὲ καὶ αὐτὸσ θυμῷ, ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν Ἕκτορα δῖον. ἀλλ’ ἄγετ’ ὄφρ’ ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεα δύω, τόφρ’ ὑμεῖσ εὔχεσθε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι σιγῇ ἐφ’ ὑμείων ἵνα μὴ Τρῶέσ γε πύθωνται, ἠὲ καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπησ· οὐ γάρ τίσ με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται οὐδέ τι ἰδρείῃ, ἐπεὶ οὐδ’ ἐμὲ νήϊδά γ’ οὕτωσ ἔλπομαι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι·
ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν· Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε δὸσ νίκην Αἰάντι καὶ ἀγλαὸν εὖχοσ ἀρέσθαι· εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά περ φιλέεισ καὶ κήδεαι αὐτοῦ, ἴσην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδοσ ὄπασσον. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, Αἰάσ δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροὶ̈ ἕσσατο τεύχεα, σεύατ’ ἔπειθ’ οἱο͂́σ τε πελώριοσ ἔρχεται Ἄρησ, ὅσ τ’ εἶσιν πόλεμον δὲ μετ’ ἀνέρασ οὕσ τε Κρονίων θυμοβόρου ἔριδοσ μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι. τοῖοσ ἄρ’ Αἰάσ ὦρτο πελώριοσ ἑρ́κοσ Ἀχαιῶν μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι· νέρθε δὲ ποσσὶν ἠί̈ε μακρὰ βιβάσ, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχοσ. τὸν δὲ καὶ Ἀργεῖοι μὲν ἐγήθεον εἰσορόωντεσ, Τρῶασ δὲ τρόμοσ αἰνὸσ ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον, Ἕκτορί τ’ αὐτῷ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν· ἀλλ’ οὔ πωσ ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι οὐδ’ ἀναδῦναι ἂψ λαῶν ἐσ ὅμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσατο χάρμῃ. Αἰάσ δ’ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκοσ ἠύ̈τε πύργον χάλκεον ἑπταβόειον, ὅ οἱ Τυχίοσ κάμε τεύχων σκυτοτόμων ὄχ’ ἄριστοσ Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων, ὅσ οἱ ἐποίησεν σάκοσ αἰόλον ἑπταβόειον ταύρων ζατρεφέων, ἐπὶ δ’ ὄγδοον ἤλασε χαλκόν. τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων Τελαμώνιοσ Αἰάσ στῆ ῥα μάλ’ Ἕκτοροσ ἐγγύσ, ἀπειλήσασ δὲ προσηύδα· Ἕκτορ νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεαι οἰόθεν οἰο͂σ οἱοῖ καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆεσ μετέασι καὶ μετ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα. ἀλλ’ ὃ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι κεῖτ’ ἀπομηνίσασ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν· ἡμεῖσ δ’ εἰμὲν τοῖοι οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν καὶ πολέεσ· ἀλλ’ ἄρχε μάχησ ἠδὲ πτολέμοιο. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·
Αἰᾶν διογενὲσ Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν μή τί μευ ἠύ̈τε παιδὸσ ἀφαυροῦ πειρήτιζε ἠὲ γυναικόσ, ἣ οὐκ οἶδεν πολεμήϊα ἔργα. αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχασ τ’ ἀνδροκτασίασ τε· οἶδ’ ἐπὶ δεξιά, οἶδ’ ἐπ’ ἀριστερὰ νωμῆσαι βῶν ἀζαλέην, τό μοι ἔστι ταλαύρινον πολεμίζειν· οἶδα δ’ ἐπαί̈ξαι μόθον ἵππων ὠκειάων· οἶδα δ’ ἐνὶ σταδίῃ δηί̈ῳ μέλπεσθαι Ἄρηϊ. ἀλλ’ οὐ γάρ σ’ ἐθέλω βαλέειν τοιοῦτον ἐόντα λάθρῃ ὀπιπεύσασ, ἀλλ’ ἀμφαδόν, αἴ κε τύχωμι. ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλεν Αἰάντοσ δεινὸν σάκοσ ἑπταβόειον ἀκρότατον κατὰ χαλκόν, ὃσ ὄγδοοσ ἠε͂ν ἐπ’ αὐτῷ.
ἓξ δὲ διὰ πτύχασ ἦλθε δαί̈ζων χαλκὸσ ἀτειρήσ, ἐν τῇ δ’ ἑβδομάτῃ ῥινῷ σχέτο· δεύτεροσ αὖτε Αἰάσ διογενὴσ προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ’ ἀσπίδα πάντοσ’ ἐί̈σην. διὰ μὲν ἀσπίδοσ ἦλθε φαεινῆσ ὄβριμον ἔγχοσ, καὶ διὰ θώρηκοσ πολυδαιδάλου ἠρήρειστο· ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα ἔγχοσ· ὃ δ’ ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. τὼ δ’ ἐκσπασσαμένω δολίχ’ ἔγχεα χερσὶν ἅμ’ ἄμφω σύν ῥ’ ἔπεσον λείουσιν ἐοικότεσ ὠμοφάγοισιν ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένοσ οὐκ ἀλαπαδνόν. Πριαμίδησ μὲν ἔπειτα μέσον σάκοσ οὔτασε δουρί, οὐδ’ ἔρρηξεν χαλκόσ, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμή. Αἰάσ δ’ ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενοσ· ἣ δὲ διαπρὸ ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα, τμήδην δ’ αὐχέν’ ἐπῆλθε, μέλαν δ’ ἀνεκήκιεν αἷμα, ἀλλ’ οὐδ’ ὧσ ἀπέληγε μάχησ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ, ἀλλ’ ἀναχασσάμενοσ λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε· τῷ βάλεν Αἰάντοσ δεινὸν σάκοσ ἑπταβόειον μέσσον ἐπομφάλιον· περιήχησεν δ’ ἄρα χαλκόσ. δεύτεροσ αὖτ’ Αἰάσ πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρασ ἧκ’ ἐπιδινήσασ, ἐπέρεισε δὲ ἶν’ ἀπέλεθρον, εἴσω δ’ ἀσπίδ’ ἐάξε βαλὼν μυλοειδέϊ πέτρῳ, βλάψε δέ οἱ φίλα γούναθ’· ὃ δ’ ὕπτιοσ ἐξετανύσθη ἀσπίδι ἐγχριμφθείσ· τὸν δ’ αἶψ’ ὤρθωσεν Ἀπόλλων. καί νύ κε δὴ ξιφέεσσ’ αὐτοσχεδὸν οὐτάζοντο, εἰ μὴ κήρυκεσ Διὸσ ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν ἦλθον, ὃ μὲν Τρώων, ὃ δ’ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, Ταλθύβιόσ τε καὶ Ἰδαῖοσ πεπνυμένω ἄμφω· μέσσῳ δ’ ἀμφοτέρων σκῆπτρα σχέθον, εἶπέ τε μῦθον κῆρυξ Ἰδαῖοσ πεπνυμένα μήδεα εἰδώσ· μηκέτι παῖδε φίλω πολεμίζετε μηδὲ μάχεσθον· ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεύσ, ἄμφω δ’ αἰχμητά· τό γε δὴ καὶ ἴδμεν ἅπαντεσ. νὺξ δ’ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη Τελαμώνιοσ Αἰάσ·
Ἰδαῖ’ Ἕκτορα ταῦτα κελεύετε μυθήσασθαι· αὐτὸσ γὰρ χάρμῃ προκαλέσσατο πάντασ ἀρίστουσ. ἀρχέτω· αὐτὰρ ἐγὼ μάλα πείσομαι ᾗ περ ἂν οὗτοσ. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·
Αἰᾶν ἐπεί τοι δῶκε θεὸσ μέγεθόσ τε βίην τε καὶ πινυτήν, περὶ δ’ ἔγχει Ἀχαιῶν φέρτατόσ ἐσσι, νῦν μὲν παυσώμεσθα μάχησ καὶ δηϊοτῆτοσ σήμερον· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. νὺξ δ’ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι, ὡσ σύ τ’ ἐϋφρήνῃσ πάντασ παρὰ νηυσὶν Ἀχαιούσ, σούσ τε μάλιστα ἔτασ καὶ ἑταίρουσ, οἵ τοι ἐάσιν· αὐτὰρ ἐγὼ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτοσ Τρῶασ ἐϋφρανέω καὶ Τρῳάδασ ἑλκεσιπέπλουσ, αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα. δῶρα δ’ ἄγ’ ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω, ὄφρά τισ ὧδ’ εἴπῃσιν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· ἠμὲν ἐμαρνάσθην ἔριδοσ πέρι θυμοβόροιο, ἠδ’ αὖτ’ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε. ὣσ ἄρα φωνήσασ δῶκε ξίφοσ ἀργυρόηλον σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι·
Αἰάσ δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν. τὼ δὲ διακρινθέντε ὃ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν ἠί̈’, ὃ δ’ ἐσ Τρώων ὅμαδον κίε· τοὶ δὲ χάρησαν, ὡσ εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα, Αἰάντοσ προφυγόντα μένοσ καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ· καί ῥ’ ἦγον προτὶ ἄστυ ἀελπτέοντεσ σόον εἶναι. Αἰάντ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ εἰσ Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον κεχαρηότα νίκῃ. οἳ δ’ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεί̈δαο γένοντο, τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων ἄρσενα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.
τὸν δέρον ἀμφί θ’ ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ’ ἄρ’ ἐπισταμένωσ πεῖράν τ’ ὀβελοῖσιν, ὄπτησάν τε περιφραδέωσ, ἐρύσαντό τε πάντα. αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸσ ἐδεύετο δαιτὸσ ἐί̈σησ· νώτοισιν δ’ Αἰάντα διηνεκέεσσι γέραιρεν ἡρ́ωσ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, τοῖσ ὁ γέρων πάμπρωτοσ ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή· ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆεσ Παναχαιῶν, πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, τῶν νῦν αἷμα κελαινὸν ἐύ̈ρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον ἐσκέδασ’ ὀξὺσ Ἄρησ, ψυχαὶ δ’ Αἴ̈δοσ δὲ κατῆλθον· τώ σε χρὴ πόλεμον μὲν ἅμ’ ἠοῖ παῦσαι Ἀχαιῶν, αὐτοὶ δ’ ἀγρόμενοι κυκλήσομεν ἐνθάδε νεκροὺσ βουσὶ καὶ ἡμιόνοισιν· ἀτὰρ κατακήομεν αὐτοὺσ τυτθὸν ἀπὸ πρὸ νεῶν, ὥσ κ’ ὀστέα παισὶν ἕκαστοσ οἴκαδ’ ἄγῃ ὅτ’ ἂν αὖτε νεώμεθα πατρίδα γαῖαν. τύμβον δ’ ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομεν ἐξαγαγόντεσ ἄκριτον ἐκ πεδίου· ποτὶ δ’ αὐτὸν δείμομεν ὦκα πύργουσ ὑψηλοὺσ εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν. ἐν δ’ αὐτοῖσι πύλασ ποιήσομεν εὖ ἀραρυίασ, ὄφρα δι’ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸσ εἰή· ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ὀρύξομεν ἐγγύθι τάφρον, ἥ χ’ ἵππον καὶ λαὸν ἐρυκάκοι ἀμφὶσ ἐοῦσα, μή ποτ’ ἐπιβρίσῃ πόλεμοσ Τρώων ἀγερώχων. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπῄνησαν βασιλῆεσ.
Τρώων αὖτ’ ἀγορὴ γένετ’ Ἰλίου ἐν πόλει ἄκρῃ δεινὴ τετρηχυῖα, παρὰ Πριάμοιο θύρῃσι· τοῖσιν δ’ Ἀντήνωρ πεπνυμένοσ ἦρχ’ ἀγορεύειν· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. δεῦτ’ ἄγετ’ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτῇ δώομεν Ἀτρεί̈δῃσιν ἄγειν· νῦν δ’ ὁρ́κια πιστὰ ψευσάμενοι μαχόμεσθα· τὼ οὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε. ἤτοι ὅ γ’ ὣσ εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο·
τοῖσι δ’ ἀνέστη δῖοσ Ἀλέξανδροσ Ἑλένησ πόσισ ἠϋκόμοιο, ὅσ μιν ἀμειβόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἀντῆνορ σὺ μὲν οὐκέτ’ ἐμοὶ φίλα ταῦτ’ ἀγορεύεισ· οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. εἰ δ’ ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆσ ἀγορεύεισ, ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένασ ὤλεσαν αὐτοί. αὐτὰρ ἐγὼ Τρώεσσι μεθ’ ἱπποδάμοισ ἀγορεύσω· ἀντικρὺ δ’ ἀπόφημι γυναῖκα μὲν οὐκ ἀποδώσω· κτήματα δ’ ὅσσ’ ἀγόμην ἐξ Ἄργεοσ ἡμέτερον δῶ πάντ’ ἐθέλω δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι. ἤτοι ὅ γ’ ὣσ εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο·
τοῖσι δ’ ἀνέστη Δαρδανίδησ Πρίαμοσ, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντοσ, ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ πτόλιν ὡσ τὸ πάροσ περ, καὶ φυλακῆσ μνήσασθε καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστοσ· ἠῶθεν δ’ Ἰδαῖοσ ἴτω κοίλασ ἐπὶ νῆασ εἰπέμεν Ἀτρεί̈δῃσ Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκοσ ὄρωρε· καὶ δὲ τόδ’ εἰπέμεναι πυκινὸν ἔποσ, αἴ κ’ ἐθέλωσι παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέοσ, εἰσ ὅ κε νεκροὺσ κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο·
δόρπον ἔπειθ’ εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν· ἠῶθεν δ’ Ἰδαῖοσ ἔβη κοίλασ ἐπὶ νῆασ· τοὺσ δ’ εὑρ͂’ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺσ θεράποντασ Ἄρηοσ νηὶ̈ πάρα πρύμνῃ Ἀγαμέμνονοσ· αὐτὰρ ὃ τοῖσι στὰσ ἐν μέσσοισιν μετεφώνεεν ἠπύτα κῆρυξ· Ἀτρεί̈δη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆεσ Παναχαιῶν ἠνώγει Πρίαμόσ τε καὶ ἄλλοι Τρῶεσ ἀγαυοὶ εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκοσ ὄρωρε· κτήματα μὲν ὅσ’ Ἀλέξανδροσ κοίλῃσ ἐνὶ νηυσὶν ἠγάγετο Τροίηνδ’· ὡσ πρὶν ὤφελλ’ ἀπολέσθαι· πάντ’ ἐθέλει δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι· κουριδίην δ’ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο οὔ φησιν δώσειν· ἦ μὴν Τρῶέσ γε κέλονται. καὶ δὲ τόδ’ ἠνώγεον εἰπεῖν ἔποσ αἴ κ’ ἐθέλητε παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέοσ εἰσ ὅ κε νεκροὺσ κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ’ εἰσ ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· μήτ’ ἄρ τισ νῦν κτήματ’ Ἀλεξάνδροιο δεχέσθω μήθ’ Ἑλένην· γνωτὸν δὲ καὶ ὃσ μάλα νήπιόσ ἐστιν ὡσ ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπίαχον υἱε͂σ Ἀχαιῶν μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεοσ ἱπποδάμοιο·
καὶ τότ’ ἄρ’ Ἰδαῖον προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· Ἰδαῖ’ ἤτοι μῦθον Ἀχαιῶν αὐτὸσ ἀκούεισ ὥσ τοι ὑποκρίνονται· ἐμοὶ δ’ ἐπιανδάνει οὕτωσ ἀμφὶ δὲ νεκροῖσιν κατακαιέμεν οὔ τι μεγαίρω· οὐ γάρ τισ φειδὼ νεκύων κατατεθνηώτων γίγνετ’ ἐπεί κε θάνωσι πυρὸσ μειλισσέμεν ὦκα. ὁρ́κια δὲ Ζεὺσ ἴστω ἐρίγδουποσ πόσισ Ἥρησ. ὣσ εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν, ἄψορρον δ’ Ἰδαῖοσ ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν.
οἳ δ’ ἑάτ’ εἰν ἀγορῇ Τρῶεσ καὶ Δαρδανίωνεσ πάντεσ ὁμηγερέεσ, ποτιδέγμενοι ὁππότ’ ἄρ’ ἔλθοι Ἰδαῖοσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε στὰσ ἐν μέσσοισιν· τοὶ δ’ ὁπλίζοντο μάλ’ ὦκα, ἀμφότερον νέκυάσ τ’ ἀγέμεν ἕτεροι δὲ μεθ’ ὕλην· Ἀργεῖοι δ’ ἑτέρωθεν ἐϋσσέλμων ἀπὸ νηῶν ὀτρύνοντο νέκυσ τ’ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ’ ὕλην. Ηἔλιοσ μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρασ ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο οὐρανὸν εἰσανιών·
οἳ δ’ ἤντεον ἀλλήλοισιν. ἔνθα διαγνῶναι χαλεπῶσ ἦν ἄνδρα ἕκαστον· ἀλλ’ ὕδατι νίζοντεσ ἄπο βρότον αἱματόεντα δάκρυα θερμὰ χέοντεσ ἀμαξάων ἐπάειραν. οὐδ’ εἰά κλαίειν Πρίαμοσ μέγασ· οἳ δὲ σιωπῇ νεκροὺσ πυρκαϊῆσ ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντεσ ἔβαν προτὶ Ἴλιον ἱρήν. ὣσ δ’ αὔτωσ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ νεκροὺσ πυρκαϊῆσ ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντεσ ἔβαν κοίλασ ἐπὶ νῆασ. ἦμοσ δ’ οὔτ’ ἄρ πω ἠώσ, ἔτι δ’ ἀμφιλύκη νύξ, τῆμοσ ἄρ’ ἀμφὶ πυρὴν κριτὸσ ἔγρετο λαὸσ Ἀχαιῶν, τύμβον δ’ ἀμφ’ αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντεσ ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δ’ αὐτὸν τεῖχοσ ἔδειμαν πύργουσ θ’ ὑψηλούσ, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.
ἐν δ’ αὐτοῖσι πύλασ ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίασ, ὄφρα δι’ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸσ εἰή· ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ἐπ’ αὐτῷ τάφρον ὄρυξαν εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπασ κατέπηξαν. ὣσ οἳ μὲν πονέοντο κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί·
οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἀστεροπητῇ θηεῦντο μέγα ἔργον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων· Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τίσ ἐστι βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν ὅσ τισ ἔτ’ ἀθανάτοισι νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; οὐχ ὁράᾳσ ὅτι δ’ αὖτε κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ τεῖχοσ ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰσ ἑκατόμβασ; τοῦ δ’ ἤτοι κλέοσ ἔσται ὅσον τ’ ἐπικίδναται ἠώσ· τοῦ δ’ ἐπιλήσονται τὸ ἐγὼ καὶ Φοῖβοσ Ἀπόλλων ἡρ́ῳ Λαομέδοντι πολίσσαμεν ἀθλήσαντε. τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύσ·
ὢ πόποι ἐννοσίγαι’ εὐρυσθενέσ, οἱο͂ν ἐείπεσ. ἄλλόσ κέν τισ τοῦτο θεῶν δείσειε νόημα, ὃσ σέο πολλὸν ἀφαυρότεροσ χεῖράσ τε μένοσ τε· σὸν δ’ ἤτοι κλέοσ ἔσται ὅσον τ’ ἐπικίδναται ἠώσ. ἄγρει μὰν ὅτ’ ἂν αὖτε κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ οἴχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν τεῖχοσ ἀναρρήξασ τὸ μὲν εἰσ ἅλα πᾶν καταχεῦαι, αὖτισ δ’ ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι, ὥσ κέν τοι μέγα τεῖχοσ ἀμαλδύνηται Ἀχαιῶν. ὣσ οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον, δύσετο δ’ ἠέλιοσ, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν, βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίασ καὶ δόρπον ἕλοντο.
κοιμήσαντ’ ἄρ’ ἔπειτα καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. νῆεσ δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι πολλαί, τὰσ προέηκεν Ιἠσονίδησ Εὔνηοσ, τόν ῥ’ ἔτεχ’ Ὑψιπύλη ὑπ’ Ιἤσονι ποιμένι λαῶν. χωρὶσ δ’ Ἀτρεί̈δῃσ Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ δῶκεν Ιἠσονίδησ ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα. ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί, ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ’ αἴθωνι σιδήρῳ, ἄλλοι δὲ ῥινοῖσ, ἄλλοι δ’ αὐτῇσι βόεσσιν, ἄλλοι δ’ ἀνδραπόδεσσι· τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν. παννύχιοι μὲν ἔπειτα κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ δαίνυντο, Τρῶεσ δὲ κατὰ πτόλιν ἠδ’ ἐπίκουροι· παννύχιοσ δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺσ σμερδαλέα κτυπέων· τοὺσ δὲ χλωρὸν δέοσ ᾕρει· οἶνον δ’ ἐκ δεπάων χαμάδισ χέον, οὐδέ τισ ἔτλη πρὶν πιέειν πρὶν λεῖψαι ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.
호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기