Homer, Iliad, Book 6 13:

(호메로스, 일리아스, Book 6 13:)

ὣσ εἰπὼν ὄτρυνε μένοσ καὶ θυμὸν ἑκάστου. ἔνθά κεν αὖτε Τρῶεσ ἀρηϊφίλων ὑπ’ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντεσ, εἰ μὴ ἄρ’ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰσ Πριαμίδησ Ἕλενοσ οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστοσ· Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνοσ ὔμμι μάλιστα Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκ’ ἄριστοι πᾶσαν ἐπ’ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε, στῆτ’ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτ’ ἐν χερσὶ γυναικῶν φεύγοντασ πεσέειν, δηί̈οισι δὲ χάρμα γενέσθαι. αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγασ ἐποτρύνητον ἁπάσασ, ἡμεῖσ μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθ’ αὖθι μένοντεσ, καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει· Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δ’ ἔπειτα μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰσ νηὸν Ἀθηναίησ γλαυκώπιδοσ ἐν πόλει ἄκρῃ οἴξασα κληῖ̈δι θύρασ ἱεροῖο δόμοιο πέπλον, ὅσ οἱ δοκέει χαριέστατοσ ἠδὲ μέγιστοσ εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατοσ αὐτῇ, θεῖναι Ἀθηναίησ ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦσ ἐνὶ νηῷ ἤνισ ἠκέστασ ἱερευσέμεν, αἴ κ’ ἐλεήσῃ ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχουσ καὶ νήπια τέκνα, ὥσ κεν Τυδέοσ υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆσ ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι. οὐδ’ Ἀχιλῆά ποθ’ ὧδέ γ’ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν, ὅν πέρ φασι θεᾶσ ἐξέμμεναι· ἀλλ’ ὅδε λίην μαίνεται, οὐδέ τίσ οἱ δύναται μένοσ ἰσοφαρίζειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION