헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́06́

(호메로스, 일리아스, Book 6)

Τρώων δ’ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπισ αἰνή· πολλὰ δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθ’ ἴθυσε μάχη πεδίοιο ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα μεσσηγὺσ Σιμόεντοσ ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων. Αἰάσ δὲ πρῶτοσ Τελαμώνιοσ ἑρ́κοσ Ἀχαιῶν Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόωσ δ’ ἑτάροισιν ἔθηκεν, ἄνδρα βαλὼν ὃσ ἄριστοσ ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο υἱὸν Εὐ̈σσώρου Ἀκάμαντ’ ἠύ̈ν τε μέγαν τε.

τόν ῥ’ ἔβαλε πρῶτοσ κόρυθοσ φάλον ἱπποδασείησ, ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δ’ ἄρ’ ὀστέον εἴσω αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότοσ ὄσσε κάλυψεν. Ἄξυλον δ’ ἄρ’ ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ Τευθρανίδην, ὃσ ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ ἀφνειὸσ βιότοιο, φίλοσ δ’ ἦν ἀνθρώποισι.

πάντασ γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων. ἀλλά οἱ οὔ τισ τῶν γε τότ’ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον πρόσθεν ὑπαντιάσασ, ἀλλ’ ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅσ ῥα τόθ’ ἵππων ἔσκεν ὑφηνίοχοσ· τὼ δ’ ἄμφω γαῖαν ἐδύτην. Δρῆσον δ’ Εὐρύαλοσ καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε·

βῆ δὲ μετ’ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕσ ποτε νύμφη νηὶ̈σ Ἀβαρβαρέη τέκ’ ἀμύμονι Βουκολίωνι. Βουκολίων δ’ ἦν υἱὸσ ἀγαυοῦ Λαομέδοντοσ πρεσβύτατοσ γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ· ποιμαίνων δ’ ἐπ’ ὀέσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, ἣ δ’ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε. καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένοσ καὶ φαίδιμα γυῖα Μηκιστηϊάδησ καὶ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἐσύλα. Ἀστύαλον δ’ ἄρ’ ἔπεφνε μενεπτόλεμοσ Πολυποίτησ·

Πιδύτην δ’ Ὀδυσεὺσ Περκώσιον ἐξενάριξεν ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκροσ δ’ Ἀρετάονα δῖον. Ἀντίλοχοσ δ’ Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ Νεστορίδησ, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· ναῖε δὲ Σατνιόεντοσ ἐϋρρείταο παρ’ ὄχθασ Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δ’ ἕλε Λήϊτοσ ἡρ́ωσ φεύγοντ’· Εὐρύπυλοσ δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν. Ἄδρηστον δ’ ἄρ’ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ ζωὸν ἕλ’·

ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἁρ́μα ἄξαντ’ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην πρὸσ πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο, αὐτὸσ δ’ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη πρηνὴσ ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη Ἀτρεί̈δησ Μενέλαοσ ἔχων δολιχόσκιον ἔγχοσ. Ἄδρηστοσ δ’ ἄρ’ ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων· ζώγρει Ἀτρέοσ υἱέ, σὺ δ’ ἄξια δέξαι ἄποινα· πολλὰ δ’ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸσ κειμήλια κεῖται χαλκόσ τε χρυσόσ τε πολύκμητόσ τε σίδηροσ, τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι’ ἄποινα εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ’ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. ὣσ φάτο, τῷ δ’ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε·

καὶ δή μιν τάχ’ ἔμελλε θοὰσ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλ’ Ἀγαμέμνων ἀντίοσ ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσασ ἔποσ ηὔδα· ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτωσ ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον πρὸσ Τρώων; τῶν μή τισ ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον χεῖράσ θ’ ἡμετέρασ, μηδ’ ὅν τινα γαστέρι μήτηρ κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδ’ ὃσ φύγοι, ἀλλ’ ἅμα πάντεσ Ἰλίου ἐξαπολοίατ’ ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι. ὣσ εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένασ ἡρ́ωσ αἴσιμα παρειπών·

ὃ δ’ ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ ἡρ́ω’ Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δ’ ἀνετράπετ’, Ἀτρεί̈δησ δὲ λὰξ ἐν στήθεσι βὰσ ἐξέσπασε μείλινον ἔγχοσ. Νέστωρ δ’ Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀύ̈σασ·

ὦ φίλοι ἡρ́ωεσ Δαναοὶ θεράποντεσ Ἄρηοσ μή τισ νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενοσ μετόπισθε μιμνέτω ὥσ κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆασ ἵκηται, ἀλλ’ ἄνδρασ κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι νεκροὺσ ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτασ. ὣσ εἰπὼν ὄτρυνε μένοσ καὶ θυμὸν ἑκάστου.

ἔνθά κεν αὖτε Τρῶεσ ἀρηϊφίλων ὑπ’ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντεσ, εἰ μὴ ἄρ’ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰσ Πριαμίδησ Ἕλενοσ οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστοσ· Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνοσ ὔμμι μάλιστα Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκ’ ἄριστοι πᾶσαν ἐπ’ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε, στῆτ’ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτ’ ἐν χερσὶ γυναικῶν φεύγοντασ πεσέειν, δηί̈οισι δὲ χάρμα γενέσθαι. αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγασ ἐποτρύνητον ἁπάσασ, ἡμεῖσ μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθ’ αὖθι μένοντεσ, καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει· Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δ’ ἔπειτα μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰσ νηὸν Ἀθηναίησ γλαυκώπιδοσ ἐν πόλει ἄκρῃ οἴξασα κληῖ̈δι θύρασ ἱεροῖο δόμοιο πέπλον, ὅσ οἱ δοκέει χαριέστατοσ ἠδὲ μέγιστοσ εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατοσ αὐτῇ, θεῖναι Ἀθηναίησ ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦσ ἐνὶ νηῷ ἤνισ ἠκέστασ ἱερευσέμεν, αἴ κ’ ἐλεήσῃ ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχουσ καὶ νήπια τέκνα, ὥσ κεν Τυδέοσ υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆσ ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι. οὐδ’ Ἀχιλῆά ποθ’ ὧδέ γ’ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν, ὅν πέρ φασι θεᾶσ ἐξέμμεναι· ἀλλ’ ὅδε λίην μαίνεται, οὐδέ τίσ οἱ δύναται μένοσ ἰσοφαρίζειν. ὣσ ἔφαθ’, Ἕκτωρ δ’ οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν.

αὐτίκα δ’ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε, πάλλων δ’ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν. οἳ δ’ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν· Ἀργεῖοι δ’ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο, φὰν δέ τιν’ ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡσ ἐλέλιχθεν. Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀύ̈σασ· Τρῶεσ ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τ’ ἐπίκουροι ἀνέρεσ ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδοσ ἀλκῆσ, ὄφρ’ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃσ ἀλόχοισι δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δ’ ἑκατόμβασ. ὣσ ἄρα φωνήσασ ἀπέβη κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδοσ ὀμφαλοέσσησ. Γλαῦκοσ δ’ Ἱππολόχοιο πάϊσ καὶ Τυδέοσ υἱὸσ ἐσ μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι.

οἳ δ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντε, τὸν πρότεροσ προσέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· τίσ δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων; οὐ μὲν γάρ ποτ’ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκασ ἁπάντων σῷ θάρσει, ὅ τ’ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχοσ ἔμεινασ· δυστήνων δέ τε παῖδεσ ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν. εἰ δέ τισ ἀθανάτων γε κατ’ οὐρανοῦ εἰλήλουθασ, οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντοσ υἱὸσ κρατερὸσ Λυκόοργοσ δὴν ἦν, ὅσ ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν· ὅσ ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνασ σεῦε κατ’ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δ’ ἅμα πᾶσαι θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ’ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσοσ δὲ φοβηθεὶσ δύσεθ’ ἁλὸσ κατὰ κῦμα, Θέτισ δ’ ὑπεδέξατο κόλπῳ δειδιότα· κρατερὸσ γὰρ ἔχε τρόμοσ ἀνδρὸσ ὁμοκλῇ. τῷ μὲν ἔπειτ’ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντεσ, καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊσ· οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν· οὐδ’ ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖσ ἐθέλοιμι μάχεσθαι. εἰ δέ τίσ ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρησ καρπὸν ἔδουσιν, ἆσσον ἴθ’ ὥσ κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ’ ἵκηαι. τὸν δ’ αὖθ’ Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμοσ υἱόσ·

Τυδεί̈δη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεισ; οἱή περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. φύλλα τὰ μέν τ’ ἄνεμοσ χαμάδισ χέει, ἄλλα δέ θ’ ὕλη τηλεθόωσα φύει, ἐάροσ δ’ ἐπιγίγνεται ὡρ́η· ὣσ ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ’ ἀπολήγει. εἰ δ’ ἐθέλεισ καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρ’ ἐὺ̈ εἰδῇσ ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρεσ ἴσασιν· ἔστι πόλισ Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεοσ ἱπποβότοιο, ἔνθα δὲ Σίσυφοσ ἔσκεν, ὃ κέρδιστοσ γένετ’ ἀνδρῶν, Σίσυφοσ Αἰολίδησ· ὃ δ’ ἄρα Γλαῦκον τέκεθ’ υἱόν, αὐτὰρ Γλαῦκοσ τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην· τῷ δὲ θεοὶ κάλλόσ τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν·

αὐτάρ οἱ Προῖτοσ κακὰ μήσατο θυμῷ, ὅσ ῥ’ ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτεροσ ἠε͂ν, Ἀργείων· Ζεὺσ γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε. τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖ’ Ἄντεια κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι πεῖθ’ ἀγαθὰ φρονέοντα δαί̈φρονα Βελλεροφόντην. ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα· τεθναίησ ὦ Προῖτ’, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην, ὅσ μ’ ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ. ὣσ φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλοσ λάβεν οἱο͂ν ἄκουσε· κτεῖναι μέν ῥ’ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ’ ὅ γε σήματα λυγρὰ γράψασ ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά, δεῖξαι δ’ ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ’ ἀπόλοιτο. αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ’ ἀμύμονι πομπῇ. ἀλλ’ ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα, προφρονέωσ μιν τῖεν ἄναξ Λυκίησ εὐρείησ· ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦσ ἱέρευσεν. ἀλλ’ ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλοσ Ηὢσ καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ, πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε πεφνέμεν· ἣ δ’ ἄρ’ ἐήν θεῖον γένοσ οὐδ’ ἀνθρώπων, πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸσ μένοσ αἰθομένοιο, καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσασ. δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι· καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν. τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνασ ἀντιανείρασ. τῷ δ’ ἄρ’ ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε· κρίνασ ἐκ Λυκίησ εὐρείησ φῶτασ ἀρίστουσ εἷσε λόχον· τοὶ δ’ οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο· πάντασ γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντησ. ἀλλ’ ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠὺ̈ν ἐόντα αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δ’ ὅ γε θυγατέρα ἥν, δῶκε δέ οἱ τιμῆσ βασιληί̈δοσ ἥμισυ πάσησ·

ταύτησ τοι γενεῆσ τε καὶ αἵματοσ εὔχομαι εἶναι. καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενοσ τάμον ἔξοχον ἄλλων καλὸν φυταλιῆσ καὶ ἀρούρησ, ὄφρα νέμοιτο. ἣ δ’ ἔτεκε τρία τέκνα δαί̈φρονι Βελλεροφόντῃ Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν. Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύσ, ἣ δ’ ἔτεκ’ ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν. ἀλλ’ ὅτε δὴ καὶ κεῖνοσ ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν, ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἰο͂σ ἀλᾶτο ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων· Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρησ ἆτοσ πολέμοιο μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι· τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιοσ Ἄρτεμισ ἔκτα. Ἱππόλοχοσ δέ μ’ ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι· πέμπε δέ μ’ ἐσ Τροίην, καί μοι μάλα πόλλ’ ἐπέτελλεν αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδὲ γένοσ πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγ’ ἄριστοι ἔν τ’ Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ. ὣσ φάτο, γήθησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ·

ἔγχοσ μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, αὐτὰρ ὃ μειλιχίοισι προσηύδα ποιμένα λαῶν· ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνοσ πατρώϊόσ ἐσσι παλαιόσ· Οἰνεὺσ γάρ ποτε δῖοσ ἀμύμονα Βελλεροφόντην ξείνισ’ ἐνὶ μεγάροισιν ἐείκοσιν ἤματ’ ἐρύξασ· οἳ δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ξεινήϊα καλά· Οἰνεὺσ μὲν ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν, Βελλεροφόντησ δὲ χρύσεον δέπασ ἀμφικύπελλον καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν δώμασ’ ἐμοῖσι. Τυδέα δ’ οὐ μέμνημαι, ἐπεί μ’ ἔτι τυτθὸν ἐόντα κάλλιφ’, ὅτ’ ἐν Θήβῃσιν ἀπώλετο λαὸσ Ἀχαιῶν. τὼ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνοσ φίλοσ Ἄργεϊ μέσσῳ εἰμί, σὺ δ’ ἐν Λυκίῃ ὅτε κεν τῶν δῆμον ἵκωμαι. ἔγχεα δ’ ἀλλήλων ἀλεώμεθα καὶ δι’ ὁμίλου· πολλοὶ μὲν γὰρ ἐμοὶ Τρῶεσ κλειτοί τ’ ἐπίκουροι κτείνειν ὅν κε θεόσ γε πόρῃ καὶ ποσσὶ κιχείω, πολλοὶ δ’ αὖ σοὶ Ἀχαιοὶ ἐναιρέμεν ὅν κε δύνηαι. τεύχεα δ’ ἀλλήλοισ ἐπαμείψομεν, ὄφρα καὶ οἵδε γνῶσιν ὅτι ξεῖνοι πατρώϊοι εὐχόμεθ’ εἶναι. ὣσ ἄρα φωνήσαντε καθ’ ἵππων ἀί̈ξαντε χεῖράσ τ’ ἀλλήλων λαβέτην καὶ πιστώσαντο·

ἔνθ’ αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδησ φρένασ ἐξέλετο Ζεύσ, ὃσ πρὸσ Τυδεί̈δην Διομήδεα τεύχε’ ἄμειβε χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι’ ἐννεαβοίων. Ἕκτωρ δ’ ὡσ Σκαιάσ τε πύλασ καὶ φηγὸν ἵκανεν, ἀμφ’ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρεσ εἰρόμεναι παῖδάσ τε κασιγνήτουσ τε ἔτασ τε καὶ πόσιασ·

ὃ δ’ ἔπειτα θεοῖσ εὔχεσθαι ἀνώγει πάσασ ἑξείησ· πολλῇσι δὲ κήδε’ ἐφῆπτο. ἀλλ’ ὅτε δὴ Πριάμοιο δόμον περικαλλέ’ ἵκανε ξεστῇσ αἰθούσῃσι τετυγμένον·

αὐτὰρ ἐν αὐτῷ πεντήκοντ’ ἔνεσαν θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ παῖδεσ κοιμῶντο Πριάμοιο παρὰ μνηστῇσ ἀλόχοισι, κουράων δ’ ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆσ δώδεκ’ ἔσαν τέγεοι θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ γαμβροὶ κοιμῶντο Πριάμοιο παρ’ αἰδοίῃσ ἀλόχοισιν· ἔνθά οἱ ἠπιόδωροσ ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ Λαοδίκην ἐσάγουσα θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστην· ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· τέκνον τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθασ; ἦ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμοι υἱε͂σ Ἀχαιῶν μαρνάμενοι περὶ ἄστυ· σὲ δ’ ἐνθάδε θυμὸσ ἀνῆκεν ἐλθόντ’ ἐξ ἄκρησ πόλιοσ Διὶ χεῖρασ ἀνασχεῖν. ἀλλὰ μέν’ ὄφρά κέ τοι μελιηδέα οἶνον ἐνείκω, ὡσ σπείσῃσ Διὶ πατρὶ καὶ ἄλλοισ ἀθανάτοισι πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὐτὸσ ὀνήσεαι αἴ κε πίῃσθα. ἀνδρὶ δὲ κεκμηῶτι μένοσ μέγα οἶνοσ ἀέξει, ὡσ τύνη κέκμηκασ ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσι. τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

εἰ κεῖνόν γε ἴδοιμι κατελθόντ’ Αἴ̈δοσ εἴσω φαίην κε φρέν’ ἀτέρπου ὀϊζύοσ ἐκλελαθέσθαι. μή μοι οἶνον ἀείρε μελίφρονα πότνια μῆτερ, μή μ’ ἀπογυιώσῃσ μένεοσ, ἀλκῆσ τε λάθωμαι· χερσὶ δ’ ἀνίπτοισιν Διὶ λείβειν αἴθοπα οἶνον ἅζομαι· οὐδέ πῃ ἔστι κελαινεφέϊ Κρονίωνι αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι. ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸσ νηὸν Ἀθηναίησ ἀγελείησ ἔρχεο σὺν θυέεσσιν ἀολλίσσασα γεραιάσ· πέπλον δ’, ὅσ τίσ τοι χαριέστατοσ ἠδὲ μέγιστοσ ἔστιν ἐνὶ μεγάρῳ καί τοι πολὺ φίλτατοσ αὐτῇ, τὸν θὲσ Ἀθηναίησ ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦσ ἐνὶ νηῷ ἤνισ ἠκέστασ ἱερευσέμεν, αἴ κ’ ἐλεήσῃ ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχουσ καὶ νήπια τέκνα, αἴ κεν Τυδέοσ υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆσ ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο. ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸσ νηὸν Ἀθηναίησ ἀγελείησ ἔρχευ, ἐγὼ δὲ Πάριν μετελεύσομαι ὄφρα καλέσσω αἴ κ’ ἐθέλῃσ’ εἰπόντοσ ἀκουέμεν· ὥσ κέ οἱ αὖθι γαῖα χάνοι· μέγα γάρ μιν Ὀλύμπιοσ ἔτρεφε πῆμα Τρωσί τε καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι τοῖό τε παισίν. ὣσ ἔφαθ’, ἣ δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρ’ ἀμφιπόλοισι κέκλετο·

ταὶ δ’ ἄρ’ ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιάσ. αὐτὴ δ’ ἐσ θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα, ἔνθ’ ἔσάν οἱ πέπλοι παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν Σιδονίων, τὰσ αὐτὸσ Ἀλέξανδροσ θεοειδὴσ ἤγαγε Σιδονίηθεν ἐπιπλὼσ εὐρέα πόντον, τὴν ὁδὸν ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαν· τῶν ἕν’ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ, ὃσ κάλλιστοσ ἐήν ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστοσ, ἀστὴρ δ’ ὣσ ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατοσ ἄλλων. βῆ δ’ ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιαί. αἳ δ’ ὅτε νηὸν ἵκανον Ἀθήνησ ἐν πόλει ἄκρῃ, τῇσι θύρασ ὠί̈ξε Θεανὼ καλλιπάρῃοσ Κισσηὶ̈σ ἄλοχοσ Ἀντήνοροσ ἱπποδάμοιο·

τὴν γὰρ Τρῶεσ ἔθηκαν Ἀθηναίησ ἱέρειαν. αἳ δ’ ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρασ ἀνέσχον· ἣ δ’ ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃοσ θῆκεν Ἀθηναίησ ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, εὐχομένη δ’ ἠρᾶτο Διὸσ κούρῃ μεγάλοιο· πότνι’ Ἀθηναίη ἐρυσίπτολι δῖα θεάων ἆξον δὴ ἔγχοσ Διομήδεοσ, ἠδὲ καὶ αὐτὸν πρηνέα δὸσ πεσέειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων, ὄφρά τοι αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοῦσ ἐνὶ νηῷ ἤνισ ἠκέστασ ἱερεύσομεν, αἴ κ’ ἐλεήσῃσ ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχουσ καὶ νήπια τέκνα. ὣσ ἔφατ’ εὐχομένη, ἀνένευε δὲ Παλλὰσ Ἀθήνη.

ὣσ αἳ μέν ῥ’ εὔχοντο Διὸσ κούρῃ μεγάλοιο, Ἕκτωρ δὲ πρὸσ δώματ’ Ἀλεξάνδροιο βεβήκει καλά, τά ῥ’ αὐτὸσ ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν οἳ τότ’ ἄριστοι ἦσαν ἐνὶ Τροίῃ ἐριβώλακι τέκτονεσ ἄνδρεσ, οἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλὴν ἐγγύθι τε Πριάμοιο καὶ Ἕκτοροσ ἐν πόλει ἄκρῃ. ἔνθ’ Ἕκτωρ εἰσῆλθε Διὶ̈ φίλοσ, ἐν δ’ ἄρα χειρὶ ἔγχοσ ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸσ αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεοσ θέε πόρκησ. τὸν δ’ εὑρ͂’ ἐν θαλάμῳ περικαλλέα τεύχε’ ἕποντα ἀσπίδα καὶ θώρηκα, καὶ ἀγκύλα τόξ’ ἁφόωντα· Ἀργείη δ’ Ἑλένη μετ’ ἄρα δμῳῇσι γυναιξὶν ἧστο καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργα κέλευε. τὸν δ’ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖσ ἐπέεσσι· δαιμόνι’ οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδ’ ἔνθεο θυμῷ, λαοὶ μὲν φθινύθουσι περὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχοσ μαρνάμενοι· σέο δ’ εἵνεκ’ ἀϋτή τε πτόλεμόσ τε ἄστυ τόδ’ ἀμφιδέδηε· σὺ δ’ ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ, ὅν τινά που μεθιέντα ἴδοισ στυγεροῦ πολέμοιο. ἀλλ’ ἄνα μὴ τάχα ἄστυ πυρὸσ δηί̈οιο θέρηται. τὸν δ’ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ·

κιχήσεσθαι δέ σ’ ὀί̈ω. Ἕκτορ ἐπεί με κατ’ αἶσαν ἐνείκεσασ οὐδ’ ὑπὲρ αἶσαν, τοὔνεκά τοι ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον· οὔ τοι ἐγὼ Τρώων τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσι ἥμην ἐν θαλάμῳ, ἔθελον δ’ ἄχεϊ προτραπέσθαι. νῦν δέ με παρειποῦσ’ ἄλοχοσ μαλακοῖσ ἐπέεσσιν ὁρ́μησ’ ἐσ πόλεμον· δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ λώϊον ἔσσεσθαι· νίκη δ’ ἐπαμείβεται ἄνδρασ. ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, Ἀρήϊα τεύχεα δύω· ἢ ἴθ’, ἐγὼ δὲ μέτειμι· ὣσ φάτο, τὸν δ’ οὔ τι προσέφη κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

τὸν δ’ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι· δᾶερ ἐμεῖο κυνὸσ κακομηχάνου ὀκρυοέσσησ, ὥσ μ’ ὄφελ’ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα εἰσ ὄροσ ἢ εἰσ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ, ἔνθά με κῦμ’ ἀπόερσε πάροσ τάδε ἔργα γενέσθαι. αὐτὰρ ἐπεὶ τάδε γ’ ὧδε θεοὶ κακὰ τεκμήραντο, ἀνδρὸσ ἔπειτ’ ὤφελλον ἀμείνονοσ εἶναι ἄκοιτισ, ὃσ ᾔδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα πόλλ’ ἀνθρώπων.

τούτῳ δ’ οὔτ’ ἂρ νῦν φρένεσ ἔμπεδοι οὔτ’ ἄρ’ ὀπίσσω ἔσσονται· τὼ καί μιν ἐπαυρήσεσθαι ὀί̈ω. ἀλλ’ ἄγε νῦν εἴσελθε καὶ ἕζεο τῷδ’ ἐπὶ δίφρῳ δᾶερ, ἐπεί σε μάλιστα πόνοσ φρένασ ἀμφιβέβηκεν εἵνεκ’ ἐμεῖο κυνὸσ καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ’ ἄτησ, οἷσιν ἐπὶ Ζεὺσ θῆκε κακὸν μόρον, ὡσ καὶ ὀπίσσω ἀνθρώποισι πελώμεθ’ ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι. τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ μή με κάθιζ’ Ἑλένη φιλέουσά περ·

οὐδέ με πείσεισ· ἤδη γάρ μοι θυμὸσ ἐπέσσυται ὄφρ’ ἐπαμύνω Τρώεσσ’, οἳ μέγ’ ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντοσ ἔχουσιν. ἀλλὰ σύ γ’ ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτόσ, ὥσ κεν ἔμ’ ἔντοσθεν πόλιοσ καταμάρψῃ ἐόντα. καὶ γὰρ ἐγὼν οἶκον δὲ ἐλεύσομαι ὄφρα ἴδωμαι οἰκῆασ ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν. οὐ γὰρ οἶδ’ εἰ ἔτι σφιν ὑπότροποσ ἵξομαι αὖτισ, ἦ ἤδη μ’ ὑπὸ χερσὶ θεοὶ δαμόωσιν Ἀχαιῶν. ὣσ ἄρα φωνήσασ ἀπέβη κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

αἶψα δ’ ἔπειθ’ ἵκανε δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, οὐδ’ εὑρ͂’ Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν, ἀλλ’ ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε. Ἕκτωρ δ’ ὡσ οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν ἔστη ἐπ’ οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἐείπεν· εἰ δ’ ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε· πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενοσ ἐκ μεγάροιο; ἠέ πῃ ἐσ γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων ἢ ἐσ Ἀθηναίησ ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; τὸν δ’ αὖτ’ ὀτρηρὴ ταμίη πρὸσ μῦθον ἐείπεν·

Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ’ ἄνωγασ ἀληθέα μυθήσασθαι, οὔτέ πῃ ἐσ γαλόων οὔτ’ εἰνατέρων ἐϋπέπλων οὔτ’ ἐσ Ἀθηναίησ ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται, ἀλλ’ ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ’ ἄκουσε τείρεσθαι Τρῶασ, μέγα δὲ κράτοσ εἶναι Ἀχαιῶν. ἣ μὲν δὴ πρὸσ τεῖχοσ ἐπειγομένη ἀφικάνει μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ’ ἅμα παῖδα τιθήνη. ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ’ ἀπέσσυτο δώματοσ Ἕκτωρ τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτισ ἐϋκτιμένασ κατ’ ἀγυιάσ.

εὖτε πύλασ ἵκανε διερχόμενοσ μέγα ἄστυ Σκαιάσ, τῇ ἄρ’ ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ, ἔνθ’ ἄλοχοσ πολύδωροσ ἐναντίη ἦλθε θέουσα Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτοροσ Ηἐτίωνοσ Ηἐτίων ὃσ ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ’ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων· τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ’ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ. ἥ οἱ ἔπειτ’ ἤντησ’, ἅμα δ’ ἀμφίπολοσ κίεν αὐτῇ παῖδ’ ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ’ ἀταλάφρονα νήπιον αὔτωσ Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ, τόν ῥ’ Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι Ἀστυάνακτ’· οἰο͂σ γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ. ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐσ παῖδα σιωπῇ· Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα, ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένοσ, οὐδ’ ἐλεαίρεισ παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ’ ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ πάντεσ ἐφορμηθέντεσ· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἰή σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλη ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃσ ἀλλ’ ἄχε’· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. ἤτοι γὰρ πατέρ’ ἁμὸν ἀπέκτανε δῖοσ Ἀχιλλεύσ, ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν Θήβην ὑψίπυλον·

κατὰ δ’ ἔκτανεν Ηἐτίωνα, οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, ἀλλ’ ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν ἠδ’ ἐπὶ σῆμ’ ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέασ ἐφύτευσαν νύμφαι ὀρεστιάδεσ κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο. οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν οἳ μὲν πάντεσ ἰῷ κίον ἤματι Αἴ̈δοσ εἴσω· πάντασ γὰρ κατέπεφνε ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ βουσὶν ἐπ’ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇσ ὀί̈εσσι. μητέρα δ’, ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ’ ἤγαγ’ ἅμ’ ἄλλοισι κτεάτεσσιν, ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι’ ἄποινα, πατρὸσ δ’ ἐν μεγάροισι βάλ’ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα. Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ἠδὲ κασίγνητοσ, σὺ δέ μοι θαλερὸσ παρακοίτησ· ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν’ ἐπὶ πύργῳ, μὴ παῖδ’ ὀρφανικὸν θήῃσ χήρην τε γυναῖκα· λαὸν δὲ στῆσον παρ’ ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα ἀμβατόσ ἐστι πόλισ καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχοσ. τρὶσ γὰρ τῇ γ’ ἐλθόντεσ ἐπειρήσανθ’ οἱ ἄριστοι ἀμφ’ Αἰάντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα ἠδ’ ἀμφ’ Ἀτρεί̈δασ καὶ Τυδέοσ ἄλκιμον υἱόν· ἤ πού τίσ σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐὺ̈ εἰδώσ, ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸσ ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. τὴν δ’ αὖτε προσέειπε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶσ αἰδέομαι Τρῶασ καὶ Τρῳάδασ ἑλκεσιπέπλουσ, αἴ κε κακὸσ ὣσ νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο· οὐδέ με θυμὸσ ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸσ αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι ἀρνύμενοσ πατρόσ τε μέγα κλέοσ ἠδ’ ἐμὸν αὐτοῦ. εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· ἔσσεται ἦμαρ ὅτ’ ἄν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιοσ ἱρὴ καὶ Πρίαμοσ καὶ λαὸσ ἐϋμμελίω Πριάμοιο. ἀλλ’ οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγοσ ὀπίσσω, οὔτ’ αὐτῆσ Ἑκάβησ οὔτε Πριάμοιο ἄνακτοσ οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέεσ τε καὶ ἐσθλοὶ ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ’ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τισ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρασ· καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸσ ἄλλησ ἱστὸν ὑφαίνοισ, καί κεν ὕδωρ φορέοισ Μεσσηί̈δοσ ἢ Ὑπερείησ πόλλ’ ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ’ ἐπικείσετ’ ἀνάγκη· καί ποτέ τισ εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν· Ἕκτοροσ ἥδε γυνὴ ὃσ ἀριστεύεσκε μάχεσθαι Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. ὥσ ποτέ τισ ἐρέει· σοὶ δ’ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγοσ χήτεϊ τοιοῦδ’ ἀνδρὸσ ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ. ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι πρίν γέ τι σῆσ τε βοῆσ σοῦ θ’ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. ὣσ εἰπὼν οὗ παιδὸσ ὀρέξατο φαίδιμοσ Ἕκτωρ·

ἂψ δ’ ὃ πάϊσ πρὸσ κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνησ ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸσ φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶσ ταρβήσασ χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην, δεινὸν ἀπ’ ἀκροτάτησ κόρυθοσ νεύοντα νοήσασ. ἐκ δ’ ἐγέλασσε πατήρ τε φίλοσ καὶ πότνια μήτηρ· αὐτίκ’ ἀπὸ κρατὸσ κόρυθ’ εἵλετο φαίδιμοσ Ἕκτωρ, καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν· αὐτὰρ ὅ γ’ ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν εἶπε δ’ ἐπευξάμενοσ Διί τ’ ἄλλοισίν τε θεοῖσι· Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι παῖδ’ ἐμὸν ὡσ καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν, ὧδε βίην τ’ ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν· καί ποτέ τισ εἴποι πατρόσ γ’ ὅδε πολλὸν ἀμείνων ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ’ ἔναρα βροτόεντα κτείνασ δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ. ὣσ εἰπὼν ἀλόχοιο φίλησ ἐν χερσὶν ἔθηκε παῖδ’ ἑόν·

ἣ δ’ ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ δακρυόεν γελάσασα· πόσισ δ’ ἐλέησε νοήσασ, χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ· οὐ γάρ τίσ μ’ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Αἴ̈δι προϊάψει· μοῖραν δ’ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. ἀλλ’ εἰσ οἶκον ἰοῦσα τὰ σ’ αὐτῆσ ἔργα κόμιζε ἱστόν τ’ ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμοσ δ’ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν. ὣσ ἄρα φωνήσασ κόρυθ’ εἵλετο φαίδιμοσ Ἕκτωρ ἵππουριν·

ἄλοχοσ δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα. αἶψα δ’ ἔπειθ’ ἵκανε δόμουσ εὖ ναιετάοντασ Ἕκτοροσ ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ’ ἔνδοθι πολλὰσ ἀμφιπόλουσ, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν. αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· οὐ γάρ μιν ἔτ’ ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι προφυγόντα μένοσ καὶ χεῖρασ Ἀχαιῶν. οὐδὲ Πάρισ δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν, ἀλλ’ ὅ γ’, ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, σεύατ’ ἔπειτ’ ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώσ.

ὡσ δ’ ὅτε τισ στατὸσ ἵπποσ ἀκοστήσασ ἐπὶ φάτνῃ δεσμὸν ἀπορρήξασ θείῃ πεδίοιο κροαίνων εἰωθὼσ λούεσθαι ἐϋρρεῖοσ ποταμοῖο κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται ὤμοισ ἀί̈σσονται· ὃ δ’ ἀγλαί̈ηφι πεποιθὼσ ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τ’ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων· ὣσ υἱὸσ Πριάμοιο Πάρισ κατὰ Περγάμου ἄκρησ τεύχεσι παμφαίνων ὥσ τ’ ἠλέκτωρ ἐβεβήκει καγχαλόων, ταχέεσ δὲ πόδεσ φέρον· αἶψα δ’ ἔπειτα Ἕκτορα δῖον ἔτετμεν ἀδελφεὸν εὖτ’ ἄρ’ ἔμελλε στρέψεσθ’ ἐκ χώρησ ὅθι ᾗ ὀάριζε γυναικί. τὸν πρότεροσ προσέειπεν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ· ἠθεῖ’ ἦ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκω δηθύνων, οὐδ’ ἦλθον ἐναίσιμον ὡσ ἐκέλευεσ; τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη κορυθαίολοσ Ἕκτωρ·

δαιμόνι’ οὐκ ἄν τίσ τοι ἀνὴρ ὃσ ἐναίσιμοσ εἰή ἔργον ἀτιμήσειε μάχησ, ἐπεὶ ἄλκιμόσ ἐσσι· ἀλλὰ ἑκὼν μεθιεῖσ τε καὶ οὐκ ἐθέλεισ· τὸ δ’ ἐμὸν κῆρ ἄχνυται ἐν θυμῷ, ὅθ’ ὑπὲρ σέθεν αἴσχε’ ἀκούω πρὸσ Τρώων, οἳ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο. ἀλλ’ ἰόμεν· τὰ δ’ ὄπισθεν ἀρεσσόμεθ’, αἴ κέ ποθι Ζεὺσ δώῃ ἐπουρανίοισι θεοῖσ αἰειγενέτῃσι κρητῆρα στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισιν ἐκ Τροίησ ἐλάσαντασ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Homer, Iliad, Book 6

(호메로스, 일리아스, Book 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION