Homer, Iliad, Book 5 90:

(호메로스, 일리아스, Book 5 90:)

οἱή δ’ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀὴρ καύματοσ ἐξ ἀνέμοιο δυσαέοσ ὀρνυμένοιο, τοῖοσ Τυδεί̈δῃ Διομήδεϊ χάλκεοσ Ἄρησ φαίνεθ’ ὁμοῦ νεφέεσσιν ἰὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν. καρπαλίμωσ δ’ ἵκανε θεῶν ἕδοσ αἰπὺν Ὄλυμπον, πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο θυμὸν ἀχεύων, δεῖξεν δ’ ἄμβροτον αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆσ, καί ῥ’ ὀλοφυρόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα; αἰεί τοι ῥίγιστα θεοὶ τετληότεσ εἰμὲν ἀλλήλων ἰότητι, χάριν ἄνδρεσσι φέροντεσ. σοὶ πάντεσ μαχόμεσθα· σὺ γὰρ τέκεσ ἄφρονα κούρην οὐλομένην, ᾗ τ’ αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν. ἄλλοι μὲν γὰρ πάντεσ ὅσοι θεοί εἰσ’ ἐν Ὀλύμπῳ σοί τ’ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστοσ· ταύτην δ’ οὔτ’ ἔπεϊ προτιβάλλεαι οὔτέ τι ἔργῳ, ἀλλ’ ἀνιεῖσ, ἐπεὶ αὐτὸσ ἐγείναο παῖδ’ ἀί̈δηλον· ἣ νῦν Τυδέοσ υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα μαργαίνειν ἀνέηκεν ἐπ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι. Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ, αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσοσ· ἀλλά μ’ ὑπήνεικαν ταχέεσ πόδεσ· ἦ τέ κε δηρὸν αὐτοῦ πήματ’ ἔπασχον ἐν αἰνῇσιν νεκάδεσσιν, ἤ κε ζὼσ ἀμενηνὸσ ἐά χαλκοῖο τυπῇσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION