Homer, Iliad, Book 5 3:

ἦν δέ τισ ἐν Τρώεσσι Δάρησ ἀφνειὸσ ἀμύμων ἱρεὺσ Ἡφαίστοιο· δύω δέ οἱ υἱέεσ ἤστην Φηγεὺσ Ἰδαῖόσ τε μάχησ εὖ εἰδότε πάσησ. τώ οἱ ἀποκρινθέντε ἐναντίω ὁρμηθήτην· τὼ μὲν ἀφ’ ἵπποιιν, ὃ δ’ ἀπὸ χθονὸσ ὄρνυτο πεζόσ. οἳ δ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντεσ Φηγεύσ ῥα πρότεροσ προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ· Τυδεί̈δεω δ’ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθ’ ἀκωκὴ ἔγχεοσ, οὐδ’ ἔβαλ’ αὐτόν· ὃ δ’ ὕστεροσ ὄρνυτο χαλκῷ Τυδεί̈δησ· τοῦ δ’ οὐχ ἅλιον βέλοσ ἔκφυγε χειρόσ, ἀλλ’ ἔβαλε στῆθοσ μεταμάζιον, ὦσε δ’ ἀφ’ ἵππων. Ἰδαῖοσ δ’ ἀπόρουσε λιπὼν περικαλλέα δίφρον, οὐδ’ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ κταμένοιο· οὐδὲ γὰρ οὐδέ κεν αὐτὸσ ὑπέκφυγε κῆρα μέλαιναν, ἀλλ’ Ἥφαιστοσ ἔρυτο, σάωσε δὲ νυκτὶ καλύψασ, ὡσ δή οἱ μὴ πάγχυ γέρων ἀκαχήμενοσ εἰή. ἵππουσ δ’ ἐξελάσασ μεγαθύμου Τυδέοσ υἱὸσ δῶκεν ἑταίροισιν κατάγειν κοίλασ ἐπὶ νῆασ. Τρῶεσ δὲ μεγάθυμοι ἐπεὶ ἴδον υἱε͂ Δάρητοσ τὸν μὲν ἀλευάμενον, τὸν δὲ κτάμενον παρ’ ὄχεσφι, πᾶσιν ὀρίνθη θυμόσ· ἀτὰρ γλαυκῶπισ Ἀθήνη χειρὸσ ἑλοῦσ’ ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον Ἄρηα· Ἆρεσ Ἄρεσ βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα οὐκ ἂν δὴ Τρῶασ μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺσ μάρνασθ’, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺσ κῦδοσ ὀρέξῃ, νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸσ δ’ ἀλεώμεθα μῆνιν;