Homer, Iliad, Book 4 15:

(호메로스, 일리아스, Book 4 15:)

ῥίγησεν δ’ ἄρ’ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων ὡσ εἶδεν μέλαν αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆσ· ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸσ ἀρηί̈φιλοσ Μενέλαοσ. ὡσ δὲ ἴδεν νεῦρόν τε καὶ ὄγκουσ ἐκτὸσ ἐόντασ ἄψορρόν οἱ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρθη. τοῖσ δὲ βαρὺ στενάχων μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων χειρὸσ ἔχων Μενέλαον, ἐπεστενάχοντο δ’ ἑταῖροι· φίλε κασίγνητε θάνατόν νύ τοι ὁρ́κι’ ἔταμνον οἰο͂ν προστήσασ πρὸ Ἀχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι, ὥσ σ’ ἔβαλον Τρῶεσ, κατὰ δ’ ὁρ́κια πιστὰ πάτησαν. οὐ μέν πωσ ἅλιον πέλει ὁρ́κιον αἷμά τε ἀρνῶν σπονδαί τ’ ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ ᾗσ ἐπέπιθμεν. εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκ’ Ὀλύμπιοσ οὐκ ἐτέλεσσεν, ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν. εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· ἔσσεται ἦμαρ ὅτ’ ἄν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιοσ ἱρὴ καὶ Πρίαμοσ καὶ λαὸσ ἐϋμμελίω Πριάμοιο, Ζεὺσ δέ σφι Κρονίδησ ὑψίζυγοσ αἰθέρι ναίων αὐτὸσ ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι τῆσδ’ ἀπάτησ κοτέων· τὰ μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα· ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχοσ σέθεν ἔσσεται ὦ Μενέλαε αἴ κε θάνῃσ καὶ πότμον ἀναπλήσῃσ βιότοιο. καί κεν ἐλέγχιστοσ πολυδίψιον Ἄργοσ ἱκοίμην· αὐτίκα γὰρ μνήσονται Ἀχαιοὶ πατρίδοσ αἰήσ· κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιμεν Ἀργείην Ἑλένην· σέο δ’ ὀστέα πύσει ἄρουρα κειμένου ἐν Τροίῃ ἀτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ. καί κέ τισ ὧδ’ ἐρέει Τρώων ὑπερηνορεόντων τύμβῳ ἐπιθρῴσκων Μενελάου κυδαλίμοιο· αἴθ’ οὕτωσ ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσει’ Ἀγαμέμνων, ὡσ καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδ’ Ἀχαιῶν, καὶ δὴ ἔβη οἶκον δὲ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν σὺν κεινῇσιν νηυσὶ λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον. ὥσ ποτέ τισ ἐρέει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION