Homer, Iliad, Book 4 2:

(호메로스, 일리아스, Book 4 2:)

οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ, μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη νέκταρ ἐοινοχόει· εἰ δ’ αὖ πωσ τόδε πᾶσι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, ἤτοι μὲν οἰκέοιτο πόλισ Πριάμοιο ἄνακτοσ, αὖτισ δ’ Ἀργείην Ἑλένην Μενέλαοσ ἄγοιτο. τοὶ δὲ χρυσέοισ δεπάεσσι δειδέχατ’ ἀλλήλουσ, Τρώων πόλιν εἰσορόωντεσ· αὐτίκ’ ἐπειρᾶτο Κρονίδησ ἐρεθιζέμεν Ἥρην κερτομίοισ ἐπέεσσι παραβλήδην ἀγορεύων· δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνεσ εἰσὶ θεάων Ἥρη τ’ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηὶ̈σ Ἀθήνη. ἀλλ’ ἤτοι ταὶ νόσφι καθήμεναι εἰσορόωσαι τέρπεσθον· τῷ δ’ αὖτε φιλομειδὴσ Ἀφροδίτη αἰεὶ παρμέμβλωκε καὶ αὐτοῦ κῆρασ ἀμύνει· καὶ νῦν ἐξεσάωσεν ὀϊόμενον θανέεσθαι. ἀλλ’ ἤτοι νίκη μὲν ἀρηϊφίλου Μενελάου· ἡμεῖσ δὲ φραζώμεθ’ ὅπωσ ἔσται τάδε ἔργα, ἤ ῥ’ αὖτισ πόλεμόν τε κακὸν καὶ φύλοπιν αἰνὴν ὄρσομεν, ἦ φιλότητα μετ’ ἀμφοτέροισι βάλωμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION