Homer, Iliad, Book 3 44:

αὐτὴ δ αὖ Ἑλένην καλέους ἰέ:? τὴν δὲ κίχανε πύργῳ ἐφ ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλις ἦσαν: χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα, γρηῒ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε: τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ Ἀφροδίτη: δεῦρ ἴθ: Ἀλέξανδρός σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι. κεῖνος ὅ γ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι κάλλεΐ τε στίλβων καὶ εἵμασιν: οὐδέ κε φαίης ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ ἔρχεσθ, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν.?