Homer, Iliad, Book 3 44:

αὐτὴ δ’ αὖ Ἑλένην καλέουσ’ ἰέ· τὴν δὲ κίχανε πύργῳ ἐφ’ ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλισ ἦσαν· χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα, γρηὶ̈ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε· τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ’ Ἀφροδίτη· δεῦρ’ ἴθ’· Ἀλέξανδρόσ σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι. κεῖνοσ ὅ γ’ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι κάλλεί̈ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίησ ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ’ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ ἔρχεσθ’, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν.