Homer, Iliad, Book 3 20:

ὣσ ἄρ’ ἔφαν, Πρίαμοσ δ’ Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ· δεῦρο πάροιθ’ ἐλθοῦσα φίλον τέκοσ ἵζευ ἐμεῖο, ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούσ τε φίλουσ τε· οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν· ὥσ μοι καὶ τόνδ’ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃσ ὅσ τισ ὅδ’ ἐστὶν Ἀχαιὸσ ἀνὴρ ἠύ̈σ τε μέγασ τε. ἤτοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονεσ ἄλλοι ἐάσι, καλὸν δ’ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, οὐδ’ οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἐοίκε.